Single use only #FMSC

Μια τζούρα απ΄το ναρκωτικό μου

Ψυχιατρική κλινική

Ανδρέας POV

Εδώ και μία ώρα περπατάω πάνω κάτω στο σαλόνι του σπιτιού.

''ΓΑΜΩΤΟ!!'' φωνάζω δυνατά και σπάω και το τελευταίο  βάζο πάνω στο διαχωριστικό.

Συνεχίζω να στριφογυρίζω γύρω από τον εαυτό μου  ξεφυσώντας.

Πιάνω τα μαλλιά της κεφαλής μου και τα τραβάω.

Πέφτω με φόρα πάνω στον ξέστρωτο καναπέ, αρπάζω το τηλέφωνό μου και καλώ τον αριθμό της.

Στο δεύτερο χτύπο το σηκώνει.

''Παρακαλώ;'' απαντάει με ήρεμο τόνο

''Έτσι να παρακαλάς και όταν θα σε έχω από κάτω μου'' της απαντάω με τη σειρά μου χαμογελώντας αυτάρεσκα.

Ανασαίνει βαριά όπως και εγώ άλλωστε.

''Σε μία ώρα να είσαι εδώ'' συνεχίζω σοβαρά αυτή τη φορά και το κλείνω δίχως να περιμένω απάντηση.

Πετάω το τηλέφωνο κάτω  και βλέπω στην οθόνη άλλο ένα ράγισμα.

''Γαμήσου και συ'' λέω και σηκώνομαι για να πάω στο ψυγείο, αρπάζω μία μπύρα, ανάβω ένα ''τσιγάρο'' και χάνομαι στον κόσμο μου.

Λίγη ώρα αργότερα ακούω το κουδούνι να χτυπάει λυσσασμένα.

Σέρνω το σώμα μου μέχρι την πόρτα και ξεκλειδώνω, μόλις την βλέπω μπροστά μου νιώθω το σώμα μου να ζητάει πάλι την απόλαυση.

''Πέρνα'' της λέω ψυχρά και το κάνει

''Δεν περίμενα να με πάρεις τηλέφωνο, δεν χρειάζονταν όλα πάνε μια χαρά με την μικρή...'' μιλάει μόνη της όση ώρα βγάζει το μπουφάν της

Την πλησιάζω ήρεμα, δεν θέλω να ξεσπάσω ακόμα πάνω της.

''Εμένα ένα πουλάκι μου είπε πως δεν κάνεις καλά την δουλειά σου...''

Μόλις ακούει αυτό τα μάτια της γουρλώνουν και γυρνάει να κοιτάξει την πολυθρόνα την οποία κάθομαι πλέον.

''Τ-Τι εν-νο-εις;'' ρωτάει κομπλαρισμένη πλέον.

Σηκώνομαι και την πλησιάζω, σκύβω μπροστά της και της πιάνω το πιγούνι.

''Ξέρεις πόσα από τα ωραία μου τσιγάρα έχω πιει;'' την ρωτάω αινιγματικά

Κουνάει αρνητικά το κεφάλι της

''Τρία και ξέρεις τι γίνεται όταν πίνω τόσα;'' πλέον έχω σηκώσει το πιγούνι της και με κοιτάει μέσα στα μάτια.