One More Time

\\3\\Ταξίδι στο Παρελθόν\\

Το μουδιασμένο κεφάλι μου περιβάλλεται από το βουητό μιας χαλασμένης τηλεόρασης. Εκείνος ο θόρυβος των παράσιτων με περικυκλώνει, δημιουργώντας στο μυαλό μου την εικόνα μιας γκρίζας οθόνης, καθώς τα μάτια μου καρφώνουν με το βλέμμα τους το κενό.

Ένα κενό μαύρου χρώματος, το οποίο με αιχμαλωτίζει.

Φωνές παρεμβάλλονται στο αποπνικτικό βουητό. Φωνές εκκωφαντικές, σκληρές, που δημιουργούν ηχώ στο κενό. Φωνές που προφέρουν το όνομα μου και παίρνουν μορφή στα, βουτηγμένα στο σκοτάδι, μάτια μου.

Ξαφνικά η σιωπή καταλαμβάνει την ακοή μου, δίνοντας τέλος στην κυριαρχία του εξαντλητικού βουητού.

Η αναπνοή μου, γρήγορη και λαχανιασμένη, ταράζει την τρομαχτική ησυχία, καθώς πασχίζω να μετακινήσω το σώμα μου χωρίς αποτέλεσμα. Είμαι κολλημένη. Δεμένη ,χειροπόδαρα, σε μια αόρατη καρέκλα.

Μαύρο περιτριγυρίζει τα μάτια μου. Καλύπτει την όραση μου με τον ίδιο τρόπο που συνηθίζουν να την καλύπτουν τα βλέφαρα μου, όταν είναι κλειστά. Σαν ένα μαύρο πέπλο να αγκαλιάζει τα ανοιχτά μου μάτια.

Χρώματα πλέουν πάνω στο μαύρο πέπλο, το οποίο βουλιάζει μέσα στα χρωματιστά μοτίβα και δίνει την θέση του σ' ένα διαφορετικό τοπίο.

Η θάλασσα χτυπάει τα βράχια κάτω από τα πόδια μου. Το μπλε χρώμα της, τόσο σκούρο όσο κι ο έναστρος ουρανός πάνω από το κεφάλι μου.

Δίπλα στο μπλε, που τόσο θυμίζει το μαύρο που με καθηλώνει, διακρίνω μια μορφή, επικρατέστερο της οποίας είναι το καστανό. Το καστανό δυο αγαπημένων μου ματιών...

Ο Αχιλλέας.

Η καρδιά μου χτυπά ελπιδοφόρα, κάτω από την επήρεια του σπινθηροβόλου βλέμματος του πάνω μου. Εκείνου του βλέμματος που δίνει ζωή στους χτύπους της καρδιάς μου, στο δειλό χαμόγελο μου και τα δακρυσμένα μάτια μου.

Ο Αχιλλέας γλιστράει στα κύματα, παίρνοντας μαζί του τη ζωή μέσα από το σώμα μου. Φωνάζω, δεμένη σε μια αόρατη καρέκλα. Φωνάζω, με την όραση θολή και την νεκρή καρδιά μου να βασανίζεται από τον πόνο. Φωνάζω το όνομα του, με το λαιμό μου να ματώνει.

Τον χάνω...

Ξανά.

Κλείνω τα μάτια μου σφιχτά κι όταν τα ανοίγω ξανά εκείνος έχει χαθεί, αφήνοντας πίσω του το μαύρο πέπλο να σφραγίζει την όραση μου.