Kaygan Zemin

Uyandın!

İzel'in odasına girdiğimde bir sandalyeyi yanına çekip oturdum. "Kendi konuşmama başlamadan önce bizimkilerin sana yolladığı mesajları söyleyeyim. İlk olarak Berfin sana o lafları söylediği için çok pişman. Eminim ki onu affedersin. Abin yani Uras hele bir uyansın abiyi korkutmak neymiş göstereceğim ben ona dedi." İzel'in elini tuttum ve konuşmaya devam ettim.

"Oğuz sana söylemem için bana bir konuşma hazırladı. Sana Oğuz'un yazdığı konuşmayı okuyayım." dedim ve Oğuz'un elime verdiği kağıdı açtım.

"Deprem gibi girdin içime, fay hattı çizdin kalbime, enkazlar bıraktın üstümde, artçılar hala devam etmekte yüreğimde... Sevilmektesin bir tanem 8,4 şiddetinde..." diye Oğuz'un yazdığını okudum.

"Oğuz işte. Ne beklersin değil mi?" dedim ve elimi İzel'in saçları arasında gezdirdim. Ne güzel uyuyordu. Keşke hemen uyansa da o maviş gözlerini görebilsem.

"Tüm hayatım boyunca senin gibi birini arasam asla bulamazdım biliyorum. Kaderin bazen tatlı tesadüfler yarattığına gel de inanma. Çünkü hiç ummadığım anda senin gibi harika bir insanı çıkardı karşıma. Kaygan bir zeminde mesela. Hayatımı seviyorum çünkü bana seni verdi. Hayatım artık seninle daha değerli. Seni seviyorum çünkü sen benim hayatımsın ve hayatımın aşkısın." dedim ve İzel'in yanağına bir öpücük kondurdum.

"Bende seni seviyorum." diyen İzel ile ayağa fırladım. "Uyandın!" dedim sevinçle. "Benden bu kadar hızlı kurtulamazsın." demesi ile gülümsedim. "Ben hemen bizimkilere haber veriyorum" dedim.

İzel'den

"Bizi çok korkuttun." diyerek odaya giren bizimkilere sırıttım. Annem bana sarılırken yarama baskı olduğundan yüzümü buruşturdum.

"Nur kalk kızın üstünden. Dikişi patlayacak." diyen babam ile annem özür dileyerek üstümden kalktı.

"Sen ne diye bize bir şey demeden o herifin arkasından koştun?" diye soran abime şirince gülümsedim. "Bunu iyileşince konuşacağız." diyen abim ile şimdiden abimden kaçış planı hazırlamalıydım. 

Berfin'in geride durduğunu görünce aklıma üvey anne , babam geldi. "Berfin belki dikkatli sarılırsan dikişime bir şey olmaz." dedim. Bunun üzerine Berfin bana sarılırken ağlamaya başladı.

"Ben çok özür dilerim. Çok bencilce davrandım. Onlar seninde anne, baban."