Diadem Kings Series 1: Darkest Light

Chapter 24

I'm sorry too, super late ang update, back to work na kasi akil XD kamusta naman kayo? anyway we're already halfway in this story probably a few more chapter and we are done! pero ewan ko din titinganan ko kung hanggang saan ako dadalhin nila stephen. Stay tuned! and please do tap the vote icon kung tingin nyo deserve ng story na to . no pressure naman hahahaha XD

peace out! enjoy readin! and warning pala... this chapter is again... not proofread nor edited! love y'all hugs and kisses!

****

"I'M sorry..." mula sa paghigop ng kape ay umangat ang tingin ko sa boses na iyon. It was eli, "para saan?" tanong ko.

"kasi muntik na kayong mapahamak kagabi... lalo ka na, kung may nagngyari sayo siguradong mababaliw sa pag-alala si kuya" tumungo ko at wala sa sariling inuga-uga ang tasang hawak, at pinagmasadan ang marahang pag-ikot ng laman niyon.

"it's not your fault kung talagang nakatakdang may mangyari sakin ay wala tayong magagawa doon, okay naman ako, kaming lahat kaya wag mo nang sisihin ang sarili mo hmm?" ngitian ko ito at tinapik ang bakanteng lugar sa tabi ko. Tahimik itong na-upo doon, pareho lang kaming nakatangin sa malayo nakataw sa lawak ng lupain doon kung saan may pa-ilan ilang tauhan ang dumadaan na abala sa mga pang-umagang gawain. May ilang kabao din ang malayang tumatkbo doon kabilang na si milo.

"eli, pwedi ba akong magtanong?" basag ko sa takahimikan, tumango naman ito at pinaling nang bahagya ang katawan sakin. "ano yun?"

"may... may alam mo ba ang lahat ng ginawa ng kuya mo noong.. noong mga panahong hirap kayo?" may ilang sandal itong hindi sumagot tila tinitimbang kung ano lang ba ang alam ko at kung hindi sapat ay dapat bang sabihin sakin ang lahat.

"oo, kung may sinabi niya na lahat sayo, ang tanging hiling ko lang sayo ay sana hindi magbago ang pananaw mo sa kanya, hindi masamang tao ang kuya ko thea, nagipit lang siya... and I know that reason doesn't justify the things he did but he was just at the wrong place and at the wrong time kung sana hindi niya nakilala si mrs. Fabella ay hindi niya makikilala ang mga taog yun" napakunot ang noo ko.

"t-teka... sino si Mrs. Fabella"

"hindi niya pa sinabi sayo" she said as a matter of fact. I shook my head no.

"sino siya" she sighed before responding. "I don't think I should be telling you any more of this, just ask my brother, he'll tell you" napabuga ako ng malalim na hininga, that's the thing he won't say more than what I already know.

"just promise me one thing thea..." tumayo ito sa tabi ko. "don't leave my brother... you're the only one keeping him stable amidst all of this he loves you so much I can see that" ginagap nito ang kamay ko.

"the last time I saw those spark of happiness in his eyes was before our father died, at nakita ko uli yun nang unang beses tayong magkita" parang may mainit na kamay ang humaplos sa puso ko sa mga sinasabi nito.

Masarap pakinggan iyon lalo na at sa kapatid mismo ni Stephen iyon nanggaling, no one knows him better than his family that's why I know what she say is true no pun intended.

"I promise, a you know I love your brother too just as much..."

"then that's good to hear, very good... I'm sure mama will like you" nanlaki ang mata ko, speaking of their mom. "where is she?"

"oh hindi sinabi sayo ni kuya? He moved us here two weeks ago at pinagbawal kaming lumabas hanggat hindi pa niya naayos ang gulo niya which I'm sure alam mo na"

"of course, pero nasaan si... si mama nyo?" should I call their mother tita? Nah! Baka isipin feeling close ako.

"tulog pa siya, mamaya pang ten ang gising nun" tumango-tango ako at inisang lagok ang natitirang kape sa tasa.