ZÜMRA - İNTİKAM

TANITIM

ZÜMRA - İNTİKAM

Bi uçurumun kenarındayım  ve kimsem yok..

  

...

  Hayal mi gerçek mi ayırt edemiyordum. Belki de kabullenemiyordum. Bilmiyorum. Böylesine tutulmuşken ona, bana bunu yapmış olabilme ihtimali.. Aklım almıyordu.

Nefes alışverişimi düzenlemeye çalıştım. Ayaklarım tutmuyordu. Vücudum zangır zangır titrerken ona doğru bi adım attım. Gözlerim adeta yağmur bulutuna dönüşmüştü. Duyduklarım doğru olamazdı. Yanaklarımdan çeneme doğru ard arda gelen yaşlar, yüzümü sırıl sıklam yapmıştı. Ben gözyaşını hiç sevmezdim ki..
Ben gözümden akan tuzlu su damlalarının tadını hiç sevmezdim ki..
Hayat beni neden her seferinde ağlamaya zorluyordu ki..

  Gözlerim gözlerindeydi. Gözleri gözlerimdeydi. Sertti. Tavırları, yüz ifadesi, bakışları sert ve soğuktu. Sen bana böyle bakmazdın ki.,
Ne hissettiğini anlamaya çalıştım. Hiç bi pişmanlık belirtisi yoktu.
Peki ama;
Benim aşık olduğum adam sen değildin ki..

" - Gerçekten, gerçekten yaptın mı?.. Buna bana yaptın mı Cihangir?..

- Zorundaydım.."

Neyin zorunluluğuydu bu?. Zorunda olduğu şey benim hayatımı mahvetmekmiydi?. Neden?..

Gözlerim kararmaya başladı. Belki bayılmak üzereydim ama yıkılamazdım. Şuan olmazdı..

" - Neden zorundaydın. Neyin zorunluluğu bu he, neyin?. Ya hayatıma girdin, ben sana deli gibi aşık oldum.
Sen.. Peki sen Cihangir, beni bi an olsun sevdin mi?.."

Cevap vermedi. Belki de verememişti. Sesim kısılana kadar bağırmak istedim o an. Avazım yettiği kadar bağırmak.. Bunu ondan hiç beklemiyordum. Kimse beklemiyordu. Bunu bize yapabilicek en son kişi bile değildi. Ama oydu işte. Hayatımı mahveden adam, tam olarak aşık olduğum adamdı. Sevgisinden hiç şüphe edemiyeceğim adam beni hiç sevmemişti.  Konuşmaya mecalim kalmamıştı. Bunu kabullenmek istemiyorum. Buna inanmak istemiyorum. Kendimi buna inandırmak istemiyorum..

Bi adım daha yaklaştım ona. Sesimi yükseltip tüm çaresizliğimle  konuşmaya başladım.

"- Sana yalvarıyorum, yalvarıyorum sana  yapmadım de.. Sana bunu yapmadım de.. Yanlış duymuşsun de.. Bunca zaman aradığın kişi ben değilim de lütfen, yalvarıyorum sana..

- Duymak istediğin şeyler gerçeği değiştirmeyecek Zümra.. En başında sana kötü biris..

- Suuusss, yalvarırım sus. Artık konuşma..
Bunu bana yaptın. Bunu bana gerçektende sen yaptın. Bunu bana nasıl yaptın Cihangir..
Sen yaptın.
Sesini duymaya tahammül edemiyorum. Yüzünü görmek cehennem gibi. Ve sen benim cehennemimsin. Ama ben o cehennemde yanmayacağım. Duydun mu?..
Bu yaptığını ömür boyu unutmayacağım. Sana da unutturmayacağım.. Duydun mu beni, bu anı unutma. Sana yemin ederim pişman olucaksın. Bunu bana yaşattığın için köpek gibi pişman olucaksın Cihangir BORAN..