"Gerçek benliğimle bir gün karşınıza çıkma dileğiyle yanıp tutuşuyorum. Bunun biraz zaman alacağını biliyorum hatta bu zamanda benden giden çok şey olacağını da biliyorum ama buna rağmen sabredicem. Karşınıza çıktığımda ise her şeyin eskisi gibi ol...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uzay Babamın annemin ismini haykırışıyla uykumdan uyandım. Neler oluyordu böyle? Hemen içimi bir korku kapladı. Hızlıca babmın sesine doğru koştum. Annem annem yerde yatıyordu. Kısa bir şok geçirdikten sonra annemin yanına gidip nabzını yokladım. Hayır hayır bu olamazdı annem ölmüş olamazdı , annemi kaybedemezdim ben. Babam. " Uzay Uzay annen annen" derken aniden fenalaştı.
Hemen ambulansı aradım. Hastane eve yakın olduğu için ambulans 2-3 dakika içerisinde geldi. Annemi ve babamı alıp götürdüler. Bende hemen onları takip etmeye başladım. Gözlerim buğulanıyordu yolu doğru dürüst göremiyordum. Hastaneye yetiştik. Babamı müşahede altına aldılar.
"Anne babam sana geliyor. Lütfen babamın benimle kalmasına izin ver. " İnanamıyordum. Hastanede koridorunda ilk defa kendimi bu kadar yalnız ve çaresiz hisstemiştim. Saatlerce orada öylece kalakaldım ,ta ki bir el omzuma dokununcaya dek yavaşca başımı kaldırıp baktığımda Gökmen ile Atakanı gördüm.
Atakan "Kardeşim yeni haberimiz oldu" deyip bana sarıldı ardından Gökmende sarıldı bana. En zor anınızda yanınızda olanlar iyi ki varlar. Ben "Annem Atakan annem gitti "dedim Gökmen "Sinan amca nerede?" diye sordu.
"Müşahade altına aldılar. Annemi öyle görünce fenalaştı " dedim .Atakan "Merak etme Uzay baban iyileşecek" dedi. Bende "İnşallah" diyebildim sonrasında acıma ortak ,sessizliğime sessizlik oldular. Saatlerce bekledik, babama da bir şey olacak diye çok korkuyordum. Babamın yanımdan bir doktor çıktı yanına koştuk hemen. " Babam babam nasıl" diye sordum.
Doktor "merak etmeyin babanızın durumu gayet iyi fakat üzülmemesi gerekiyor" dedi. "Annemi kaybettik nasıl üzülmesin annem gitti" dedim . Doktor acıyla elinden başka bir şey gelmediğini ifade ederek gitti.
Annemi görebilmek için izin aldım. Annem buz gibiydi. Elini tuttum "Anne kalk lütfen yalvarırım kalk. Sen kalkmazsan babam çok üzülecek doktor üzülmemesi gerektigini söyledi. Kalk Anne hadi bizi sensiz bırakma"sesim hıçkırıķlarıma karışmıştı. Anneme uzunca sarıldım ,simsiyah uzun saçlarını okşadım, görevli gelip beni çıkardı annemin yanından.
Tuvalete gidip kendimi toparladım, babamın yanında güçlü olmak zorundaydım, babam üzülmemeliydi. Gittiğimde babamı servise almışlardı. Atakan ve Gökmen onunlaydı. Gidip babama sarıldım. " Her şey geçecek" dedim ve alnından öptüm. Babam ağlıyordu , gözyaşlarını silip odadan çıktım , dayanamaycaktım daha fazla. Doktorun yanına gidip babamı ne zaman taburcu edebileceklerini sordum çünkü annemi defnetmemiz gerekiyordu.
Doktorda " Normalde bi kaç gün burada tutmamız gerek fakat sizin özel durumunuzdan dolayı bugün taburcu edeceğim tabi babanıza çok iyi bakmanız şartıyla"deyip taburcu etti.
Babamın odasına gidip " Hadi gidelim "dedim o sırada cenaze işlemleri hallolmuştu. Ben babam Atakan ve Gökmen Atakan'ın arabasıyla cenaze aracını takip ediyorduk.
