Love that never fades

17

Dumating na doctor namin. Nervousness immediately filled me. I bit my lower lip and looked at my brother. Busy siya sa phone niya at mukhang importante ang kausap.

"Just wait here, Ms. Rylee.." Doktora said. Tumango ako habang kinakabahan.

My mom and dad came home early. Shit. Alam kaya nila? Lumapit kaagad sa akin si mom at chineck ang katawan ko kung ayos lang ba ako. Si dad naman ay may katawag sa phone. Naalala ko si Tecson. I looked down. Nakauwi na kaya siya?

"Are you fine, anak? May masakit ba?" My mom said. Ngumiti ako sakaniya pero hindi sapat iyon para mapanatag ang sarili ko.

Tumango at sakaniya. She touched my face and my hair. Bakas sa mukha niya ang pag aalala.

"The doctor already checked her. Hintayin nalang natin.." si kuya na ang sumagot kesa ako. Napalingon ako sakaniya at hindi ko na nagawang ngumiti.

We stayed like that. Nagsi tayuan ang mga tao sa bahay. I looked away. Nagbabadya na ang mga luha ko sa mga mata.

The doktora smiled at me, "Congrats! The baby is all fine."

Now, my eyes widened. Nakita ko ang mga gulat sa mata nila. My kuya is very angry right now. Umiling siya at narinig na nagmura. My mom was still stunned with what she knew. Ang dad naman ay nabitawan ang phone sa tenga. I looked down and started crying.

Umalis na ang doktora para umuwi. Mom guided her out. Napatalon ako sa pagkakaupo nang biglang makarinig ng mga basag. I saw kuya wiped the things on the table. Mas lalong pumatak ang mga luha ko.

"Kuya!" I stood up and went near him. Iniwas niya ang mga kamay sa akin at itinaas ang mga ito. He looked at me for a while before giving up. His tears rolled down his cheeks.

"Tangina, Ry! I was very careful to you! Niligtas kita kung ano man ang kinahinatnan mo. Handa naman kitang iligtas!" He put his other hand on the table. Samantalang ang isa naman ay nakahawak sa noo.

"Kuya, sorry.. sorry.." Lumapit ako sakaniya at umiyak sa harapan niya.

"I should be the one saying that! Napakawalang kwenta kong kuya. Hindi ko man lang binantayan ang kapatid ko.. sorry, Ry." Sabi niya. He touched my face and hugged me.

Mas lalo naman akong napahagulgol sa ginawa niya.

"Kuya, may anak ako.. dala dala ko ang anak ko.." Mas lalo akong napaiyak sa sinabi. I felt him nodding and trying to calm me down.

"Aalagaan natin siya.. We will keep the child no matter what.. kahit wala ang tatay.." He said.

Napaharap ako sakaniya, "Si Te-Tecson ang tatay, Kuya.. Kuya.." napaiyak ako lalo.

"Tayo ang mag aalaga niyan. I will make sure you and the baby will be okay.. pupunta tayo sa ibang bansa.." He said to me. Tumango ako ang mas humagulgol pa.

I hugged him again and cried on his shoulder. I realized how greatful I am to my brother. Na kahit sa kabila ng mga nangyayari ngayon at sa akin ay hindi siya kaagad nagagalit. Hindi niya ako pinapabayaan. Hindi siya nagkulang bilang kuya. Tanggap nila mom and dad ang baby ko. We went in America. I gave birth there to a healthy baby boy. Nagkaroon ako ng trabaho doon pagkatapos mag aral. Pero hindi ako nakapag trabaho na sumusunod sa pangarap ko.

"Asan si baby?" Julia said. Lumapit siya sa akin at niyakap ako. She went here in america to be with us. Dahil napagdesisyonan ko na rin namang bumalik sa Pilipinas to continue my dreams there.

Buhat buhat ko ang anak at ipinasa kay Julia.

"Jack Vhon!" I heard her screamed. Tumawa ako dahil don. She is now a professional artist as in painter. Siya rin ang isang singer.

I saw Kuya hold Julia's waist and kissed her on her cheek. I smiled and looked at them fully. Hindi ko naman inaasahan sa sila pala!

"Kayo ah! Maharot ka!" I chuckled to her. Napatingin siya sa akin at inirapan ako.

"At least walang baby.." Natawa ako sa sinabi niya at napa iling. This girl!

"Wala akong pinagsisihan sa pagkakaroon ng anak, kung di mo lang alam." I touched the back of my son and chuckled.

Isa rin sa dahilan kung bakit siya pumunta dito ay dahil sa offer niya sa aking trabaho. Sinabi niya ang kompanya ngunit hindi alam ang may ari. Ang mga nandoon lang ang nakausap niya. I accepted it right away because it's my passion. My dream is to be a fashion model kaya hindi ko na hinayaan pa na mawala iyon sa akin.

"Kamusta kayo ni kuya?" I asked her. Nilapag ko ang tasa ng kape at nilingon siya. Her expression went serious. Namumutla siya ngayon. May mali ba akong sinabi?

"A-ayos naman.." Nakita ko ang paglunok niya ng malalim. Mukhang hindi niya gusto ang tanong ko ah?

"Mommy!" Tumakbo sa akin ang anak ko. I smiled nang marealize na napalaki ko siya ng maayos. He's now seven years old! At may gana pang magpakarga!

Umupo sa akin si Jack. Iisa lang ang laging bukang bibig niya. Ang makita ang tatay niya. He even asked if we are together. Ngunit lagi ko iyong hindi nasasagot. End up laging pinapatulog ko siya.

I packed our bags and our passports. Pinagmasdan ko si Jack na nag aayos ng gamit niya. I smiled. Ang cute!

"Mom, Should I bring my toys?" He asked me.

"Some toys.. hindi natin kayang dalhin ang lahat, Jack.." I smiled at him.

Pagkatapos naming mag empake ay binihisan ko na siya. He is now wearing a simple sweater and a pants. Ang buhok niya ay natural na magulo. Pinagmasdan ko siya ng buo. He got almost all of his feature from his father. Ang nakuha lang ata sa akin ay ang mga mata niya.

"Tara na guys!" Julia shouted just enough.

I saw kuya bring their things kasama na kay Julia. He's sweet huh. Nag ayos na kami ng gamit sa bahay at lumabas. I finally closed the door of our house.

"See you soon, house!" Jack said. Natawa ako sa sinabi niya. Sabagay dito siya lumaki.

When we got to the airport ay agad kaming nagmadali papasok sa eroplano. Umupo kami sa seats namin. Ang katabi ko ay si Jack samantalang ang katapat namin ay sila Julia at Kuya.

"Your first time.." I said to my son.

Tumango sa akin ang anak at ngumiti. I like seeing him smile! Nang mag salita na ang tao doon sa eroplano ay niyakap na ako ni Jack sa braso at sumandal na sa akin.

Napatingin ako sa labas ng bintana at nakita ang matagal ko nang hindi nakikita. I'm finally going home after eight long years. Noong nakaraan na sakay ko dito ay dala ang mga puot mula sa Pilipinas. Now, I'm bringing a great blessing that was given to me. Napalingon ako sa anak ko. You're my greatest gift given by God, son.

Napatingin sa akin si Jack at ngumiti.

"I'm going home, daddy.." I looked at him and smiled. I hope so, anak.

|Next|