ZÜMRA - İNTİKAM

7.BÖLÜM

(Müzik çalarken okuyabilirsiniz canlarım. Sizin için yükledim... Keyifli okumalar. )

×××××

İlk gün olmasına rağmen okulda durmak istemedim. Sıkılmıştım. Napsam diye düşünürken uzun zamandır motor sürmediğim aklıma gelmişti. Çetin'i arayıp yarış olup olmadığını sordum. Akşam 7'de varmış. Bu çok iyi olmuştu. Bi an önce eve gidip motor ne durumdaydı bakmam gerekiyodu. Gaza bastım. Radyodan da en sevdiğim müziği açtım.

BİLLİE EİLİSH - LOVELY..     ( MEDYA)

Araba kullanırken müzik dinlemeyi seviyodum. Sesini sonuna kadar açtım.
Biraz zaman geçtikten sonra şarkı bitmişti. Bende zaten eve gelmiştim. Arabadan inip garaja doğru ilerledim. Parmağımı cihaza okuttuktan sonra garaj açılmaya başlamıştı. Evet kilit vardı. Onun ve benim parmak izimle açılıyordu. Aracımız çoktu. Düşmanımızda... Ve koruma altına almak zorundaydık. Geçen sene düşmanlarımdan birisi Gökhan'ın arabasına patlayıcı yerleştirmişti. Ve arabada korumalardan birisi vardı. Ölmüştü. Eğer Gökhan olsaydı...
Aklıma gelince gerilmiştim. Tabiki bunu yapan kişiyi bulmuştum. Ölümü ellerimden olmuştu. Acımamıştım. Ve bende aynı şekilde arabasına patlayıcı yerleştirip onun ölümünü izlemiştim. Yanarak can vermişti. Bana yapılan hiçbişey bedelsiz kalamazdı..

Motoruma şöyle bi göz attım. Hala sağlamdı. Garajı kapatıp eve girdim. Saat 12 olmuştu. Biraz uyumak için odama çıktım. Üstümdekileri çıkartıp rahat bişeyler giydim. Sonra da yatağıma yatıcaktım ama telefonum çalmaya başlamıştı. Kim di bu..

DOĞAN KARALAR ARIYOR..

Yarışa geliceğimi duymuş olmalıydı. Bu çoçuk uslanmazdı. Beni rakibi olarak görüyordu. Ama o asla benim rakibim olamazdı. Biraz daha bekledikten sonra açtım.

- Ooo Cihangir. Naber yaa. Uzun zaman oldu..

- Nolduuu. Yoksa beni özledin mi?.

- Elbette özledim. Akşam ki yarışa geliyomuşsun..

- Üzüldün mü.?

- Eskisi gibi değilim Cihangir, haber veriyim dedim. Artık bu pistin tek 1.cisi var.  Oda

- Sen misin?

- Evet..

- Çok emin olma. Artık buralardayım. Akşam herkes hatırlar kimmiş pistin 1.ci..."

Bu ona yeterdi. Demek yokluğumda yerime geçmeye çalışmıştı. Bakalım akşam kaybedincede böyle konuşabilicekmiydi.
Telefonu kapatıp kenara koydum. Yastığıda düzeltip uzandım yatağa.
Gözlerimi kapatıp Zümra'yı düşündüm. Bugün bi kez daha farketmiştim. Saçları aynı anneminkiler gibi kokuyodu. Bunu düşünmemeye çalıştım ama olmuyodu. O şuan burda olsaydı ben bu halde olmazdım. Asla bu işlere bulaşmazdım. Ama yoktu. Ölmüştü. Artık elleri yoktu. Ama kokusu vardı. Hemde canını çok yakıcağım kızda. Babasını elinden alıcağım kız aynı annem gibi kokuyodu. Patron ne demişti. Teker teker herşeyini alıcam elinden. Bi saniyee.. Kadınla kızıdamı öldürücekti. Hemen yatağımdan kalkıp telefonu elime aldım. Bunu sormam gerekiyodu. Neden söylediği ilk anda sormamıştım ki..

BÜYÜK PATRON ARANIYOR..

Biraz zaman sonra açmıştı. Ne diycektim ben şimdi buna. Şüphelenmemesi gerekiyodu benden.

- Noldu. Neden aradın.?

- Kızla tanıştım. Görev hakkında bişey sorucaktım. Babasından intikam alıcakken ben neden kızıyla uğraşıyorum..