Kaygan Zemin

Taşınma

Hastaneden çıkmış hep birlikte üvey annemlerle yaşadığımız eve gelmiştik. Hepimiz salona oturmuş neler olacağını düşünüyorduk.

"Daha fazla düşünmeyi gerektirecek bir durum yok." diyen Hakan Amca ile üvey babam "Gerçekleri öğrendin. Kiminle yaşamak istersin?" diye sordu.

Bir tarafta ne kadar aramız kötü olsa da beni bu yaşıma kadar büyüten üvey ailem diğer tarafta öz ailem.

Bir tarafta bugüne kadar ikizim olduğunu sandığım Berfin diğer tarafta abim olduğunu öğrendiğim Uras vardı.

"Ben sanırım gerçek ailemle yaşamak istiyorum." dedim. Öz annem sevinçle bana sarılırken "Sık sık Berfinlere gelebilirim değil mi?" diye sordum.

"Tabi ki de kızım. Sık sık kalmaya da gelebilirsin." diyen babam ile gözlerim doldu. Annemden ayrılırken hızla üvey anneme sarıldım.

"Ben çok üzgünüm." diyen annem ile "Önemli değil. Ben sizi her durumda çok seviyorum." dedim. Annem yanağıma bir öpücük kondururken ondan ayrıldım ve üvey babama yaklaştım.

 En son aramız çok kötüydü. Şimdi ona sarılmalı mıyım? Ben bunu düşünürken üvey babam bana sıkıca sarıldı. Hıçkırarak ağlarken üvey babam saçlarımı okşadı.

"Ben sana yaptığım her şey için çok özür dilerim. Seni kaybetmekten çok korktum." diyen üvey babama hıçkırıklarımın arasından "Önemli değil." dedim. 

En son olarak Berfin'e sarılırken ayrılmamak bu kadar zor olmamalı diye düşündüm. Alt tarafı başka bir eve taşınıyordum. Yine görüşecektik. Aynı gelin gitmek gibiydi.

"Artık gidelim mi?" diye soran babamla Berfin'e dönüp "Sakın odamı sahiplenmeye çalışma. Kalmaya geldiğimde bir sürpriz ile karşılaşmak istemiyorum." dedim. Berfin bu dediğime göz devirirken "Bakarız." dedi. 

Herkes evden çıkarken yeni evime gitmeden önce Batu'ya sarıldım. "Sadece ev değiştireceksin. Bu kadar ağlama." diye kulağıma fısıldayan Batu ile gülümsedim.

"Sana hala kırgınım. Sadece trip atmayı erteliyorum." dedim ve Batu'dan ayrıldım. Batu bu dediğime gülerken Hakan Amca ve Gökben Teyze'ye yaptıkları her şey için teşekkür ettim.

*******************************************************

Bu bölümü yazarken ağladım ve kendime sövdüm. Umarım siz de bana sövmezsiniz.