Ψυχιατρική κλινική
Ένας μήνας μετά
Ανοίγω την πόρτα και κοιτάω μπροστά
Φως
Τα αναμμένα φώτα αντανακλούν στο σκούρο ύφασμα
Φως και σκοτάδι
Ο τέλειος συνδυασμός.
Τραβάω σιγανά την καρέκλα και κάθομαι
Κουμπωνω την ζακέτα της μαύρης φόρμας μου
Δεν ήξερα ότι όταν έχει ξαστεριά το φθινόπωρο κάνει τόσο κρύο...
Ακουμπάω πίσω την πλάτη μου και αφήνω μια ανάσα να ξεφύγει από τα χείλη μου
Παρατηρώ το φεγγάρι
Γιατί στέκεσαι ακίνητο;
Εμείς συνέχεια αλλάζουμε "στρατόπεδα", πάμε εκεί που μας βολεύει πάντα.
Όχι εκεί που πρέπει.
Ενώ εσύ είσαι εκεί, χειμώνα καλοκαίρι για να μας φωτίζεις τις σκοτεινές μας νύχτες.
Αλλά και πάλι, δεν βαλτωνεις;
Δεν σιχαίνεσαι την καθημερινότητα;
Εμείς οι άνθρωποι γράφουμε καθημερινά το νέο κεφάλαιο γι αυτήν την μεγάλη ιστορία που λέγεται "Ζωή".
Ζούμε κάτι διαφορετικό συνέχεια...
;: Ποιος είναι εκεί;
Γουρλωνω τα μάτια μου.
Ανασηκωνομαι βιαστικά και κοιτάω προς τα μέσα
Ένας ψηλός άνδρας με μια άσπρη ρόμπα πλησιάζει την τζαμαρία.
μοιάζει με γιατρό και έχει αναμμένο το φακό του κινητού του.
Θα μας καταλάβουν.
Επιταχύνει συνεχώς το βήμα του.
Ξυπνάω από τον λήθαργό μου
Σηκώνομαι γρήγορα και πλησιάζω τα κάγκελα
Δεν έχει νόημα να τρέξω.
Με είδε.
ČTEŠ
Single use only #FMSC
TeenfikceΨυχιατρική κλινική ημέρα... Ποιος ξέρει; Μια δύσκολη μέρα όπως όλες οι άλλες, μία δύσκολη περίπτωση με διαφορά από όλες τις άλλες... Δεν είναι τρελή, όχι Αντιθέτως είναι απολύτως λογική Έχει μια λογική διαφορετική από όλες τις άλλες Χαρακτηρίζει τ...