Jest to moja pierwsza książka napisana w rodzaju
"Y/N"
____________________________
Kiedy miałaś 7 lat rodzice zabrali cię do Korei razem z bratem na jakiś czas, codziennie brat odprowadzał cię tą samą drogą czyli pod sławną wytwórnią JYP Entertaim...
Y/N- twoje imię F/N - imię przyjaciółki C - ciocia W - wujek Wj - Woojun ( brat ) Mm - mama Tt - tata ------------------------------------------
Urodziłaś się w Polsce, byłaś pół Polką (mama) pół Koreanką (tata), kiedy miałaś 7 lat, rodzina postanowiła się przeprowadzić do Korei południowej do rodziny na jakiś czas, musiałaś się pożegnać ze swoją najlepszą przyjaciółką, kiedy byliście już w innym kraju, czyli w Korei to ty spałaś, a twój brat Woojun niósł cię na rękach, nosił cię aż do wynajętego samochodu. Kiedy byliście na miejscu, mieliście jeden dzień wolny, by oswoić się z nowym terenem, następnego dnia brat odprowadzał cię do szkoły, kiedy brat ciebie prowadził za rękę, do szkoły zawsze szłaś, i wracałaś tą samą drogą, czyli pod wytwórnią JYP Entertaiment. Zawsze patrzyłaś z zachwytem na wytwórnie, miałaś od urodzenia talent do śpiewania i tańczenia po mamie był jeden dzień, w którym zatrzymałaś się z bratem pod wytwórnią.
Y/N : Woojun obiecuję ci, że kiedyś będę tutaj chodzić i spełniać marzenia na scenie.
Wj : trzymam kciuki, ale najpierw skończ naukę a teraz choć rodzice czekają z obiadem.
Woojun zawsze ci pomagał ze wszystkim i za to go kochałaś, miałaś najlepszego brata na świecie, kiedy byliście już w domu u cioci od razu, ściągnęłaś buty i poszłaś umyć ręce, żeby zasiąść do stołu.
>> przy obiedzie <<
C : Y/N jak było w szkole.
Y/N : bardzo dobrze ^-^
W : podoba ci się w Korei ?
Y/N : Tak !!! I to bardzo chcę tu już zostać na zawsze.
Popatrzyłaś na rodziców, po czym widziałaś, że byli nie zadowoleni.
C : a tobie Woojun ?
Wj : jest super i też bym został na zawsze.
Mm : kochani, ale wy wiecie, że my tutaj jesteśmy tylko przez 2 lata.
Y/N : no i co będę mieszkać tutaj z ciocią i z wujkiem oraz z woojun'em.
Tt : musicie mieć opiekę rodzicielską.
Wj : tato...mamo spokojnie zajmę się Y/N, ciocia i wujek też pomogą, po to jest rodzina, żeby sobie pomagać.
W : dokładnie spokojnie nie zgubię wam dzieci.
Rodzice musieli się zastanowić, nie chcieli was zabierać z kraju, które pokochaliście, ale też nie mogli, ale zdecydowali, że będziecie mieszkać w Korei, po 2 latach rodzice wrócili do Polski a ty z woojun'em uczyliście się w Korei, ciocia z wujkiem informowali rodziców, jak wam idzie w szkole byli dość w szoku co do woojun'a, że przejdzie bez ani jednego zagrożenia.
Kiedy przyszedł czas na studia do woojun'a zadzwoniła mama z informacją, że twoja przyjaciółka będzie z wami mieszkać, kiedy o tym się dowiedziałaś, cieszyłaś się jak szalona przez te emocje, kiedy byłaś pierwszy dzień w Korei zapomniałaś o niej.
Chodziłyście do tej samej szkoły, ale do innej klasy twoja przyjaciółka była od ciebie starsza o rok po ukończeniu studiów postanowiłaś wynająć z F/N wspólne mieszkanie w Soulu troszkę dalej od cioci twoja przyjaciółka dała propozycję, że ty pójdziesz zrobić zakupy, a ona was wypakuje i się zgodziłaś na to, kiedy wyszłaś z mieszkania i poszłaś do najbliższego sklepu i kupiłaś wszystko, co potrzebujecie, wyszłaś z dwoma reklamówkami, kiedy byłaś przed sklepem i napisałaś SMS, że już wracasz i jak będziesz pod mieszkaniem, to dasz znać, kiedy schowałaś telefon i poszłaś krok do przodu, niechcący wpadłaś na młodego chłopaka, który miał czapkę i czarną maskę ty poleciałaś do tyłu, ale on ciebie złapał w ostatniej chwili był to bangchan.
BCh : jesteś cała ?
Kiedy usłyszałaś jego głos, troszkę cię zatkało i nie wiedziałaś co powiedzieć, ale w końcu się przełamałaś i odpowiedziałaś mu.
Y/N : tak pewnie dziękuję i przepraszam jestem niezdarą.
BCh : oh od razu niezdara po prostu zapatrzyłaś się.
To prawda myślałaś czy aby na pewno kupiłaś wszystko.
BCh : tak w ogóle jestem Chris, ale mów do mnie Bangchan nie lubię, kiedy ktoś do mnie mówi po imieniu.
Y/N : Jasne :) jestem Y/N.
Gadałaś z nim długo, po czym przerwał ci SMS od przyjaciółki.
Y/N : fajnie się z tobą rozmawia bangchan, ale muszę lecieć przyjaciółka mi umiera z głodu.
BCh : jasne a dałabyś mi swój numer telefonu.
Chłopak nieśmiało zapytał
Y/N : jasne (podałaś swój numer telefonu)
BCh : obiecuję, że jeszcze dzisiaj do ciebie napisze lub zadzwonię.
Chłopak pomachał i puścił ci oczko
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
i poszedł dalej, uśmiechnęłaś się pod nosem i szybkim krokiem szłaś w stronę mieszkania, kiedy weszłaś do mieszkania, i od razu ściągnęłaś buty i zmieniłaś je na swoje kapcie i to, co zobaczyłaś, chciałaś się śmiać, ale się powstrzymałaś, kiedy twoja przyjaciółka spała przed telewizorem na kanapie, po cichu weszłaś do kuchni i wypakowałaś jedzenie.
