Sadece düşün,
Her yeni güne farklı bir insanın bedeninde uyanarak başlasan ne yapardın? Günü o insanın hayatını yaşayarak, yanlışlarını görerek ve küçük sırlarını öğrenerek geçirsen ve geceyi o insanın bedeninde bitirsen nasıl hissederdin? Sadece bu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zavir Harris' in göz rengi
4. Bölüm Müziğin Çağrısı
"iris?"
Dişlerimi sıktım ve ellerimi başıma biraz daha bastırdım. inanılmaz baş ağrısı ile birlikte geçici bir körlük yaşamıştım sanırım, yoksa bunun başka hiçbir açıklaması yoktu. gözlerimi dahi açamıyordum.
"Hey iris iyimisin"
Başıma uyguladığım kuvveti biraz azaltarak baskıyı gevşettim ve kafamı kaldırıp bana merak içinde bakan eylüle başımı salladım.
"Tansiyonum düştü sanırım, başıma ağrı girdi bir an"
"iyimisin peki? istersen hastaneye götüreyim, yanlış anlama yardımcı olmak için söylüyorum" konuşmasında ki çekingenligi fark ettim. irise karşı çekingen bir kızdı ve iris ile konuşurken araya hep bir mesafe koyuyordu. irisi düşündüm, acaba çevresindekiler ile olan ilişkisi nasıldı, insanlar neden ondan bu kadar çekiniyorlardı.
"Hayır Hayır gerek yok" derin bir nefes aldım "sınıfa çıkalım mı artık ? Ders birazdan başlar"
"Tamam ama iyi olduğuna eminsin değil mi" oflayarak eylüle ters ters baktım.
"Ya Eylül bunalıyorum bak, iyiyim dedim"
"Tamam ya, sustum" suratını asarak sandalyeden kaldı ve somurtarak önden ilerlemeye başladı, bende peşinden gülerek onu takip ediyordum.
Sınıfa çıktık ve sıralarımıza oturarak hocanın gelmesini beklemeye başladık. Eylül telefonu ile uğraşıyor arada bir kafasını kaldırıp hoca geliyor mu diye bakıyordu.
Yaklaşık beş dakika sonra hoca elinde bir düzine kağıt ile gelmiş ve sınıf kapısını sert bir şekilde kapatarak herkesin susmasını sağlamıştı. Sırtımı dikleştirerek sandalyede toparlandım ve elime kalemi alarak hocayı dinlemeye başladım. Eylül bana bakarak gözlerini devirdi.
"Escobardan sınıf ineğine dönüşmen harika bir detay"
"Eylül sus ve beni dinle!"
Hocanın sert sesi ile Eylül konuşmasını keserek hemen önüne döndü ve "pardon hocam" dedi. Onun bu haline sadece gülümsemekle yetindim.
Elimi ne ara başımın altına koydum bilmiyorum ama beni içine çeken derin bir rüya vadisine doğru adım atmak zorunda kaldım ve kendimi beyaz bulutların üzerine bıraktım.
Kulağıma dolan ve bende bir hipnoz etkisi yaratan ses ile aniden gözlerimi açtım ve etrafıma şaşkınlık ile baktım.
Tamam, biri bana açıklayabilirmi ?
Benim burada ne işim var.
Hafif karanlık ve tek bir insan sesi olmayışına tezat kulaklarıma dolan derin ve bağımlılık etkisi yaratan bir ezgi beni çağırıyordu.
