Single use only #FMSC

Μην ανακατεύεσαι

                  Ψυχιατρική κλινική

Ένας μήνας μετά

Ανοίγω την πόρτα και κοιτάω μπροστά

Φως

Τα αναμμένα φώτα αντανακλούν στο σκούρο ύφασμα

Φως και σκοτάδι

Ο τέλειος συνδυασμός.

Τραβάω σιγανά την καρέκλα και κάθομαι

Κουμπωνω την ζακέτα της μαύρης φόρμας μου

Δεν ήξερα ότι όταν έχει ξαστεριά το φθινόπωρο κάνει τόσο κρύο...

Ακουμπάω πίσω την πλάτη μου και αφήνω μια ανάσα να ξεφύγει από τα χείλη μου

Παρατηρώ το φεγγάρι

Γιατί στέκεσαι ακίνητο;

Εμείς συνέχεια αλλάζουμε "στρατόπεδα", πάμε εκεί που μας βολεύει πάντα.

Όχι εκεί που πρέπει.

Ενώ εσύ είσαι εκεί, χειμώνα καλοκαίρι για να μας φωτίζεις τις σκοτεινές μας νύχτες.

Αλλά και πάλι, δεν βαλτωνεις;

Δεν σιχαίνεσαι την καθημερινότητα;

Εμείς οι άνθρωποι γράφουμε καθημερινά το νέο κεφάλαιο γι αυτήν την μεγάλη ιστορία που λέγεται "Ζωή".

Ζούμε κάτι διαφορετικό συνέχεια...

;: Ποιος είναι εκεί;

Γουρλωνω τα μάτια μου.

Ανασηκωνομαι βιαστικά και κοιτάω προς τα μέσα

Ένας ψηλός άνδρας με μια άσπρη ρόμπα πλησιάζει την τζαμαρία.

μοιάζει με γιατρό και έχει αναμμένο το φακό του κινητού του.

Θα μας καταλάβουν.

Επιταχύνει συνεχώς το βήμα του.

Ξυπνάω από τον λήθαργό μου

Σηκώνομαι γρήγορα και πλησιάζω τα κάγκελα

Δεν έχει νόημα να τρέξω.

Με είδε.