TEHLİKE

İkinci bölüm " İntikam"

Lilya

" Lilya uzun zamandır konuşmuyoruz seninle. Ama artık zamanı geldi. Sen ve aileni çok ama çok zor günler bekliyor, ayağını denk al ve dediklerimi yap . İntikam çok yakında sadece sabret ve bekle."
Bu selin'in sesi ne istiyor benden anlamıyorum bana yaptıklarından sonra şimdi ailemle tehdit ediyor beni dayanamadım , gözlerim dolmaya başladı. Selin 'in kolunu tuttum.

"Ne istiyorsun benden selin . Biz sana ne yaptık yeter artık rahat bırak bizi. Anneme ve babama da  bir şey yapamazsın, intikam intikam diye tutturmuşsun , gözün hiçbir şey görmüyor. Uzak dur bizden yoksa canın yanan sen olursun"

" Sen şuna da bir bak cesaretine hayran kaldım Lilyacım ama emin ol ailenin bize yaptıklarını"
"Ailem ne yaptı size Selin niye sustun ,konuş"

" Öğrenirsin yakında .Her neyse seninle konuşup zaman kaybetmicem icraatlarımla sana cevap vericem ben , şimdilik hoşçakal lilyacık  "
"Selin ne diyorsun biz size ne yaptık  cevap versene" dedim gözlerim dolu bir şekilde

Kapıyı açtı ve çıktı. Kalakaldım oracıkta , anlamıyorum bu insanları neden bir şey söyleyip devamını getirmiyorlar . Bende kapıyı açtım , hemen çıktım , ağlıyordum. Bağırdım arkasından  , öğrenmek istiyordum

"Selin gitme , anlat biz sana ne yaptık , Seliiin  Selin sen bi zarar vermeye çalış aileme o zaman sen görürsün selin , bak ben sana neler yapıyorum. " Ailemin zarar görmesi düşüncesi içime o kadar işlediki oturdum koridorun ortasında ağlamaya başladım . Birinin omzuma dokunmasıyla başımı kaldırıp baktım , ah yan sınıftan Can .
"Ne oldu Lilya niye ağlıyorsun ?"
"Can şuan gerçekten kimseyle konuşacak halim yok . Yalnız kalmak istiyorum."

Ellerini çekti omzumdan belki de bu cevabı vermemi beklemiyordu ama umrumda da değildi , yüzüme baktı sanki bir şey söyleyecekti ki ben ona fırsat vermeden kalktım , Can'ı arkamda bırakarak yürümeye başladım , başım dönüyordu , sanki saatlerce içmiş gibiydim yalpalayarak yürüyordum.  Her an  düşecek gibi oluyordum.

Dengemi kaybedip tam düşecektim biri kolumdan tuttu , içimden Bir ses Can olduğunu söylüyordu , zar zor yüzüne baktım ve yine o gözler , bu sınıfa yeni gelen çocuktu.  Kolumu çektim ondan , onu orada bıraktım ve kulaklığımı tekrar kulağıma takıp dışarı çıktım. Teşekkür etmelimiydim diye bi an düşündüm ama sonra bu düşünceden vazgeçtim.

Eve doğru yürümeye başladım. Arkamdan ayak sesleri geliyordu sanki ya da ben öyle duyuyordum, arkama dönüp baktım ama kimse yoktu. Garipten sesler mi duyuyorum ne. Bu halde eve gitmek istemediğimden  bir parka gittim ve orada oturup müzik dinmeye , kafamı dağıtmaya karar verdim.

Biraz sakinleştikten sonra eve gittim ama hala gözlerim dolu doluydu , annem ve babamın beni böyle görmelerini istemiyordum  bu yüzden sessizce içeri girip odama geçtim ,üstümü değiştirip , yatağıma girdim. Uyursam belki biraz da olsa rahatlarım diye düşündüm.

Annem ve babamın sesi geliyordu. Annem
"Bu kızın hali ne olacak böyle. Ne yapsak iyi gelir  . 3 aydır kızımın gülümsediğini dahi görmedim , okuldan geldiği gibi odasına giriyor ve çıkmıyor oradan. "
" Bende bilmiyorum , bildiğim tek şey gerçekten kızımın iyi olmadığı " dedi babam.

Artık hiçbir şey duymak istemiyorum , telefondan sevdiğim şarkıyı açtım ve uyumaya çalıştım. Gözlerim kapandı ama her zamanki gibi yine kâbuslar içinde uyandım , uyuduğumdan bu yana sadece 1 saat geçmiş. İnanamıyorum ya sadece 1 saat , çıldıracağım. Dayanamıyorum artık. Kalktım yataktan çıkıp kardeşimin odasına girdim.

Yatağına oturdum sonra onu hayal ettim. Ne güzel vakitler geçiriyorduk onunla. Kardeşimin masasının üstünde bir not defteri dikkatimi çekti , gidip defteri aldım okumaya başladım , gözlerim dolmaya başladı çünkü bu not defterini birlikte tutmuştuk , birlikte yapmak istediğimiz şeyleri yazmıştık. Defteri aldım ve odadan çıktım , defteri çantama koydum. Kardeşim benim kalbimde yaşıyordu ve yazdığımız şeyleri yine birlikte yapacaktık.  Biliyorum bunları yapınca kardeşimde şuan olduğu yerde mutlu olacaktı.