Çok istenildiği için devamını atmaya karar verdim. Artık one shot olmaktan çıktı bu fic 🤤 20 bölüm olacak gibi duruyor. Şimdi Jungkook'un gözünden neler olduğuna bakacağız, iyi okumalar🖤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
JUNGKOOK
Jungkook, Taehyung'un dairesinden ayrıldığında asansöre binmedi. Bunun yerine merdiven boşluklarından birine atladı ve 4 kat aşağı indi. Cebinden bir anahtar çıkararak birkaç aylığına kiraladığı lüks dairenin kilidini açtı, bir yerde yaşaması gerekiyordu ve sık sık yer değiştirmesine karşın konfor içinde yaşamaktan hoşlanıyordu. Gerektiğinde uzun süreli sefil, konforsuz ortamlara katlana biliyordu ama şu anda bunu yapmak zorunda olduğu zamanlardan birinde değildi, kaldı ki Taehyung'un burnunun dibinde yaşamak onu eğlendiriyordu.
Sessizlik onu karşılayıp bir örtü gibi etrafını sardı. Sadece tek başına olduğu zamanlarda kendisini rahat hissedebiliyordu- ne kadar rahat hissederse artık. Odalar boştu, mobilya alamadığı için değil o alanları boşluğu için seviyordu. Yatacak ya da oturacak bir yeri vardı, bir televizyon ve bilgisayara da sahipti. Mutfak sadece kendine yetecek kadar eşya bulunuyordu. Başka bir şeye ihtiyacı yoktu. Oradan taşındığında bıraktığı bütün parmak izlerini yok etmek için her şeyi önceden temizlik solventi ile silip süpürecek, sonra bütün eşyaları bir yardım kurumuna bağışlayacaktı. Sonunda ise profesyonel bir firmaya dairenin temizliğini yaptıracak böylece orada hiç yaşamamış gibi olacaktı.
Bazı kıyafetlerini yanında götürecekti. Eşyalar gibi kıyafetleri de sadece birkaç kez kullanıp sonra onları ihtiyacı olanlara başlıyordu. Eğer ki bir kriminal teknoloji uzmanı onun gözünden ve sonra temizlik firmasının dikkatinden kaçmış bir ipucu bulursa ve bu dedektifin birine büyük piyango'nun vurmasıyla kendisini işaret ederse gardırobundaki hiçbir şey bu ipucu ile uyum sağlamayacaktı.
Bilgisayarı zayıf noktasıydı. Ama bu olmadan aldığı her işten önceki gerekli araştırmaları yapamazdı. Dolayısıyla riski sınırlamak için elinden geleni yapıyor, zaman zaman sabit diski tamamen siliyor sonra son önlem olarak eski sabit diski tamamen yok ediyordu. Bu düzenli güvenlik önlemleri kendisine zaman kaybettiriyordu ama bunlar sadece hayatının bir parçasıydı. Hiç şikayet etmeden bunları yapmakla yetiniyordu.
Hafif yüklerle ve hızlı seyahat ediyordu. Hiçbir şeye karşı duygusal bir bağ hissetmiyordu. Dolayısıyla bırakıp gidemeyeceği hiçbir şey yoktu. Tıpkı insanlar gibi... Onlar daha çok eşyaları gibiydiler. Uzaktan sevdiği insanlar vardı ama içinde güçlü duygular uyandıran hiç kimse yoktu hatta öfkede duymuyordu çünkü bunun bir vakit kaybı olduğunu görmüştü. Eğer önemsiz bir mesele ise arkasına dönüp giderdi. Uğraşması gereken bir Sorunsa konuyu sakin ve etkili bir şekilde ele alır sonrasında olanlar hakkında üzülmeye vaktini harcamazdı.
Bir katil olmak kendisini üzen ya da zevk veren bir şey değildi sadece kendisinin olduğu şeydi. Bir katil kendini bilen ve bu bilgiyi kabul eden biriydi. Diğer insanların hissettiklerini hissetmezdi. Kendisi için hafif ve uzak şeylerde bu yüzden hiçbir şey zihnini etkileyemezdi. Keskin bir zekası vardı, fiziksel olarak güçlü ve hızlıydı. Gerçekten mükemmel olan bütün nişancıların sahip oldukları olağanüstü el ve göz uyumuna sahip ve taşıdığı bütün özellikler seçtiği işe tamamen uygundu.
