Mój Shiba❤

11. Piękne miejsce.

Pov. Amy

Nagle z moich rozmyśleń o Krystianie wyrwał mnie hałas z kuchni. Szybko domyśliłam się, że to tata i wujkowie.
Nie widziałam ich cały dzień, więc szybko podbiegłam po schodach na dół.
Zajęło mi to jakieś 5 minut zanim zobaczyłam trójkę zmęczonych  i brudnych mężczyzn. Od razu usiadłam z nimi do stołu i zaczęliśmy rozmawiać. Nie zapytałam jednak o to gdzie byli, ponieważ wiem, że od nich i tak nic się nie dowiem. Po kolacji szybko się umyłam i przebrałam. Wyskoczyłam na łóżko i błyskawicznie zasnęłam.

Obudziłam się wcześnie. Widziałam za oknem wnoszące się ku górze słońce. Ubrałam się i zeszłam na dół po cichu. Ku mojemu zdziwieniu nikogo nie zastałam. Pewnie wszyscy odsypiają to co wczoraj zrobiłam. W tej sytuacji zjadłam szybko płatki z mlekiem i wyszłam na dwór. Poczułam lekki i zimny powiew wiatru. Nie przeszkadzało mi to, więc szłam dalej. Nie minęła chwila, a od razu usłyszałam czyjeś kroki. Zatrzymałam się i obróciłam. Błyskawicznie zauważyłam Nexe.

A - Czy Ty mnie śledzisz? - zapytałam oburzona.
N - Nie. Szukałem Cię aby Ci coś pokazać. - odpowiedział zawstydzony.
A - A co dokładnie chcesz mi pokazać? - spytałam.
N - Jal ze mną pójdziesz to zobaczysz. - powiedział o wiele pewniejszy siebie.
A - Ok pójdę, ale obiecaj mi, że mogę Ci zaufać. - dałam mu warunek.
N - Dlaczego miałbym Tobie coś zrobić? Po prostu chcę się poznać i zaprzyjaźnić. - powiedział spokojnym głosem.
A - Po prostu  chciałam się upewnić, a co do przyjaźni to się zastanowię. - oznajmiłam dumnie.
N - Dobrze Królowo, zastanów się. - zażartował.

Nawet spodobało mi się gdy tak do mnie powiedział. Poczułam wtedy miłe uczucie w sercu. Nigdy nie miałam przyjaciół, więc nie wiem co to, przynajmniej mi się podobało. Szliśmy jakieś 20 minut w kierunku wyspy Krystiana. Podczas drogi wymyślałam różne rzeczy które mógł zbudować Nexe. Cały czas również miałam takie przeczucie jakby on coś do mnie czuł. Był ciągle zarumieniony i bał się spojrzeć mi prosto w oczy.  Przynajmniej miałam taką nadzieję. Nie wierzę w to co powiedziałam, ale on naprawdę mi się podoba i nie mam już chęci się na nim zemścić. Nagle zatrzymaliśmy się.

N - Możesz zamknąć oczy? Nie chcę abyś to wcześniej widziała. - zapytał.
A - Ok, ale nic mi nie zrób - ostrzegłam go.

Po chwili poczułam ręce na powiekach. Ma początku się przestraszyłam, lecz potem stało się to przyjemne. Chłopak zaczął mnie lekko pchać w stronę niespodzianki. Szłam tak 5 minut. W końcu Nexe puścił mnie i pozwolił mi otworzyć oczy. Wtedy ujrzałam najpiękniejszą rzecz jaką widziałam. Nie mogłam opisać tego zachwytu. Moim oczom ukazał się wielki ogród z wieloma drzewami, huśtawką, kwiatami, stawem i wieloma innymi pięknościami. Szybko wbiegłam tam i zaczęłam się rozglądać. Jednak w ułamku sekundy przypomniałam sobie o Krystianie i szybko podbiegłam do niego i go przytuliłam. Widocznie go to zdziwiło, bo na początku nie oddał ucisku, jednak potem się to zmieniło. W tym czasie czułam jakbym była w siódmym niebie. Nie chciałam aby ta chwila się skończyła.m, lecz wiedziałam, że muszę skończyć. Przestałam go przytulać i uśmiechnęłam się. Nexe jeszcze chwilę stał zdziwiony i sztywny. Po chwili otrząsnął się i oddał uśmiech.

A - To dla mnie? - zapytałam.
N- Tak - odpowiedział zawstydzony.
A - Naprawdę! Dziękuję! - znów go przytuliłam - Dlaczego to zrobiłeś?

Pov. Nexe

Bałem się, ale w końcu pokazałem ogród Amy. Widziałem, że lubi odpocząć w spokojnym miejscu. Na serio bardzo ona mi się podoba, więc zrobiłem coś dla niej. Nie wiem kiedy jej to powiedzieć. Na pewno nie teraz bo przecież widzę ją drugi raz. Jednak uczucie szybko się rozwija, a gdy mnie przytuliła odpłynąłem. To była najpiękniejsza chwila mojego życia. Bardzo ucieszyło mnie gdy prezent się jej spodobał. Lecz z myśli wyrwało mnie pytanie

A - Dlaczego to zrobiłeś?
N - Zrobiłem to, bo ja...

Przepraszam, że kończę w takim momencie. Nigdy więcej to się nie powtórzy. Jeszcze zadam wam pytania.
Podoba się fabuła? Odpowiada wam długość rozdziału? Za odpowiedzi bardzo dziękuję.

Kocham Was
Autorka