Single use only #FMSC

Το γράμμα

Κάθομαι καλύτερα στον αναπαυτικό καναπέ.                           

Παίρνω στα χέρια μου το περιεχόμενο του φακέλου και το επεξεργάζομαι.      Περιέχει ένα αρκετά μεγάλο χρηματικό ποσό - που αμφιβάλλω αν μπορώ να το διαχειριστώ μόνη μου- και ένα γράμμα. 

Ξεδιπλώνω το γεμάτο μαύρα γράμματα χαρτί και παρατηρώ τον γραφικό του χαρακτήρα.

Ο τρόπος που γράφει είναι ελάχιστα διαφορετικός σε σύγκριση με τον τρόπο που μου μιλούσε.

"Λυπάμαι πολύ που δεν κατάφερα να είμαι εκεί όταν έφυγες, ελπίζω αυτή τη φορά να ζήσεις τη ζωή σου όπως ακριβώς την θέλεις, γιατί το αξίζεις. Το τελευταίο βράδυ πριν φύγω ήρθα στο δωμάτιο σου με σκοπό να σου πω την αλήθεια, αλλά κοιμόσουν, πράγμα που δεν είχα υπολογίσει, για αυτό σου έγραψα το συγκεκριμένο γράμμα...
Στην πραγματικότητα η διαμονή σου στην κλινική ήταν στημένη, ο πατέρας σου σε έφερε εδώ επειδή δε σε ήθελε μέσα στα πόδια του. Όπως ήδη ξέρεις σε θεωρούσε και ακόμα σε θεωρεί αιτία για το χαμό της γυναίκας του, πράγμα που δεν ισχύει φυσικά. Εκείνο το βράδυ στο δωμάτιο σου, αυτός που είδες δίπλα στο παράθυρο ήταν εκείνος. Πίστευε πως αφού σε έκλεινε εκεί μέσα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έπρεπε να τελειώσεις, για αυτό έπαιρνες βαριά φάρμακα που σε κατέστρεφαν και είχες περίεργες σκέψεις. Όλα κυλούσαν ομαλά μέχρι που ήρθα εγώ και προσπάθησα να σε κάνω καλά. Οι εκβιασμοί με τα χαρτάκια ήταν δικοί του, πράγμα που ο Leo γνώριζε, για αυτό και πήρε τη θέση σου. Η διευθύντρια ήταν υποχείριο του και είχαν μια άλλη σχέση μεταξύ τους. Ικανοποιούσαν τις ανάγκες τους... Η Νάνσυ, δούλευε και αυτή κάτω από τις εντολές του, πράγμα που δεν μπορούσε να αποφύγει, εκτός και αν δήλωνε παραίτηση, το οποίο και έκανε.
Ο Ανδρέας γνωρίζει πως έχεις φύγει από την κλινική, αλλά έχει ψεύτικη διεύθυνση, καλό θα ήταν όμως να βρεις ένα άλλο σπίτι. Τα χρήματα που θα βρεις στον φάκελο φτάνουν για  δύο ενοίκια και για τρόφιμα ή οτιδήποτε άλλο χρειαστείς. Πρέπει όμως να βρεις μια δουλειά για να ζήσεις, είμαι σίγουρος ότι θα βρεις!
Στη γειτονιά που μένεις προς το παρόν, έχει καλούς ανθρώπους, ότι χρειαστείς μπορείς να τους εμπιστευτείς, θα σε βοηθήσουν!

Καλή αρχή An,
να προσέχεις τον εαυτό σου!
Jackson"

Τσακώνω το χαρτί και το πετάω αδιαφορώντας για το που θα πέσει.
Νιώθω τα μάτια μου να τσούζουν και δάκρυα να απειλούν να τρέχουν στο πρόσωπο μου.

Δεν μπορεί να είναι αλήθεια...
Γιατί να το κάνει αυτό ο Ανδρέας;
Γιατί να χάσω τον φίλο μου;