Τα βήματα της Δάφνης ηχούν, καθώς τα ψηλοτάκουνα γοβάκια της χτυπούν το πεζοδρόμιο ρυθμικά. Λάμπει στο σκοτάδι, ακόμα και με το παλτό της να κρύβει το φανταχτερό μπλουζάκι της. Το χαμόγελο της ακτινοβολεί, καθώς είναι ενθουσιασμένη για την αλλαγή του χρόνου.
Αντίθετα, εγώ την ακολουθώ απρόθυμα, σαν σκιά πάνω στο έρημο πεζοδρόμιο. Το μόνο που με ευχαριστεί, είναι πως τα πόδια μου δεν υποφέρουν στα επίπεδα παπούτσια μου. Με τα ζεστά μου ρούχα να κρατούν το ψύχος του Δεκέμβρη μακριά, αισθάνομαι παρηγορημένη.
Κάθε παρηγοριά όμως εξαφανίζεται μόλις φτάνουμε έξω από την αίθουσα δεξιώσεων του συλλόγου μου. Πίσω από τις γυάλινες πόρτες μπορώ να δω χαρούμενα πρόσωπα έτοιμα να αποχαιρετήσουν τον χρόνο.
Βλέποντας το θέαμα αισθάνομαι σαν την μύγα μες στο γάλα. Δεν ταιριάζω με κανέναν από εκεί μέσα. Δεν είμαι ενθουσιασμένη για την αλλαγή του χρόνου, ούτε θέλω να διασκεδάσω.
"Επιτέλους φτάσαμε!" Αναφωνεί η Δάφνη, που τρίβει τα χέρια της μανιακά πάνω από το παλτό της. Κρυώνει, όπως είναι φυσικό, καθώς φοράει ένα κοντό φόρεμα και καλύπτει τα πόδια της με το λεπτό ύφασμα ενός μαύρου καλσόν.
Στρέφει το χαμόγελο της πάνω μου. Με κοιτάζει με προσοχή, τα μάτια της δύο βαμμένα αινίγματα που δεν προλαβαίνω να λύσω, καθώς με αρπάζει από το χέρι και με τραβάει μέσα.
Μόλις ο κρύος αέρας του Δεκέμβρη αντικαθίστανται από το ζεστό κλίμα της αίθουσας, ένας αναστεναγμός ανακούφισης γλιστρά από τα χείλη της. Έχοντας πλέον ζεσταθεί, αρχίζει να φλυαρεί για το κρύο και στην συνέχεια σχολιάζει τον στολισμό της αίθουσας. Περιφέρεται, τραβώντας με πάντα να την ακολουθώ απρόθυμα, θαυμάζοντας τον χώρο με το βλέμμα ενός μικρού παιδιού.
"Κοίτα εκεί!" Ψιθυρίζει ενθουσιασμένα κοντά στο αυτί μου, ενώ το βλέμμα της καθοδηγεί το δικό μου. "Βλέπεις εκείνον τον νοστιμούλη με το κόκκινο πουκάμισο; Ωχ Θεέ μου! Τι κινήσεις! Τι αέρας! Τι χάρη!" Λέει παρακολουθώντας τον σαν μαγεμένη, ενώ τα χέρια της κινούνται με ένταση και πάθος, ανάλογα με την φωνή της. "Σίγουρα είναι χορευτής."
Γελάω ελαφρά απολαμβάνοντας τον ενθουσιασμό και το πάθος της για τον χορό, που συνοδεύεται και από τον θαυμασμό της για τους άνδρες.
"Φαίνεται σαν μια καλή ευκαιρία, έτσι δεν είναι;" Λέω κοιτάζοντας την με ένα λοξό χαμόγελο, του οποίου αντιλαμβάνεται άμεσα την σημασία.
KAMU SEDANG MEMBACA
One More Time
Fiksi Remaja"Έχω κάνει πολλά λάθη, το γνωρίζω." Φωνή χαμηλή, ψίθυροι τρεμάμενοι και μάτια καρφωμένα πάνω στα δικά μου. "Κι ένα από αυτά είναι ότι σε πλήγωσα..." Σιωπή, μάτια που αποφεύγουν το βλέμμα μου, λαιμός που ξεροκαταπίνει. "Αλλά σε αγαπώ." Χέρια καίνε το...
