Hestia'nın Kızı

Altı- Kehanet

Kan ter içinde uyandığımda daha herkes uyuyordu. Sabahın erken saatlerinde olmalıydık. Dışarıdan sesler de geliyordu. Tahmin ettiğim gibi Tanrıça Hestia olduğunu öğrendiğim 'annem' bize gerçek formunu göstermemişti. Buraya gelirken daha doğrusu ani gelişimden dolayı pek bişeyim olmadığından afroditçilerin bana verdiği kıyafetlere baktım. Tamam, sakin ol AMA BUNLAR PEMBE!

Pekala, bunları giymek benim için zordur herhalde anlarsınız yani ne bileyim bi bordo olsa tamam hele neyse ama çingene pembesi de nedir amk?!

Kulübede bir di angelo görmediğimden onun dolabını karıştırma hakkını kendime verdim. Tahmin ettiğim gibi siyahtı herşeyi. Pantolon alma ihtiyacında bulunmadım ki zaten bana olmaz. Hızlıca afrodit kulübesine dönüp şu cherrokie -sanırım buydu?- olan kızı yani piperı uyandırıp ondan bordo kadife, uzun kollu bir üst aldım. Kulübeye geri döndüm tek fark yanımda artık piper vardı. Üstü giyip di angelodan çaldığım deri ceketi de üstüme giyip banyodan çıktığımda piper bana bakarak bir ıslık çaldı.

Geldiğim zaman saçlarımı küt kesmiştim çünkü belime gelen saçlar bana zorluk çıkaracak gibi hissediyordum. Kestiğimde biraz da koyulaşmış odun ateşinin sönmeye yakın bir zamanda olduğu gibi koyu kırmızısındaki korların rengine dönmüştü. Gözlerimin yeşiliyse elaya çalmaya başlamıştı. Tanrım veya tanrılarım mı demeliyim, zaten olan çirkinliğim daha da arttı.

Yemek borusu çaldığında piperla dışarıdaydık. Yürürken sanırım deri pantolonum yüzünden bize bakanları umursamamaya çalışıyordum. Pipera el sallayıp yerime geçtim. Afrodit veletleri içinde tek normal olan oydu bence. Yani makyajsız falan.

Tabağıma birşeyler dileyip geldiğinde tabağı çalacağımı düşündüm fazla işe yarardı. Yemeğimi yiyeceğim sırada herkes kalkıp ateşe gitti ve bende mecbur gittim. Ateşin yanışını gördüğümde aklıma istemsiz annem gelmişti. Daha sonra kheirona bunu acilen anlatmalıydım. Yerime döndüğümde aklımdan hala çıkmamıştı rüyam. Bu yüzden önümdeki karaltıyı uzun süre fark edemedim.

"güzel ceket kimden çaldın?", bu beni sıçratırken onun yüzünde ufacık bir gülümseme oluştu hatta durun bu bir halüsilasyon dahi olabilir.

"aslında ödünç aldım diyelim tek fark sahibini bulamadığımdan söylemedim." dediğimde tek kaşı alayla kalktı.

"bundan sonra eşyalarımı sorarak ta alamazsın farkındasın değil mi, hatta hazır burdayken hemen çıkart", bunu düz bir sesle söylemesine rağmen insanları okumakta mükemmeldim. Bu yüzden ne kadar zorlayabilirsem deneyecektim.

"hım dur düşüneyim, hayır, benimle uğraşma di angelo zaten kulübemde göreceksin", seğiren çenesi amacıma ulaştığımı gösteriyordu. Sanırım benden böyle bir şey beklemiyordu.

Konuşmasına izin vermeden kalktım. "afiyet olsun nico" dedim ve kendimi silah deposu denilen yere attım. Burada kendime birşeyler bulmaya çalışacak sonra da gidip kheironla konuşacaktım. Etrafta gezinirken bir rafa sonra diğer rafa bakındım, deponun sonuna geldiğimde geri döndüm ki az önce orada olmadığına yemin edebileceğim bir yüzük gördüm.
(burada yüzük fetişim olduğunu belirtmeliyim dmhsjskj)

Elime aldığım anda o aitlik hissi bedenimi sardı. Yüzüğü parmağıma geçirip çevirerek baktım, hoştu gayet.

"bunu burada görmediğime eminim" diyen kıvırcık çocuğa baktım. Evet kıvırcık demek daha kolay geliyor nedense. İsmi leo ve hephaistosun tek alevli yani ateş kullanabilen çocuğu ve ayrıca bana sarkıp duruyor, neden mi? 'iki ateşli kişi neden birlikte olmasın' mış. Sebeni sensin leo.

"bende az önce görmedim ama arkamı döndüğümde buradaydı" ve üstüneki sitrin taşına dokunduğumda elime düşen hançerle yanlışlıkla bir yerimi kesiyordum. Burada aşağılayın.

Gözlerim şaşkınca büyürken leo bir ıslık çalarak hançeri beğendiğini belirtti. Nasıl kapatacağımı düşünürken elimde takrar bir yüzük haline geldi. Hı, iyi?

Leodan sıyrılıp dışarı çıktığımda karşımda bir nico duvarı beklemiyordum. Yanından geçip gittiğimde arkamdan baktığına eminim. Tamam fiziğim güzeldir de bu kadarı da fazla hani. Neyse, kheirona gidip durumu anlattım o da akşam büyük eve gelmemi söyleyerek beni gönderdi. Gölde boş boş pinekledikten sonra kulübeye döndüm, amacım üstümü değiştirmek sonra da büyük eve gitmekti. Tabi içeride eşyalarımı kurcalayan birini görmeseydim.

Kapıyı yavaşça açarak içeri girdim. Buradan ancak o kişinin kız olduğunu anlayabiliyordum. Aynı yavaşlıkla kapattığımda kız beni fark etmemişti bile. Anlamadığım özel bir eşyam da yokken neden karıştırıyordu ki?

Etraf karanlıkken kıza yaklaştım ve elimde aniden bir alev yarattım, kız korkuyla arkasını dönüp bana baktığında onu sanki önceden görmüş gibi bir hisse kapıldım. O da elini boynuna götürüp yok oldu. Bu durumu da sanırım kheirona anlatmalıydım.

Birkaç parça birşey giyinip saçlarımı taradıktan ve deri ceketi niconun dolabına astıktan sonra kulübeden çıktım ve büyük eve gittim.

Kheiron benden rüyalarımı anlatmamı isteyince anlattım. Zaten Hestianın kızı olduğumdan bana tuhaf tuhaf bakarken şimdi uçan pembe bir eşekmişim gibi bakıyorlardı. Eğer öyle eşekler varsa bu benzetmeden dolayı özür dilerim.

Sonra kulübedeki olayı söylediğimde nico bana ters ters baktı. Niye sanki benmi çaldım eşyaları mk? Birkaç dakika sonra bana -yani eski görüntüme- aşırı benzeyen bir kız koşarak kapıyı çalma ihtiyacı dahi duymadan içeri girdi.

Yani ben kendimi tek hestia çocuğu hatta lanetli sayarken onun bana çok benzemesi tuhafıma gitti. Ama onun melez olmadığını öğrendiğimde sanırım tip tip baktığımdan onun kahin olduğunu falan açıkladılar. İçeriye dalmasının sebebiyse geç kalmasıymış. Bende dakik değilimdir ama dalmam da yani.

Kıza olayları anlattık tekrardan ve bu aşırı sıkıcı olduğundan ayağımla yerde istemsiz bir ritim tutmaya başladım.

Ayağıma alttan yediğim sert tekme ile gözlerimi pipera kaydırmış ayağımı hafifçe ovuyordum. Oysa önüne dönüp beni umursamamaya karar verdi.

Rachel -yani kahinimiz- ağzını açıp tepkisini verecekken gözleri geriye kaydı ve ağzından yeşil renkli bir sis çıktı. Bir an onun dediklerimizden etkilenip böyle birşey yaptığını düşünürken o kendi sesinde olmayan bir sesle konuşmaya başladı.

Alevin kızıyla hayaletlerin kralı
Gelecekler bir araya bir tanrıça için,
Geçmiş, gelecek yön gösterecek
Bir labirentin çıkmazı engeli için
Bilinmeyen kişi onları lanetleyecek
Biraz buz ve kar için
Şans yanlarına konacak
Alınması gereken bir ders için.

Bunu söylerken herkes kehanetin bir kısmını not almış, almayan iki kişiyse Racheli revire götürmüşlerdi.