Stranger in Disguise (Stranger Series 3)

Chapter 25 - Part 1

Special thanks to HelenLucas2
ლ(' ❥ 'ლ)❤️

Because of your powerful words and motivation, mas sinipag pa akong tapusin ang story na ito ❤️

°=°=°=°=°=°=°=°=°=°=°=°=°=°

"DANNY.."

What?

Napatigil siya sa pagpupumiglas. That voice...... Could it be-

Nang lingunin niya ito ay hindi nga siya nagkamali.

Nanlaki ang mga mata niya pagkakita dito. "Y-you? W-what are you doing here?" Ang kaninang nagwawala niyang puso dahil sa kaba at takot, ngayon ay mas dumoble pa.

She heard him chuckled. "I'll accept 'I miss you', as greeting."

Nang makabawi siya mula sa pagkagulat ay hinampas niya ito ng malakas sa braso. "Y-you scared me to death! You could have just called me! O, kaya kumatok ka sana sa pintuan dahil iyon ang ginagawa ng mga normal na tao!"

She was really scared!

She heard him chuckled and oh boy, "I'm sorry. But you know I'm not a normal person, saka hindi ko alam na matatakutin ka pala. I remember, you love watching horror movies."

Of course that's a different story! Katabi niya ito palagi sa tuwing nanunuod siya ng horror movies. At mas natatakot pa nga siya na hindi matapos ang pinapanuod dahil sa malikot nitong kamay, kaysa sa mumu sa movie.

Noon lamang pumasok sa isip niya na kay lapit lang pala nila sa isat-isa. Halos naaamoy na niya ang mabangong singaw ng katawan nito.

That scent, iyon ang isa sa mga bagay na nagpakilig sa kaniya tungkol dito.. Gusto niya tuloy itong sugurin ng yakap dahil sa sobrang pagka-miss niya dito.

"No, hold yourself Danny... Hold yourself"..paalala niya sa sarili.

"Sorry if I scared you." Hinawakan nito ang kamay niya at dinala iyon sa bibig nito, saka hinalikan ang likod ng palad niya. "I miss you, Danny."

Parang may kakaibang mahika ang mga katagang iyon dahilan para tuluyang masira ang pagpipigil niya sa sarili...

Sa isang iglap ay nawala siya sa kaniyang katinuan. Napasubsob siya sa malapad nitong dibdib saka niya hinayaan ang sarili na lunurin ng mga yakap nito.

Naramdaman niya ang pagbalot ng mainit nitong mga braso sa kaniyang katawan.

Feels like home..

She misses him so much... At ngayong nasa harapan na niya ito ay ayaw na sana niya na mawala pa ito sa kaniya.

Ngunit, wala naman sa kaniya ang desisyon. Hindi nga niya alam kung galit ba ito sa kaniya dahil sa nangyari dito...

Pero, pwede bang kalimutan na muna niya ang kasalanan niya dito at hayaan na muna na lumigaya ang puso niya?

Kahit saglit lang...

Nang tumingala siya dito ay kaagad nitong sinapo ang pisngi niya at pinagtagpo ang kanilang mga labi.

Uhaw na uhaw ang pakiramdam niya at tanging ang mga labi lamang nito ang makakapagtanggal nito.

Napakatamis ng halik na kanilang pinagsasaluhan. Na para bang sa isang iglap ay nagsanib ang kanilang mga katawan..

Ikinawit niya ang mga kamay sa batok nito at kinabig ito palapit pa sa kaniya, para sa mas malalim na halik...