Kaygan Zemin

Yalnız Bırakma

Batu'dan

Doktorun dediği sözler ile kimseyi takmadan ameliyathanenin içine daldım. İzel'in üstünü örten hemşireleri durdurdum ve saçını okşadım.

"Güzelim beni bu dünyada yalnız bırakma. Ben sensiz ne yaparım? Hem bak başımızdaki bütün belalar def oldu. " dedim göz yaşımı elimin tersiyle silerken elini tuttum.

Eli hala sıcaktı. "Elin hala kalbimi yakıyor. Bak elini tuttum diye kalbim ne kadar hızlı atıyor." dedim ve İzel'in elini kalbimin üstüne koydum.

"Gördün mü nasıl atıyor? Sen o kara toprağın altına girersen benim kalbimin atmasının ne amacı kalır?" derken İzel'in nefes aldığını görür gibi oldum. 

Sadece ben değil bizi izleyen hemşirelerde görmüştü. "Ben hemen Doktor Ali Vefa'yı çağırıyorum." diyerek koşan hemşire ile gülümsedim.

"Biliyordum, beni burada yalnız bırakmazsın." dedim. Diğer hemşire beni ameliyathaneden çıkarırken bizimkiler ne olduğunu öğrenmeye çalışıyordu.

"Batu neler oluyor?" diye soran Uras ile yanağımdan akan yaş yüzümü yakarken "İzel bizi bırakmadı." dedim.

Hepsi şükrederken Uras sinirle "Ne bokuma korkutuyorlar bizi?" diye bağırdı. "Bilmiyorum ama İzel'in bağlı olduğu o makinede düz çizgileri gördüğüme eminim." dedim.

"Yani bozuk bir makine yüzünden kardeşimi ölmediği halde öldü diye mi bilecektik!" diye sinirlenen Uras ile ben sinirlenemeyecek kadar mutluydum.

İzel beni bırakmamıştı. Bizi bırakmamıştı. Hepimiz hızlı bir şekilde duygu değişimi yaparken İzel'i ameliyathaneden çıkardılar.

Doktorun yanına toplanırken doktor konuşmaya başladı. "Çok nadir de olsa ameliyat eşyalarında sorun çıkabiliyor. Bu nedenle hepinizden özür dilerim. İzel Hanım hayati tehlikeyi atlattı. Onu şuan normal odaya alıyoruz." diyen doktor ile rahat bir nefes aldık.

"Peki görebilir miyiz?" diye sordum. "Şuanlık sadece refakatçi olarak bir kişiyi odasına alabiliriz. Uyandığında ise isteyen herkes girebilir." dedi doktor.

İzel'in yanına girebilmek için hevesle Fahri Amca'ya baktım. "İzel'in yanına Batu girsin." diyen Fahri Amca ile "Çok teşekkür ederim." dedim ve İzel2in odasına girecekken Berfin beni durdurdu.

"Pişman olduğumu ona söyler misin?" diyen Berfin'e gülümsedim ve "Tamam" dedim.