Jungkook << hyungបើកទ្វារនិយាយគ្នាសិនទៅ >> នាយគោះទ្វារខ្លាំងៗ សុំឲបងប្រុសបើកទ្វារដើម្បីឲគេបាននិយាយពាក្យសុំទោសនៅចំពោះមុខគេដោយផ្ទាល់ចំណែកឯTaehyungវិញធ្វើអីមិនបានក្រៅពីអង្គុយបង្ហូរទឹកភ្នែក~~ គេពិតជាប្អូនចោម្សៀតមែន មិនបានការ គេទុកចិត្តអ្នកក្រៅជាងបងប្រុសដែលចិញ្ចឹមបីបាច់ខ្លួនតាំងពីតូចមក អាចនិយាយបានថាJin&Namjoonប្រៀបដូចជាម៉ាក់ប៉ាគេទី2យ៉ាងចឹង
អ្នកនៅខាងក្រៅវេទនាចិត្តយំខ្លាំងយ៉ាងណាក៏មិនស្មើរអ្នកខាងក្នុងដែលអង្គុយផ្អែកខ្នងនឹងទ្វារបន្ទប់ អង្គុយស្តាប់សម្រែកប្អូនប្រុសពៅដែលជាប្អូនក្រៅខោរបស់គេសុំឲបើកទ្វារហើយអង្គុយស្តាប់ប្អូនប្រុសម្នាក់ទៀតអង្គុយយំយ៉ាងរងំនៅពីមុខបន្ទប់ នាយលើកដៃច្បូតសក់ខ្លួនទាំងធុញធប់ សម្រក់ទឹកភ្នែកឲហូរកាត់ផែនថ្ពាល់របស់គេយ៉ាងដណ្តំ គេមិនដែលយំនោះទេ គេត្រូវធ្វើខ្លួនឲរឹងមាំដើម្បីប្អូនៗតែពេលនេះវាអួលអស់ទៅហើយ នាយចង់ស្រែកឲឮៗថាហេតុអី? នាយមិនសមហ្នឹងដឹងឮពីជីវិតរបស់ប្អូនមែនទេ ?
Jin << ហាយយយយយយ~~~~>> នាយស្រែកតាមចិត្តចង់ ស្រែកលែងខ្មាសអ្នកណា
បន្ទាប់ពីឮសម្លេងនៅខាងលើខ្ទរមកដល់ក្រោម អ្នកដែលនៅអង្គុយមើលJiminទាំងប៉ុន្មានក៏នាំគ្នារត់មកយ៉ាងលឿន
Namjoon << កើតអី? មិចពួកឯងយំ >> នាយរត់មកចាប់ស្មាTaehyungហើយងើយមើលមុខjungkook
Jungkook <<............>> ស្ងាត់
Namjoon << Tae~~កើតអី? ប្រាប់បងមក >> នាយងាកទៅមើលប្អូនពៅខ្លួន សឹមលើកដៃទាំងសងខាងមកក្រសោបមុខគេទាំងញ័រតតាត់~~ នាយមិនដែលឃើញគេយំ នាយឃើញគេបែបនេះ ក្នុងបេះដូងក៏ឈឺដូចគ្នា
Tae << Hyung~~ ខ្ញុំខុសហើយ~~>>
jhope << កើតអីនិយាយមក បើនៅតែយំបែបនេះ ធ្វើមិចអាចដោះស្រាយបានទៅ>>
jungkookនាយសម្រួលអារម្មណ៍បន្តិចសឹមនិយាយប្រាប់បងៗតាមដំណើររឿងដែលបានកើតឡើងទាំងអម្បាញមិញប្រាប់ទៅពួកគេទាំងអស់់~~~ Namjoonដែលដឹងរឿងអស់ហើយនោះក៏ដកដៃចេញពីTaeរួចបន្លឺឡើង