Single use only #FMSC

Κάτω απ'την κουβέρτα

Ψυχιατρική κλινική

Κάθομαι στην παγωμένη καρέκλα και τυλίγομαι καλύτερα με τη μπεζ μου κουβέρτα.

Έχει αρκετό κρύο και το ότι είναι βράδυ δεν βοηθάει καθόλου.

Ακουμπάω πίσω την πλάτη μου και κοιτάω τον ουρανό.

Δεν έχει καθόλου σύννεφα, τα αστέρια λάμπουν, όμως κάνουν χώρο για τον φεγγάρι που στέκεται ανάμεσά τους.

Επικρατεί ησυχία, κάτι που πλέον με τρομάζει αν σκεφτεί κανείς πως από τη μέρα που μίλησα για μένα στον Leo, έχω δεχτεί άλλα τρία απειλητικά χαρτάκια.

Και έχουν περάσει μόλις τρεις μέρες!

Ήταν όλα ίδια με το πρώτο. Είχαν κολλημένα γράμματα από εφημερίδες πάνω τους και κουβαλούσαν μία περίεργη αύρα, κυρίως εχθρική.

Χάνομαι στις σκέψεις μου προσπαθώντας να καταλάβω από που μπορεί να έρχονται όλα αυτά, αλλά σύντομα επανέρχομαι καθώς ακούω χτυπήματα από τη μεριά της μπαλκονόπορτας.

Η καρδιά μου πάει να σπάσει.

Άγχος με καταβάλει.

Και αν είναι ο φύλακας;

Η φωνή του όμως με κάνει να αναπηδήσω από την τρομάρα μου και να πιάσω γρήγορα την καρδιά μου.

''Μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί κάθεσαι μέσα στο κρύο; Τυλιγμένη με κουβέρτα!''

''Γεια σου και σένα Jas'' απαντώ ειρωνικά αφού έχω πλέον ηρεμήσει.

''Ξέρεις πως με συγχίζεις όταν με φωνάζεις έτσι...'' απαντά κουνώντας αποδοκιμαστικά το κεφάλι του.

''Τί δουλειά έχεις εσύ εδώ;''

''Ε να ξέρεις, περνούσα από το δωμάτιό σου, δεν σε είδα και σκέφτηκα πως ήταν η μέρα σου σήμερα οπότε...'' άφησε την κουβέντα του μετέωρη όταν πήγε να καθίσει στην καρέκλα παρά δίπλα μου.

''Είπες να έρθεις εδώ..'' είπα ξεφυσώντας.

''Για ποιο γαμημένο λόγο έπρεπε να έρθεις εδώ, ειδικά απόψε; Έχει ψόφο'' ρωτάει εκνευρισμένος αλλάζοντας θέμα.

''Γιατί να μην το κάνω, αφού ξέρεις την αγάπη που τρέφω για τον φίλο μου από δω'' είπα δείχνοντας τη σελήνη

''Σωστά, μου διέφυγε...'' είπε λες και ήταν αυτονόητο.

Στρέφω το βλέμμα μου πάνω του και τον βλέπω να τουρτουρίζει από το κρύο.

Γελάω μόνη μου φέρνοντας στο μυαλό μου την εικόνα του έχοντας παγωμένα κρυσταλάκια στη μύτη του.

''Τί είναι τόσο αστείο;'' ρωτάει με τρεμάμενη φωνή

''Χαχ τίποτα! Απλά σκεφτόμουν μήπως ήθελες να έρθεις κάτω από την κουβέρτα πριν γίνεις παγωτό και ποιος θα με ακούει μετά...'' κοροϊδεύω και ανοίγω την κουβέρτα

''Χαχα πολύ αστείο. Αλλά να ξέρεις θα δεχτώ την πρότασή σου μόνο και μόνο επειδή κρυώνω τρομαχτικά πολύ!'' απαντάει και έρχεται σχεδόν τρέχοντας δίπλα μου

Το χαμόγελό του πέφτει όμως όταν συμπεραίνει πως δεν χωράνε δύο άτομα στην καρέκλα.

''Εκτός και αν'' λέει έχοντας ένα παιχνιδιάρικο ύφος κολλημένο στη φάτσα του.

'' Και αν τί;'' ρωτάω παραξενεμένη

''Πάμε... Μέσα! Είναι η μόνη λύση'' απαντά ήρεμα ανασηκώνοντας τος ώμους του

Γουρλώνω τα μάτια μου, σε καμία περίπτωση δε θα γίνει αυτό.

Σηκώνομαι και τον προσπερνάω, σηκώνω την καρέκλα που καθόταν πριν και την βάζω δίπλα στη δική μου.

''Δελεαστική η πρότασή σας κύριε Jackson, αλλά νομίζω πως αυτό είναι καλύτερο'' του δίνω ένα μεγάλο χαμόγελο και κάθομαι πάλι στη θέση μου.

Έχω ακόμα ανοιχτή την κουβέρτα περιμένοντάς τον να έρθει, αλλά δεν κάνει βήμα.

Του δίνω ένα από τα πιο αυστηρά μου βλέμματα και ηττημένος κάθεται δίπλα μου.

''Ομολογώ πως αυτό δε το είχα σκεφτεί...'' λέει και μπαίνει και αυτός από κάτω

''Λοιπόν τί σε κρατάει εδώ τέτοια ώρα; Εννοώ τελείωσε η βάρδιά σου, δεν θα πας να ξεσκάσεις;'' ρωτάω ενώ πλέον έχει την απόλυτη προσοχή μου.

''Η αλήθεια είναι πως είμαι αρκετά κουρασμένος για να βγω με την παρέα μου, οπότε μένω εδώ για να χαλαρώσω'' απαντά κοιτώντας με που του χαμογελάω.

Για κάποιο λόγο ανάβει μία σπίθα χαράς μέσα μου.

Δεν ξέρω για ποιο λόγο χαλαρώνει εδώ, αλλά χαίρομαι γι' αυτό.

Στρέφουμε και οι δύο το βλέμμα μας ευθεία χωρίς να παρατηρούμε κάτι συγκεκριμένο.

Αφού πλέον έχει περάσει αρκετή ώρα από την τελευταία μας κουβέντα, με συνοδεύει στο δωμάτιό μου.

Σταματάμε μπροστά στην πόρτα και κοιτάμε ο ένας τον άλλον.

''Κάπου εδώ νομίζω εγώ αποχωρώ.. Λοιπόν, καληνύχτα...'' δηλώνει με ένα τόνο απογοήτευσης.

''Ναι,ευχαριστώ για την παρέα,καληνύχτα'' απαντώ χαμογελαστή και κλείνω την πόρτα πίσω μου.

Βγάζω τα παπούτσια μου και ξαπλώνω στο κρεβάτι μου έχοντας ακόμα κολλημένο το χαμόγελο στο πρόσωπό μου.

Εισπνέω το άρωμά του από την κουβέρτα και παραδύνομαι σε έναν ήρεμο ύπνο.