One More Time

\\5\\Σε μισώ\\

Η αντανάκλαση του στον καθρέφτη θολώνει, καθώς η καρδιά μου στέκει παγωμένη μέσα στο σφιγμένο στήθος μου. Η αναπνοή μου παγιδευμένη μέσα στα πνευμόνια μου. Ένας δυνατός κόμπος δεμένος στον λαιμό μου.

Το σώμα μου κατακτάται από ένα έντονο τρέμουλο. Τα δόντια μου χτυπάνε μεταξύ τους, ο χτύπος τους αντικαθιστά τους σταματημένους χτύπους της καρδιάς μου. Η μάζα μου λιώνει, μετατρέπεται σε πηλός που καθιστά τα τρεμάμενα άκρα μου ανυπάκουα.

Μέσα στα αυτιά μου φτάνει εκείνο το δυνατό βουητό του κεφαλιού μου. Ο κόμπος σκαρφαλώνει ραγδαία προς το χείλος της γλώσσας μου, ενώ η όραση μου θολώνει και χάνω επαφή με τα μάτια του μέσα από την ψυχρή επιφάνεια του καθρέφτη.

Δίχως αυτοέλεγχο, τα πόδια μου με τοποθετούν μπροστά του. Σε απόσταση αναπνοής. Στέκομαι πρόσωπο με πρόσωπο μπροστά του.

Τα καυτά δάκρυα γλιστράνε πάνω στις πεδιάδες της επιδερμίδας μου και η πυρκαγιά εξαπλώνεται αφήνοντας πίσω της μονάχα στάχτη. Το μυαλό μου στριφογυρίζει ανάμεσα στις στάχτες που χορεύουν πάνω από το έδαφος με συνοδό τον φουρτουνιασμένο αέρα.

Εικόνες, λόγια, αναμνήσεις. Όλα στροβιλίζονται μπροστά στα μάτια μου με ταχύτητα φωτός.

Τα συναισθήματα μπλέκονται ανάμεσα στις εικόνες, πίσω από τις οποίες κρύβεται ο πόνος. Πλημμυρίζουν μέσα μου, σαν το φράγμα που σπάει και αφήνει το νερό να χυθεί με ορμή στο στεγνό έδαφος, δίνοντας του ζωή. Μια ζωή που παίρνει από εμένα...

Εκείνο το ισχυρό συναίσθημα με παρακολουθεί. Μου θυμίζει όλες εκείνες τις στιγμές που περάσαμε μαζί και περιμένει να χάσω τις δυνάμεις μου. Περιμένει την κατάλληλη στιγμή, ώστε να μου χαρίσει το τελειωτικό χτύπημα. Εκείνο που θα ραγίσει την καρδιά μου σε χίλια κομμάτια.

Όμως, πίσω από τον πόνο κρύβεται μια ηλιαχτίδα. Μια πνοή αισιοδοξίας, μια ελπίδα πως δεν είναι οφθαλμαπάτη. Μια ελπίδα που δεν κατηγορεί το μυαλό μου πως παίζει παιχνίδια με την καρδιά μου. Μια ελπίδα που δεν έσβησε ποτέ και περίμενε, περίμενε υπομονετικά να δικαιωθεί όταν εκείνος θα εμφανιζόταν ζωντανός μπροστά μου.

Τότε, οι χτύποι της καρδιάς μου αυξάνονται ραγδαία. Η καρδιά πίσω από το στήθος μου χτυπάει λυσσασμένη, ξετρελαμένη από μια στάλα ελπίδας που μπορεί να αποκαταστήσει τις ρωγμές. Τις ρωγμές που επιτρέπουν στον παγερό αέρα να χτίσει πάγο γύρω από τις φλέβες μου.