Nathania Jane Life's Journey

Chapter 36

After few minutes of driving

HERMINIO: Hon, we're home! *Sabay yugyog kay Regina*

REGINA: *Unti-unting idinilat ang mga mata* Uhmm. Nandito na pala tayo.

HERMINIO: Yes. Pasok na tayo? *Bumaba ng kotse at pinagbuksan ng pinto si Regina* I'll be the one to carry your things na *sabay dampot ng mga gamit ni Regina*

REGINA: Thank You.

At pumasok na ito sa loob ng bahay

HERMINIO: Oh opo ka na muna dito, titingnan ko lang kung may naluto na si Manang.

REGINA: Sige matutulog na lang muna ako *sabay pikit ng mga mata*

HERMINIO: Okay ka lang ba Hon?

REGINA: Oo naman! Okay na okay lang ako.

HERMINIO: Sure ka ha?

REGINA: Oo, masakit lang ulo ko. Dahil siguro sa init kanina.

HERMINIO: Sige titingnan ko lang muna kung may pagkain na ha? *At nagtungo nang kusina*

REGINA'S POV:
Kasalukuyan akong nakaupo't nakasandal sa upuan dito sa sala, napapikit na lang ako sa sobrang sakit ng ulo. Hindi din kase maganda pakiramdam ko nitong nakaraang araw. Hindi ko sinasabi sa asawa ko, ay este kay Herminio na masama pakiramdam ko dahil papatigilin niya akong pumasok muna. Pero kailangang pumasok ng trabaho kahit may sakit, lalo na ngayong malapit na ang 93rd foundation ng school na pinapsukan mo, and sa friday na yon, 2 days na lang.  About sa anak ko? Hindi pa rin siya umuuwi. Namimiss ko na nga siya eh, yong mga yakap niya, yong mga halik niya, mga ngiti at halakhak niya, at siya mismo, miss na miss ko na ang anak ko. Pero hindi ko alam kung saang lupalop ng mundo ko siya hahanapin. Napuntahan ko na lahat ng maaari niyang puntahan, pero bigo pa rin akong mahanap siya. Every night, I've been crying because of longing to my child. At walang oras na hindi ko siya iniisip. I tried to search her at school, pero hindi daw siya pumapasok according to her subject teachers. Thania, anak nasaan ka na ba?

Hindi na niya namalayan na nakatulog na pala siya

After 1 hour

HERMINIO: Hon?

REGINA: *Unti-unting idinilat ang mga mata* What time is it?

HERMINIO: It's past 1 already. Kain na?

REGINA: Bakit hindi mo ako ginising? Late na ako sa school.

HERMINIO: Bakit parang ang tamlay mo? May sakit ka ba? *Kinapa ang noo ni Regina* Mainit ka Hon ah.

REGINA: I'm fine, don't worry.

HERMINIO: Kumain ka na at nang makainom ka na ng gamot.

REGINA: Tara na.  I'm running out of time. Magbibiyahe pa tayo. Kung bakit kase hindi ako ginising ehh.

HERMINIO: Ang himbing kase ng tulog mo eh and I know that you are tired, and you need to rest para mabawi mo lakas mo, you've been crying for the whole week.

REGINA: Basta, sana ginising mo ako. Bibilisan ko na ang pagkain ha tapos ihatid mo na ako.

HERMINIO: Can you please rest?! May sakit ka na nga, sige ka pa rin ng sige sa trabaho.

REGINA: I'm okay.

HERMINIO: Baka nga tama ang anak mo, na mas importante pa trabaho mo kesa sa kung anong meron ka. Kumain ka na. Magbibihis lang ako saglit. Hintayin na lang kita sa sala.