Α Χ Ι Λ Λ Ε Α Σ P O V
Το σώμα της Τόνιας αφήνεται πάνω στα χέρια μου, καθώς χάνει τις αισθήσεις της. Πανικός, αγνός και επίμονος πανικός με καταβάλει και για μια στιγμή δεν ξέρω τι να κάνω.
Αμέσως όμως ελέγχω τους παλμούς της, τοποθετώντας τα ελαφρώς τρεμάμενα δάχτυλα μου στο εσωτερικό των καρπών της. Μέσα στην αγωνία καταφέρνω να παρατηρήσω το μελανιασμένο δέρμα των χεριών της και τα σωθικά μου ταράζονται.
Ο παλμός της είναι χαμηλός. Πρέπει να πάει επειγόντως στο νοσοκομείο.
Βιαστικά, αλλά με ιδιαίτερη προσοχή, περνάω το ένα χέρι μου κάτω από τα γόνατα της και το άλλο πίσω από τον αυχένα της και την σηκώνω. Την κουβαλάω με τον τρόπο που ένας γαμπρός θα οδηγούσε την νύφη στο νέο τους σπίτι, μόνο που εγώ δεν είμαι ο γαμπρός και δεν οδηγώ την νύφη στο σπίτι, αλλά στο νοσοκομείο.
Φτάνοντας στο αυτοκίνητο μου, την τοποθετώ με προσοχή στη θέση του συνοδηγού και της περνάω την ζώνη ασφαλείας. Ρίχνοντας της μια ανήσυχη ματιά αρχίζω να οδηγώ, αδιαφορώντας για το όριο ταχύτητας.
Το μυαλό μου είναι θολό, ωστόσο οι σκέψεις κυλάνε ορμητικά. Οι εικόνες του δρόμου μπροστά μου θολώνουν και το μόνο που αντικρίζουν τα μάτια μου είναι η Τόνια, λιπόθυμη στα χέρια μου.
Κατά διαστήματα γυρίζω να την κοιτάξω, να βεβαιωθώ πως είναι στην θέση της. Βαθιά μέσα μου εύχομαι όταν γυρίσω να μην την δω εκεί, να αποδειχθεί πως βλέπω έναν φρικτό εφιάλτη.
Όσο η ώρα περνάει και η κίνηση στους δρόμους στέκεται εμπόδιο, τόσο περισσότερο ακούω την φωνή της. Την ακούω να με ρωτάει γιατί δεν θυμάμαι και τα μάτια μου πέφτουν αστραπιαία πάνω της. Όμως είναι ακόμα αναίσθητη.
Δεν μπορώ να καταλάβω τον πανικό που πηγάζει μέσα μου. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ανησυχώ. Γιατί θέλω να βεβαιωθώ πως είναι ζωντανή.
Πριν λίγο καιρό την μισούσα και χθες...Τώρα...
Δεν ξέρω.
Χτυπάω τα χέρια με δύναμη πάνω στο τιμόνι όταν χρειάζεται να σταματήσω το αυτοκίνητο ξανά πίσω από μία σειρά ακινητοποιημένων οχημάτων. Δεν προσπαθώ καν να συγκρατήσω τις ακατάλληλες εκφράσεις που γλιστράνε από τα χείλη μου.
Με τα πολλά πολλά φτάνουμε στο νοσοκομείο και τρέχω μέσα στην είσοδο με εκείνην στην αγκαλιά μου, να μην ανταποκρίνεται ακόμα.
VOCÊ ESTÁ LENDO
One More Time
Ficção Adolescente"Έχω κάνει πολλά λάθη, το γνωρίζω." Φωνή χαμηλή, ψίθυροι τρεμάμενοι και μάτια καρφωμένα πάνω στα δικά μου. "Κι ένα από αυτά είναι ότι σε πλήγωσα..." Σιωπή, μάτια που αποφεύγουν το βλέμμα μου, λαιμός που ξεροκαταπίνει. "Αλλά σε αγαπώ." Χέρια καίνε το...
