74. 지금쯤 About Now

5 1 3
                                    


ABOUT NOW

"About now, you' ve removed your makeup, haven' t you? About now, I' m sure you' re finished getting ready for bed. My old t-shirt has become your pajamas, I can see it in my head. You' re still as pretty as ever . . ."

—————

I was scared.

I was really scared when five rings had already passed pero hindi parin ito sinasagot ng asawa ko. I sighed heavily habang nagdesisyon akong umupo sa bench katapat ng faculty. I looked at my phone and was about to give him a call when a caller appeared on the phone screen.

"Hello, Jude . . ." I chortled in joy when he finally called me. I tried to composed myself, not trying to burst out. Nahihiya ako sa dami ng estudyante na nakatingin sakin habang naglalakad sila papunta sa main gate.

"Hi, Dayle. Kamusta na ang minamahal kong asawa?"

I could hear him chuckled at his own statement, ang corny talaga nitong baby boy ko. Mabuti nalang walang ni isang anak namin nag-mana sa ugali niya.

"Ba' t ngayon ka lang napatawag? 'Di mo alam, tatlong oras na akong kakatawag sa' yo pero ni isa wala kang sinagot." Maktol ko sa kanya habang tinitigan ang ilang co-teachers na papasok sa faculty, tapos na siguro ang klase nila.

"Dayle, I' m so sorry. Busy lang talaga ako sa office sa dami ng pinapagawa samin ng manager. Nga pala, kamusta ang tatlong anak na' tin?"

Naging seryoso bigla ang boses niya. I' m pretty sure 'yung panganay namin ang tinutukoy niya. As far as what I' ve seen, wala naman ginawang kababalaghan si Arthur.

"Okay naman sila. Kung si Arthur ang tinutukoy mo, okay naman siya. Walang nangyayaring masama sa anak mo." I casually told him.

"Is that so? 'Kay, I' m gonna hang up. Tinatawag na ako ng ka-trabaho ko."

"Sige, bye-bye." I was going to end the line nang may pahabol si Jude.

"I miss you, baby. Pag-uwi ko, bigyan na' tin ng bunso si Jasmine para may kalaro siya . . ."

Namula ako sa sinabi niya. "H-ha? Ano ka ba naman, Jude. Diba ang sabi ng OB ko hanggang tatlo lang ang anak na' tin?" Namumulang tanong ko. Gosh! Kahit twenty eight years old na ako at may tatlong anak na kami, ganito parin ang epekto sakin ng sinasabi ni Jude.

"Psh! I' m not joking, Dayle baby. Kailangan ni Jasmine ng bagong kapatid, maawa ka naman sa anak na' tin . . ."

"Okay, okay, okay. Sige, pagbalik mo. Maghihintay ako." Naiinis kong tugon.

"Bye-bye, baby. I love you~"

He immediately ended the call kaya nakahinga ako ng maluwag. Ano ba 'tong hinihingi sakin ni Jude, kinailangan ko talagang bumisita ngayon sa OB ko pagkatapos lahat ng klase ko sa hapon.

I decided to stood up at nagtungo sa third floor dahil magsisimula na ang klase ko sa grade eleven. Habang naglalakad ako, may iilang estudyante ang bumati sakin at ganun din ang gagawin ko sa kanila.

To be honest, I really do miss him.

— The End —

"How do the late-night snacks taste without me? You probably won' t have a bad dream if I' m not there, right? I often worry about your day without me. Are you spaced out like me, like a loose screw . . ."

– (About Now, DAY6)

The Book of UsWhere stories live. Discover now