Sana ✔

Sana 35

"Neng? Nandiyan ka ba? Kakain na baba ka na daw sabi ng lolo mo." Rinig kong sabi ni Nana Delia sa may pintuan ko.

"Masama po ang pakiramdam ko paki dala na lang po rito yung pagkain ko." Sa totoo lang wala talaga akong ganang kumain ilang araw na makalipas kong sabihin kay Benedict at talaga namang nagapos ay hindi na ako matinong kausap.

"Oh siya sige, saglit lamang at dadalhin ko rito ang pananghalian mo."

Alam kong makakasama sa bahay ko ang pag iyak pero anong gagawin ko? Sa malungkot talaga ako at eto talaga ang nararamdaman ko. Bakit ba kasi kailangan iyakan yung lalaking dapat kalimutan na?

"Anak? Gising ka ba? Maaari bang pumasok?"

"Ma, masama po pakiramdam ko wag po ngayon."

"Anak, please."

"Sige po pasok kayo." Napilitan kong sabi. Naramdaman kong umupo siya sa may gilid ng higaan ko at hinaplos haplos ang buhok ko. Hindi ko alam pero sa tuwing ginagawa yan ni Nanay ay naiiyak na lamang ako.

"Ayos lang naman na iiyak mo yan, wag mong pigilan yung sakit kung nasasaktan ka talaga." Sabi pa ni Nanay na ikinabuhos ng luha ko.

"Before you came back here months ago, nakita ko siya sa libingan ng tatay mo ng madaling araw as in madaling araw! And you know what sabi pa ng care taker dun lagi siyang nadalaw dun ng madaling araw tuwing April 12."

"Talaga po?"

"Aba oo naman! Dun ko nga sinabi sakanya na dumalo siya sa kasal namin dahil nga nandun ka! Saka taon taon yun na napunta sa puntod ng ama mo kada April 12, ewan ko ba sa lalaking yun."

April 12. Yun ang araw na naging kami. Well naging kami dahil sa kalokohan niya.

"And you know what's sweet?" Dugtong pa ni Nanay.

"What?"

"Nung madaling araw na nakita ko siyang nasa puntod ng tatay mo, narinig ko siyang kinakausap ito at sinasabi niyang miss na miss na miss ka na niya."

"Nay naman wag niyo naman akong paasahin."

"Hindi kita pinapaasa!"

"Ang akin lang Malay mo naman gusto niya lang linawin ang nangyari sainyo dati, nasaktan din naman siya sa pag alis mo hindi lang ikaw ang nasaktan kaya may karapatan din siyang magalit at masaktan."

"But, hindi ko maramdaman na mahal niya pa rin ako. Bakit feeling ko ayaw niya na sakin?"

"Pero malay mo din naman need niya lang naman ng time para mag adjust sa sakit na parehas niyong naranasan diba?"

"But what if ayaw niya sa baby?"

"But what if gusto niya pala?"

"Nay naman eh!"

"Oh bakit? Totoo naman diba? Malay mo! Gusto niya talaga yang bata! Don't be so negative!"

"Nay naman!"

"Don't nay naman me masyado ka ng nega! Chill ka lang okay? And if you want to cry just cry okay? But tama na ang nega thoughts! Bad yun for the baby!" Sabi ni Nanay bago umalis sa kwarto ko.

Siguro nga tama si nanay, i should not be so nega about sa nangyari, dahil makakasama ito kay baby saka tutal ayoko din naman makasira ng relasyon gaya nga ng nasa isip ko kaya dapat I should be happy for the baby.

Weeks had passed since I came here in San Sebastian where Grandpa Juan live also nandito pa rin sila Tito Elroy, Tita Bea and also Loki.

And as of kina Nanay at Tito Luke bumalik na ulit sila sa naudlot nilang honeymoon. Gabi Gabi rin naman na tumatawag sakin si Nanay kinakamusta ako at si baby.