Kaygan Zemin

Final

"Batu nereye gidiyoruz?" diye sordum. Batu soruma cevap vermiyorken arabayı bir ormanlık alana park etti.

"Hadi in bakalım." diyen Batu ile bu sefer sorgulamadan arabadan indim. Yerlere serpilmiş güllerden yapılan yolu görmem ile Batu'ya şaşkınca baktım.

"İlerle." diyen Batu ile onu arkamda bırakarak tek kişilik yolda yürümeye başladım. Güller ile yapılmış yolun sonuna gelince birden bizimkiler ortaya çıktı ve bir pankart açtı. 

"İzel benimle evlenir misin?" diye yazan pankartı okuduktan sonra arkamda bıraktığım Batu'ya döndüm. Batu'yu dizinin üzerine çökmüş bir halde görünce şaşkınlıktan ağzım açıldı.

"İzel bunca yaşadıklarımızdan sonra fark ettim ki seni kaybedebilirdim. Ve ben bir daha seni ya da başka birisini kaybetmeden önce yapılması gereken bir karar aldım." dedi Batu ve derin bir nefes aldı.

"Sen karşıma çıkmadan önce dünyanın bu kadar heyecanlı bir yer olduğunu bilmiyordum. Dünyamı güzelleştirdin sen benim! Dünyanın bana her daim bu denli güzel görünebilmesi için ömür boyu yanımda yer alır mısın?" deyip cebinden çıkardığı tek taş yüzük kutusu bana tutması ile gözüm doldu.

Bizimkilere kısa bir bakış attım. Elvan bile doktor dinlen dediği halde gelmişti. Abim onaylarcasına kafasını sallayınca "Mutlulukla yanında yer alırım." dedim.

Batu yüzüğü parmağıma geçirdikten sonra boynuma sarıldı. Batu kulağıma "O gün yerleri silerek kaygan olmasını sağlayan temizlik görevlisi ne büyük bir insan. İki insanı birleştirdi." dedi.

Bu dediğine gülerken ona sımsıkı sarıldım. Belki o kaygan zeminden kaymasam bile eminim ki biz yine de karşılaşır ve aşık olurduk. Çünkü bu iki kalp öyle bir tutkulu ki birbirimizden başka birisiyle olsak tutkumuz tatmin olmazdı.