Η μουσική σταματάει. Ανοίγω τα μάτια μου και μπροστά μου απλώνεται το γνώριμο, σ' εμένα, στάδιο που σφύζει από ανθρώπινη ζωή. Φωνές, ουρλιαχτά, επιφωνήματα, εκτυφλωτικά φώτα.
Με το χέρι της μικρής Κλόης να βρίσκει το δικό μου, υποκλινόμαστε ταυτόχρονα μπροστά στο κοινό. Οι θεατές παραληρούν. Δυνατό χειροκρότημα γεμίζει την καρδιά μου χαρά και κουράγιο.
Δεν ήταν τόσο άσχημα τελικά.
Αποχωρούμε από το στρώμα με βήμα κομψό και προσεγμένο. Το άνοιγμα κάτω από τις κερκίδες είναι το καταφύγιο μας. Αισθάνομαι να ανασαίνω ξανά, μακριά από τα εκατοντάδες βλέμματα των θεατών, καθώς ακούω από τα μεγάφωνα τον εκφωνητή να μας αποδίδει ένα θερμό χειροκρότημα.
Ο ενθουσιασμός και η ένταση κυριεύουν το κορμί μου, καθώς αρπάζω την Κλόη και την σηκώνω στην αγκαλιά μου. Με ένα χαρούμενο αναφωνητό, τυλίγει τα λεπτά της άκρα γύρω μου και με σφίγγει.
"Τα καταφέραμε." Η ανακούφιση στην φωνή μου είναι αισθητή, καθώς αφήνω ένα φιλί στο ροζ, αστραφτερό μάγουλο της.
Το γλυκό χαχανητό της φτάνει στα αυτιά μου, προτού τοποθετήσει ένα γλυκό της φιλάκι στο μάγουλο μου. Η καρδιά μου λιώνει, καθώς το προσωπάκι της φωτίζεται από ένα χαμόγελο που κάνει τα πράσινα ματάκια της ακόμα πιο λαμπερά.
"Τα καταφέρατε κορίτσια μου!" Μια βαριά φωνή κάνει την καρδιά μου να αναπηδήσει.
Εκείνη η φωνή που συνοδεύει, χρόνια ολόκληρα, τις προπονήσεις μας είναι η αιτία που γυρνάμε ενθουσιασμένες προς το μέρος του.
Το μέτωπο του ζαρώνει, οι ρυτίδες γίνονται ορατές γύρω από τα μάτια του, καθώς μας χαρίζει ένα πλατύ χαμόγελο. Ένα χαμόγελο τόσο λαμπερό και ζεστό, που είναι ικανό να δώσει χαρά σε όποιον το αντικρίσει.
Γκρίζα μαλλιά πλαισιώνουν το χαρούμενο πρόσωπο του. Προσδίδουν μία οικειότητα, όλη αυτή την γλυκύτητα που φωλιάζει μέσα στην καρδιά του.
Τα χεράκια της Κλόης γλιστράνε από πάνω μου, καθώς πηδάει στο έδαφος και αρχίζει να τρέχει κατά πάνω του. Μέσα στην βιασύνη της, παραπατάει και αντί να πηδήξει πάνω στα χέρια του, καταλήγει μέσα στην αγκαλιά του.
Σηκώνει το μικροκαμωμένο σώμα της πάνω στα δυνατά του χέρια. Γελάει με την βαριά χροιά της φωνής του, που δεν είναι καθόλου μα καθόλου τρομακτική. Μόνο γλυκιά και τρυφερή, όπως και ο ίδιος.
ESTÁS LEYENDO
One More Time
Novela Juvenil"Έχω κάνει πολλά λάθη, το γνωρίζω." Φωνή χαμηλή, ψίθυροι τρεμάμενοι και μάτια καρφωμένα πάνω στα δικά μου. "Κι ένα από αυτά είναι ότι σε πλήγωσα..." Σιωπή, μάτια που αποφεύγουν το βλέμμα μου, λαιμός που ξεροκαταπίνει. "Αλλά σε αγαπώ." Χέρια καίνε το...
