GÖKBÖRÜ |TAMAMLANDI|

1.BÖLÜM

İsteyen şarkıyla beraber okuyabilir.

7 ay önce...

15 Temmuz 2016 , Saat 23:18

Ben Bade. Börü Timi'nin Komiser yardımcısı. Yaklaşık 2  sene önce akademiden mezun olmuş 11 aylık eğitimimi tamamlayıp  buraya atanmıştım. Her şey çok güzel gidiyordu yani şuanlık sıkıntın yoktu.

_____________________

Operasyon dönüşü acıktığımız için kokoreç satan bir yerde durmuş yemek yiyorduk.Aklım İlhan'da idi. İlhan benim sevgilim. Akademinin ilk senesinden bu yana hep birlikteyiz, ayrılmadık. Fakat yanında olmayınca tedirgin oluyor insan, çünkü ne zaman ne olacağımız belli değil. Behçet abinin{Komiser} telefonu çaldı ve bizden uzağa gitti. Fazla sinirli konuşuyordu. Kemal abi'' Hayırdır inşallah?''dedi.''Hayır mı pek bilemedim abi ama bir şey yoktur inşallah.''dedim. Baran" Ya bu kokoreçe baharatı doldurmuşlar ne biçim birşey ya yiyesim gelmedi'' dedi. Tam cevap vericektim ki Behçet abi yanımıza geldi ''Kalkın beyler bayanlar Harekat Merkezi bombalanmış,acil destek gerekiyormuş.''Hepimiz seri hareketlerle Ejdere bindik. Hepimiz tedirgindik. Korktuğumuzdan değil, orda olan sevdiklerimizi merak ettiğimizden.

15 dakika sonra... Saat 23:55

Kapıdan girmiştik .Burası kıyamet yeri gibiydi. Her yer ateş içinde. Kobralar, Kartallar ters devrilmiş durumdaydı.Çoğu kişi yerde yatıyordu. İlhan'ı arıyorum cevap vermiyordu. Korkmaya başlamıştım. ''Behçet abi İlhan,İlhan cevap vermiyor abi!Nerde bu çocuk!''demiştim. ''Sakin ol Bade!Bura-''.Sözü yarım kalmıştı çünkü bir bomba daha atılmıştı.Hepimiz bir yere savrulurken helikopterden silahlar ateşlemeye devam ediyordu. Yere düştüğümde sadece kaşım ve dudağım patlamıştı, sürünerek Melek'in yanına gittim.Melek' in kolunda küçük bir yanık vardı, sanırım Kartala değdi.''Melek İlhan yok devrem arıyorum açmıyor,nerde bu ya?'' ''Arayalım devrem.'' dedi. O sırada Demir' in bağırma sesi geldi. Kalbim tekledi, dedim ki kesin bitti artık geri dönüşü olmayan bir yolda İlhan. O gitti. İçeri girdiğimde yerde yatan İlhan'ı görünce dizlerim tutmadı. Sanki nefesim çekiliyormuş gibi hissettim.Demir elindeki şeyi bana verdi ve ''Döndüğünde sana evlenme teklifi edecekti abla. Ben ne yapacağım kardeşim gitti abla tek başıma ne yapacağım ben abla söylesene ne yapacağım ben!'' dedi. Kendimi toparlamak zorundaydım şu koşulda kendimi bırakmazdım. Demir'e sarıldım. ''Üzülme kardeşim bak onu bizden çok seven varmış demek ki.Aldı bizden onu en yüksek mertebeye koydu. Hadi topla kendini o bizi böyle görmek istemezdi, kalk bakalım hadi. Hadi aslanım. '' Melek koşa koşa yanımıza geldi ilk önce İlhan'a baktı sonra tekrar bize baktı ve dışarıyı gösterdi, ''Behçet abi, s-seni çağırıyor.'' dedi ağlayarak.Yüzük kutusunu cebime koydum ve dışarıya çıktım , koştum. Çöktüm yanına kafasını dizime koydum. ''Bade,'' ağzından kan gelmeye başlamıştı. ''Efendim abi söyle canım söyle güzel gözlüm söyle .''. ''Bana bak , asla kendini bırakma ,sakın ola -etrafı gösterek- bize üzülme. Biz iyiyiz, sizin yanınızda olmaya devam edeceğiz. Ne demişler Bade, BİR ÖLÜR-'' ''BİN DİRİLİRİZ abi! ''. Gözlerini kapattım ve alnından öptüm.O da gitmişti artık. İnsan sevdikleriniz değerini onlar gidince anlıyormuş ya. Tahmin etmezdim arkadaşlıklarımızın, kardeşliklerimizin bu kadar kısa süreceğini. Elbet bir gün olacaktı bu ayrılık. Ama yapacak bir şey yoktu Alemde İT, bizde YİĞİT bitmezdi. Vatan sağolsun...

Selamm herkese bu benim ilk kitabım açıkçası biraz tedirginim. Lütfen görüşlerinizi yorum atın ve oy vermeyi unutmayın.❤