Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
SEOUL ŞEHRİ
Kim Taehyung odanın diğer tarafında, kapının yanında duran kiralık katile "Harika bir iş çıkardın." diye mırıldandı. Jungkook, insanların fazla yakınında bulunmaktan hoşlanmıyordu veya Kim Taehyung'a güvenmiyordu; buluşma kötü sonuçlandığı takdirde kaçabilmesi için kendisine bir yol açmıştı -her durumda akıllı biri olduğu belliydi. Taehyung'a karşı tedbiri elden bırakmayanlar, ona güvenenlerden daha uzun yaşardı. Taehyung'un yanında kıvrılmış duran Park jimin, adamın aklından neler geçirdiğini umursamıyordu, sadece kendilerinden uzak durmasını istiyordu.
Jungkook, gözünü bile kırpmamasıyla ürpermesine neden olmuştu. Onu daha önce bir kez görmüştü ve o zamanki buluşmada, kendisinden hoşlanmadığını açıkça belli etmişti. Gözünü hiç kırpmadan sabit bir şekilde kendisine o kadar uzun süre bakmıştı ki, Jimin onun kendisini ele verebilecek kişileri ortadan kaldırmak için plan yapıp yapmadığını merak etmişti. Tabii bu kişilere kendisine para ödeyenler dahil değildi ya da para güvenli bir şekilde eline -banka hesabına, artık katiller paralarını nasıl alıyorsa o şekilde- geçtikten sonra onlar da dahil olabilirdi. Adını hiç bilmiyordu bilmek de istemiyordu çünkü gerçekler her ne kadar kişiyi özgürleştirse de, bu durumda kendisinin ölümüne neden olabilirdi.
Onun Taehyung'un sürekli çalışan bir infazcısı olduğunu düşündü ama aslında Taehyung'un her zamanki ekibinden biri değil parasını ödeyen herkesin kiralayabildiği bir serbest çalışandı. Bildiği kadarıyla en az iki kez Taehyung onun ücretini ödemişti.
Ona daha fazla bakmamak belki de o korkutucu bakışın üzerine kilitlendiğini görmemek için huzursuzca tırnaklarındaki kırmızı renkteki ojeyi incelemeye başladı. Ojeyi daha bu sabah sürmüştü çünkü üzerindeki ipek salon elbisesinin krem beyaz rengine yakışacağını düşünmüştü ama bu can alıcı renk fazla abartılı olmuştu. Kıyafet ile bir bütün oluşturmaktan uzak olan bu renktense onu tamamlayan zarif ve adeta transparan bir renk mesela uçuk pembe sürmeliydi. İşte yaşa ve öğren.
Katil, diğerlerinin yaptığı gibi Taehyung'a atılıp onunla çalışmaktan ne kadar gurur duyduğunu ısrarla söylemediği için, Taehyung sabırsızlık içinde parmaklarıyla bacağına vurmaya başladı. Kendini huzursuz hissedip gerildiği zaman genelde bunu yapardı, fazla bir şey anlatmayan bir davranıştı bu. En azından Jimin'e göre öyle... Jimin onun her ruh halini, her alışkanlığını derinlemesine incelemişti. Bu hareket, onun tam anlamıyla korkmasa da tedbiri eline almaya başladığını gösteriyordu, demek ki odada iki akıllı adam vardı.
"Sana prim vermek istiyorum." Dedi Taehyung. "Yüz bin daha. Ne dersin?"
Jimin başını kaldırmadı ama yine de teklifi ve bunun ne anlama geldiğini hemen anlamıştı. Taehyung'un iş anlaşmalarına ilgi duyduğunu belli etmeyecek kadar başı derde girmişti ve Taehyung kendisine ne zaman o çok olağan ama önemli sorulardan sorsa, onun ne demek istediğini anlamamış gibi yapardı. Bunun sonucunda, artık Taehyung, onun yanındayken genelde olduğu gibi dikkatli değildi. Ona göre, Jimin'in kendisini doğrudan etkilemeyen hiçbir şeye ilgisi yoktu ve bu bir bakıma doğruydu, sadece Taehyung'un düşündüğü gibi değil. Taehyung, katilin kendisi için kimi öldürdüğünün, Jimin'in umurunda olmadığını düşünüyordu; ona göre Jimin'in ilgilendiği tek şey, ne giydiği, saçının nasıl göründüğü ve kendisini elinden geldiğince seksi ve göz kamaştırıcı bir hale getirerek Taehyung'un iyi görünmesini sağlayacağıydı.
