Kaygan Zemin

Yeni Kolej

Sabah uyandığımda annem odamdaydı. Bana hazırlanmamı, yeni bir okula başlayacağımı söyledi. Berfin ise okul değiştirmeyecekti.

Üstüme bir şeyler geçirdikten sonra aşağı indim. "Seni okula ben bırakacağım. " dedi Babam. Dediğine "evet" anlamında kafamı salladıktan sonra iştahım olmadığından dolayı kahvaltı yapmadan evden çıktık.

Okula doğru ilerlerken babam "Seni basketbol takımına yazdırdım. Her gün zorlayıcı antremanların olacak." dedi.

Okulun önüne gelirken babamın "Sınıfın 12/A" demesi ile arabadan indim. Koleje baktığımda durumunun bayağı iyi olduğunu gördüm. Hatta bizimkinden bile iyi olabilirdi.

Derin bir nefes aldım ve okula girdim. Sınıfım birinci kattaydı. Birinci kata çıktım. 12/A sınıfı hemen önümde belirince bir nefes aldım ve kapıyı tıktıkladım.

İçeriden "Gel" sesi duyulması ile sınıfın kapısını açarak içeri girdim. "Yeni öğrenciyim" diye açıklama yaptığımda kadın hoca bana gülümsedi.

"Kendini tanıt bakalım" diyen hoca ile "Ben İzel. Buraya Çınar Kolejinden geliyorum." dedim.

"Aramıza hoş geldin İzel. Kağan'ın yanı boş oraya geçebilirsin." diyen hoca ile gözümle Kağan kim diye bakınmaya başladım.

En arkada yakışıklı ama korkunç olan tek başına oturan Kağan'ı görmem ile yutkundum ve yanına oturdum.

Herkes bana "sıçtın" dercesine bakınca içimi bir korku kapladı. Geri dersine dönen hocayı dinlemek istesem de odaklanamıyordum.

Aklım ya Batu'ya ya da bana korkunç biçimde bakan Kağan'a kayıyordu. Teneffüs zili çalması ile derin bir nefes aldım ve sıradan kalktım. 

Sınıf kapısına doğru yönelmişken Kağan kolumu sıkıca tuttu. Kolumun acısı ile ufak bir çığlık atarken Kağan "Yanımdan hemen kalkıyorsun!" diye sertçe bağırdı. 

"Başka yer yok ki" dedim acıyla. Kolumu çok sert sıkıyordu. "Orası beni ilgilendirmez." dedi ve gitti. 

Herkes beni izlerken bir çocuk yanıma geldi. "İkimiz yer değiştirelim. Benim oturmama bir şey demez." dedi. Bunun üzerine çocukla yer değiştirdim ve başka bir çocuğun yanına oturdum. Koluma baktığımda kızarmıştı. Öküz herif!