Diadem Kings Series 1: Darkest Light

Chapter 13

Kanina pa akong kinakausap ni stepehen mula nang makaalis kami sa diadem, he insisted on taking me and calls a half day at work for me. Hinayaan ko na, wala na rin naman akong lakas makipagtalo nakakapanghina ang ideya na makapagmalakan kang magnanakaw idagdaag pa ang pangmamaliit sa pagakatao ko.

I get that his furious, he lost his family heirloom which he said he plan on giving it to someone, but still that doesn't give him the right to look down on someone no matter what his status in life is.

Napalingon ako kay Stephen nang mapansin kong mahinto kami sa tabi ng daan doon sa isawan, kung saan ko sya unang tinuruaan kumain ng street foods.

"bakit dito?" malumanay kong tanong.

"this is the only place I could think of, diba sabi nila kapag stress ang babae idinadaan na lang nila sa pagkain? So dito kita dinala"

"bakit 'di mo na lang ako inuwi?" pinagbuksan ako ng pinto at hila ang .

"I figured, you don't have the energy to explain everything to lola right?" he reach for me, his arms snaking its way to my back and gently caressing my spine giving me comfort I unconsciously seeking. I lean to him, sighing.

"come on it's almost two in the afternoon, aren't you hungry?"

"alright..." iginaya niya ako palapit doon sa street vendors. Sya pa ang tumusok nang tumusok ng kakainin namin na para bang matagal niya na yung gingawa.

"here" umupo kami sa naroong bench di kalayuan, hindi agad ako kumain pinamasdan ko sya habang kinakain yung kwek-kwek. I think that's his favorite.

"naniniwala ka ba sa kanila?" kanina ko pa gusting itanong yun. Maaring pinagtanggol niya ako kanina pero hindi naman ibig sabihin nun ay totoong naniniwala siyang wala akong kasalanan. Sa kanya na rin naman nanggaling, wala naming sapat na ibedensya.

O Kung may sapat bang ibedensya... kahit alam kong wala naman talaga akong kasalanan, paniniwalaan niya parin ba ako? O pababayaan niya ako at sasabihan ng kung anu-ano, napapikit ako nang mariin isipin ko pa lang yung mga mata niyang puno nang disgusto ay parang patalim nang sumsaksak sakin.

"I believe in you, not them" agad ang pag-iinit ng mata ko at sinalubong ang mga mata nitong nagsusumamo, parang pilit niyang pinaparating sakin yung mga salitang hindi niya masabi.

Sunod-sunod akong tumango, ang mga luhang akala ko ay tapos na ay nagbagsakan ulit, kanina parang ang bigat-bigat ng pakiramdam ko pero nang sabihin ito ang salitang yun parang kahit papaano ay nabawasan.

"baby, you could tell me that pigs fly, and I'd still believe you..." napangiti ako bigla, nang tingnan ko ito uli ay may naglalaro ng ngising sa labi nito.

"O.A. ka..." mapaglaro ko pa itong hinampas sa dibdib. Tumayo na ito ay tumabi naman sakin, ang isang braso ay umakbay sakin habang ang isang kamay ay nanatiling gaga pang kamay ko.

"at least you smiled... I'm sorry about Romanov thea, he can be jerk sometimes..."

"hmm, aawayin ko siya kapag napatunayan nang wala talaga akong kasalanan" he only chuckled but ask me right after.

"do you know anyone who could possibly did this?"

"meron kaso hindi ako sigurado ayokong mambintang". may kutob na akong si joane yun, sya lang naman at ang mga kaibigan nito ang may galit sakin. Mahirap lang ang magbintang dahil wala naming akong proweba.

Ginagap nito ang kamay ko at pinisil. "don't worry, malalaman din natin kung sino ang may gawa nito"