Kaygan Zemin

İş Çeviriyormuşsunuz

"Bunu bana 18 yıl sonra mı anlatıyorsunuz!" diye bağırdım. Ailem diye bildiklerim ailem değildi. Kardeş olarak sevdiğim kişi aslında benim gerçek abimdi.

"Anlatamadık kızım." diyen annem ya da üvey annem ile sinirle "Berfin de amcam çıkarsa şaşmayacağım!" dedim.

"Kızım." diyen üvey annem ile "Bana kızım deme! Ben kaç gündür sizin arkanızdan iş çevirdiğim için vicdan azabı çekiyorum. Ama siz maşallah arkamdan 18 yıldır iş çeviriyormuşsunuz! Ya siz? Neden bu kadar yıl beklediniz beni almak için!" diye sordum annem olacak kişiye.

"Korktuk kızım. Sana zarar vermelerinden korktuk."  diyen gerçek annem ile gözyaşlarım akmaya başladı.

"Lütfen beni arkadaşlarımla yalnız bırakın." dedim. Büyükler odadan çıkarken Uras'a baktım. Onun da gözleri dolmuştu. Şimdi o benim abim miydi? "Uras" dedim sesim titrerken.

Uras bana bakınca "Bana sarılabilir misin?" diye sordum. Uras hemen bana sarılırken hıçkırarak ağlamaya başladım. Fısıltıyla "abi" derken Uras'ın daha sıkı sarıldığını fark ettim. 

Biz böyle sarılmaya devam ederken Batu, Oğuz, Elvan ve Berfin de sarılışımıza katıldı. Dördü de bize sarılırken kendimi tamamlanmış gibi hissettim.

Onlardan ayrılırken Berfin'e "Özür dilerim. Bunca yıldır vefat etmiş kardeşinin yerine geçmişim." dedim.

"Asıl ben sana teşekkür ederim. Bunca yıl benim ikizim olduğun için." diyen Berfin ile burukça gülümsedim.

"Peki şimdi ne olacak?" diye soran Batu ile "Bilmiyorum." dedim. Hiç birimizin bir fikri yoktu. "Ya şimdi Batu İzel'in dedesi falan çıkar. En iyisi işler daha da karışmadan siz evlenin." diye Oğuz ile bu durumda bile gülmeye başladık.

"Düşünsenize aslında Berfin'in kardeşi ölmemiş ve ikizi Şeyma'ymış." diyen Oğuz ile hayatımızı yazan yazarın o kadar da kötü olmamasını diledim.

"Yok artık Oğuz. İstersen birde İzel'in ebesine Leonardo Da Vinci çıksın" diyen Elvan ile kahkaha attım. "Artık hastaneden çıkıp eve gitmek istiyorum." dedim