Θυμάμαι.
Το μυαλό μου κατακλύζεται από εικόνες, αναμνήσεις, στιγμές που είχα ζήσει αλλά είχαν διαγραφτεί από την μνήμη. Στιγμές που ποτέ δεν θα ήθελα να ξεχάσω.
Ένας πόνος αρχίζει να συσσωρεύεται στην κορυφή του κεφαλιού μου. Υπάρχουν τόσες πολλές αναμνήσεις, τις οποίες δεν ήξερα καν πως είχα ξεχάσει. Τόσα πολλά πράγματα να επεξεργαστώ.
Το τέλος του κόσμου. Τις διακοπές μαζί με την Τόνια. Τον σεισμό. Το έδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια μου. Την πτώση που μου κόστισε μήνες άγνοιας για την ίδια μου την ζωή.
Και πάνω από όλα μια ανακάλυψη.
Τα μάτια μου εστιάζουν στην Τόνια με τεράστια ανακούφιση. Φυσικά και δεν ευθυνόταν αυτή για την πτώση μου! Το ήξερα. Το ήξερα, όμως δεν το θυμόμουν.
Και τώρα που μπορώ να θυμηθώ, όλα είναι θολά. Εκείνο το βράδυ τα πάντα συνέβησαν τόσο γρήγορα που ακόμα δεν μπορώ να ξεχωρίσω την σειρά των γεγονότων.
Όμως, σχεδόν μπορώ να νιώσω τον σεισμό να θέτει το σώμα μου εκτός ελέγχου. Μπορώ να ακούσω τις φωνές της Τόνια. Μπορώ να νιώσω το έδαφος να υποχωρεί κάτω από τα πόδια μου και αυτό που έμοιαζε με πτώση δίχως τέλος. Ακόμα και η αλμύρα της θάλασσας είναι ζωντανή ανάμνηση στην άκρη της γλώσσας μου και το σώμα μου ριγεί, καθώς σκέφτομαι τον τρόπο που τα κύματα τύλιξαν το κορμί μου, διώχνοντας τον αέρα από τα πνευμόνια μου.
Αλλά, για τίποτα από αυτά δεν ευθυνόταν η Τόνια. Και παρόλο που το περιστατικό ήταν και παραμένει απαίσιο, χαίρομαι που ήμουν εγώ και όχι η Τόνια. Χαίρομαι που έζησε, έστω κι αν ήταν χωρίς εμένα.
Έστω και αν αυτό της κόστισε.
"Ω, Τόνια μου..." Ψιθυρίζω, περνώντας τα δάχτυλα μου ανάμεσα στα μαλλιά της.
Αυτή τη φορά δεν διστάζω. Κάθε κομμάτι του εαυτού μου, κάθε κύτταρο του σώματος μου, αναγνωρίζει την οικειότητα των κινήσεων μου. Την οικειότητα της παρουσίας της.
"Υπέφερες τόσο πολύ..." Η φωνή μου είναι χαμηλή, παρόλο που είμαστε μόνοι στο δωμάτιο.
Δεν μπορώ να ξεκολλήσω το μυαλό μου από όσα έχει τραβήξει τόσο καιρό. Από τότε που με έχασε μέχρι και πριν λίγες μέρες.
Δεν θέλω να φανταστώ τον πόνο που θα ένιωθα αν βρισκόμουν στην θέση της. Αν αναγκαζόμουν να την χάσω εκείνη την νύχτα και να ζήσω χωρίς αυτήν.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
One More Time
Genç Kurgu"Έχω κάνει πολλά λάθη, το γνωρίζω." Φωνή χαμηλή, ψίθυροι τρεμάμενοι και μάτια καρφωμένα πάνω στα δικά μου. "Κι ένα από αυτά είναι ότι σε πλήγωσα..." Σιωπή, μάτια που αποφεύγουν το βλέμμα μου, λαιμός που ξεροκαταπίνει. "Αλλά σε αγαπώ." Χέρια καίνε το...
