Geri dönüş.

444 59 45
                                    

18 nisan 2015

Bugün liseden mezun olmuştum, şimdi kepim ve cübbemle birlikte fotoğrafçının önünde bekliyordum.

Burası cadde üstündeki en ünlü fotoğrafçıydı.

Kendimi hazır hissettiğimde terleyen ellerimi üzerime silip içeri girdim.

İlgimi çeken ilk şey ahşap mobilyalar olmuştu, burnuma meşe kokusu doluyordu.

Çerçeveleri inceliyordum, duvarlar boylu boyunca eski fotoğraflar ile süslenmişti.

Bir dönemin bütün aktör ve aktrisleri boy gösteriyordu. Ağzım açık kalmıştı.

Stüdyo adeta bir güzellik müzesi gibiydi.

Kim bilir ne kadar para isteyeceklerdi..

Ama bunu sorun edemezdim çünkü mezuniyet fotoğrafım özel olsun istiyordum.

Bu fotoğrafı yıllarca saklayacaktım.
İleride eşime ve çocuklarıma gösterecektim.

Bu nedenle en iyi stüdyoya gelmiştim.

Doğruca 3.kata çıkmıştım, kapıyı tıkladığımda ses gelmeyince biraz bekleyip kulpu indirdim ve kafamı içeriye uzattım.

Fotoğrafçı ve itfaiye üniformalı bir genç oldukça hararetli bir muhabbet içindelerdi.

Hala fark edilmediğimi anladığımda sahte bir öksürük buyurdum.

"Ah Namjoon, müşterin var sanırım?"

Ve ilk kez gözlerimiz birbirine değmişti, melek gibi çıkan sesi irkilmeme sebep olurken kapıyı biraz aralayıp içeri girdim.

"Merhaba genç adam ne için gelmiştin?"

Fotoğrafçının sorduğu soruyla gözlerimi adamdan çekebilmiştim.

Zorlukla gülümsedim.

"Ah, B-ben bir fotoğraf çektirmek istiyorum."

"Randevun var mıydı?"

"İsmim Jeon Jungkook, lise mezuniyeti için çektirecektim ama bana gün verilmedi. Çok önceden gelip aşağıdaki bayana söylemiştim fakat dönüş alamadım. Ben de sizinle görüşmek istedim. "

Fotoğrafçı ve arkadaşı arasında ufak bir bakışma geçtiğinde gerilmiştim.

Fotoğraf çektirmeden eve geri gitmek istemiyordum.

"Bugün kapalıyız aslında.."

O yüzden aşağıda kimse yoktu demek yoksa yukarıya çıkmama izin vermezlerdi.

Yüzüm istemsiz düşmüştü.

"Pekala teşekkür ederim." Kapıya geri adımladığımda tekrar fısıldayarak konuşan meleksi sesi işitmiştim.

"Namjoon ona bir ayrıcalık tanıyabilirsin"

"Hadi ama üzüldü.."

Sonrasında derin bir iç çekiş ve fotoğrafçının konuşması gerçekleşmişti.

"Pekala bekle"

Mutlulukla arkamı döndüğümde tekrar göz göze gelmiştik.

Bakışları kalbime otururken bana ne olduğunu anlamamıştım.

Mental diary (Jikook) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin