Her Gece

9.Bölüm Karma Döngüsü

                            9. Bölüm
                     Karma döngüsü

Herkse Merhaba
Güzel bir bölüm ile geldim. Bölüm benim çok içime sindi umarım sizde  beğenirsiniz, güzel yorumlarınızı eksik etmeyin.

iyi okumalar.

"Eğer ruhunda kötülük varsa, karanlık seni mutlaka içine çeker"

Elimde ki kalemi sertçe kitaba bıraktım ve bıkkınlıkla iç geçirdim, edebiyat diye girdiğim dersin hocası insanın içini şişiren ruhani tespitleri ve sözleri ile bunaltı getirmişti. Sesinin uyku getirici bir melodiden farkı yoktu.

Gözlerimi eylüle tanıdık ama bana bir o kadar yabancı gelen sınıfta gezdirim, zilin çalması için son dakikaları saymaya başlamıştım ama hocanın katlanılmaz sesi sayesinde zaman bir türlü geçmiyordu, son bir kaç dakika bile bana bir asır gibi geliyordu.

"Evet Eylül bu soruyu sen cevapla"

Eylül'ün ismini duymam ile gözlerim hızla, önümde dikilerek bana bakan hocayı buldu ve gerginlikle dudaklarımı ısırdım. Birkaç kez öksürerek boğazımı temizledim ve sesimi bulmaya çalıştım.

"Tabi"

"Sence insan kötü olmaya ruhu ile mi karar verir yoksa kalbi ile mi"

Bir an için şaşkınlıkla baktım hocaya.

Ciddi ciddi bu sorunun cevabını düşündüm ama aklıma gelen tek şey şuydu

Bu sorunun edebiyat dersi ile ne alakası vardı.?

Cevap veremeden dersin bittiğini haber veren zil sesi kalabalık sınıfta duyuldu ve tuttuğum nefesi sesli bir şekilde bıraktım, şans ilk defa benden yanaydı sanırım.

"Eylül bu sorunun cevabını bir sonraki dersimizde istiyorum"

Kafamı evet anlamında sallayarak çantayı da sırtıma takıp geçtim edebiyat hocasının yanından,bu adam delinin teki olmalıydı.

Diğer öğrencilere gözükmeden üst katın merdivenlerini çıktım ve kütüphanenin kapısının önüne yavaşça adımladım.

Zavirle sabah yaptığımız konuşmanın üzerine onunla buluşmak için tekrar kütüphaneye gelmiştim ve şuan çok yüksek ihtimal ile içeride beni bekliyordu.

Elimi kapının koluna uzatarak kavradım ve kolu yavaşça aşağı indirdim. Kapı gıcırtılı bir ses çıkararak açılmış ve yüzümü burusturmama sebep olmuştu. Temkinli adımlarımla kütüphanenin içine girdiğimde gözümün önünde zavirin bedeninin görmeyi bekledim ama beklediğimin aksine boş bir kütüphane ile karşılaşmıştım.

"Zavir?" Soru dolu sesim kütüphanede yankılanmış ama bir cevap bulamamıştı.

Masaya biraz daha yaklaştığımda sabah zavirin elinde gördüğüm kitabı masanın üzerinde kapalı bir şekilde bulmuş ve zavirin de burada olduğuna kanaat getirmiştim, ya da kitabını burada da unutmuş olabilir di.

"Zavir?" Bir kere daha yüksek sesle seslenmis ve yine bir cevap bulamamıştım. Sırtımdaki çantayı çıkararak masanın üzerine koydum ve büyük raflara sahip dolapların arasında yürümeye başladım.