I LOVE YOU...till forever..(ASHRALD)

CHAPTER 24

NA// wahaha...Last two chapters na finale....Im so excited!!Sana ikaw rin.....At makakafocus na rin ako sa isa kong ASHRALD FF.......Hirap mag UD ng dalawang stories....Buti navlang pinanganak akong GENIUS...kumontra walang gift sakin sa pasko....

By the way thanks sa mga makukulit nyong comments...Napapangiti nyo talaga ako ng sobra.....

Simulan ko na ok.......Ang hindi maiyak sa CHAPTER na to pusong bato..JOKE!!!

-------

NOEMI'S POV

Mabilis lumipas ang araw isang linggo na lang ay ikakasal na kami ni EDWARD.......Pinipilt kong ipakita sa kanya na ok ako....Na kahit alam ko na alam nya na dito sa puso ko ay hindi...Mahal na mahal ako ni EDWARD at hindi ko kayang balewalain yun...Sya lang ang nandyan nyung panahon na akala ko wala ng kwenta ang buhay para sakin dahil sa pagalis ni ERIC....

FLASHBACK 2yrs ago

Tuluyan na akong nagresign bilang Marketing head ng MGAR.....Alam ko isa itong paraan para matangap na wala na si ERIC....Sobrang sakit habang naglalakad ako palayo....Dahil sa paglayo kong yun alam ko na sarado na ang kabanata namin ni Eric...

Bakit sa twing nakakaramdam ako ng sakit sumasabay din sa pagiyak ang langit?Parang nararamdaman din nya ang hapdi na nararamdaman ko......Oo nandito na naman ako sa gitna ng ulan....Gaya ng lagi kong ginagawa...isinasabay ko ang aking luha sa pagpayak ng ulan sa aking pisngi....Kung maikukubli man ng ulan na ito ang luha na patuloy na dumadaloy sana forever na lang na umulan...Ang sakit sakit!!!! Parang gusto ko ng mamatay....Sana higupin na ako ng lupa sa kinatatayuan ko...Sana tamaan na ako ng kidlat....Nakapikit pa rin akong nakatingala sa langit...Nandito nga pala ako ngayon sa Luneta malayo rin ang nilakad ko mula sa resto ni Marco....Kaya umupo muna ako sa bench dito kanina yung hindi pa umuulan...Hanggang sa naramdaman ko na ang butil ng ulam na dumadampi sa balat ko nataranta na nga yung mga tao kung saan sisilong pero ako hibdi nanatili akong nakaupo habang pinapakiramdaman ang lalong palakas na palakas na buhos ng ulan....kaya ngayon nandito ako sa gitna ng LUNETA nakatingala sa langit....Natutuwa ako dahil lalong lumalakas ang buhos ng ulan..........

"MAHAL NA MAHAL KITA ERICCCCCC!!!"sigaw ko alam ko malakas ang pagsigaw ko pero hindi ko na rin marinig ang sarili kong boses dahil napapaibabawan ito ng ingay mula sa buhos ng ulan sabayan pa ng kulog.......

Umikot ikot ako habang nakataas ang dalawa kong kamay na parang may sinasalo ako na magmumula sa langit.........Alam kong wala namang nakakakita sakin dahil lahat ng tao nagsitakbo bago pa bumuhos ang ulan.......

Nang mapagod ako umikot bumalik ako sa bench na inupuan ko kanina....umupo ulit ako yakap yakap ang tuhod ko habang nakatungo.....Pa sideway ang position ng pagupo ko....para makapwesto ng maayos.....umiiyak ako......sa ganoong posisyon.....

Naramdaman ko na may biglang tumabi sakin.........sinadya nya siguro makalikha ng ingay para mapansin ko sya kaya tiningala ko ang ulo ko...

Hindi ko pa makilala nung una ang mama dahil nga nababalot pa ng luha ang dalawa kong mata sabayan pa ng ulan at konting liwanag lang na nagmumula sa iilang poste sa paligid...Kinuskos ko ang mata ko....At lalo akong napaiyak nung makita si EDWARD sa tabi ko nakatitig sakin basang basa na rin.......

Tatayo na sana ako ng hatakin nya ang braso ko at yakapin nya ako ng mahigpit...

"Ako na lang Noemi..akin ka na lang?"bulong nya sakin.........

Hindi ako tumugon...hindi ko alam kung anong sasabihin ko...Anong ginagawa ni EDWARD dito..Sinusundan ba nya ako.....Hindi ko alam..wala na akong lakas para magsalita at alamin pa ang lahat......

Hindi ako nagsalita hanggang sa ihatid nya ako sa bahay namin.......baka bukas pwede ko ng linawin ang lahat.....kapag maliwanag na ang isip ko..

"MALIGO KA MUNA HUH..PARA HINDI KA MAGKASAKIT"bilin pa nya sakin....