Imperial Academy(school of demons) (✔Completed)

Chapter 22

Chapter 22

TAHIMIK padin si, Gracy hanggang ngayon at wala padin 'tong kinakausap saamin at nakalugmok lang ito sa isang tabi at dinadamdam padin nito ang nangyari sa kambal nito at maski ako ay nakakaramdaman ng gano'n pero pinapatatag ko lang ang loob ko tulad ng sabi nito.

Hinahasa ko ang katana ko sa isang bato habang nakatingin sa mga kasamahan ko at kung yung grupo nila, Stacey ay nagtatawanan, sila Yuan, Xander at Gracy naman ay may kanya-kanyang pwesto at may ginagawa bawat isa. Si Yuan ay nililinisan ang crossbow nito at si Xander naman ay nagpupush-up.

Nilapag ko ang katana at tumayo ako at lumapit kay, Yuan, tumingin naman ito saglit sa'kin. Umupo ako sa tabi nito.

"Anong kailangan mo?"

"Tumabi lang may kailangan, agad. Suplado mo naman." Tiningnan lang ako nito ng malamig at bumalik ulit sa paglilinis ng crossbow. "Gusto ko lang makilagkwentuhan."

"Andyan naman yung, Xander, mo." Napakunot naman ang noo ko sa sinabi nito.

"Eh, ikaw nga gusto kong kausap. Saan kaya nagkita ni, Xander?"

Nilapag nito ang nililinisan at tumingin ng direkta saakin. "Tarantado yang, Xander nayan, eh. Tutukan 'man ba ako ng baril, buti nalang at tatanga-tanga 'to."

Kinurot ko ito na nagpahiyaw dito at nawala ang pagkabusangot ng mukha nito. "Alam mo, ang panget ng ugali mo, alam muba yun."

"Alam, ko. At totoo naman kasi, eh. Tatanga-tanga naman talaga 'to" Lumingon ako sa gawi ni, Xander at nakatingin din ito sa'min ng masama.

"Tingnan mo, mukhang narinig, ata." Nagsalubong lang ang kilay nito.

"At.. Ako pa talaga, hah." May pangiinsulto sa tono ng boses nito. "Ikaw, nga 'tong lumapit tas-aww." Binatukan ko ito at tiningnan ako nito ng masama.

"Makikipagusap lang naman ako sayo, 'di ko naman sinabing insultuhin mo 'to." Dumilim ang tingin nito saakin at nakipagtiigan naman ako dito. Inalis nito ang tingin at kinuha nalang ang crossbow at nilinis nalang ulit ito. "Alam mo bang nawalan ako ng dalawang mahalagang tao, kahapon lang."

Hindi ito tumingin pero nagsalita. "Asahan muna yan. May mawawala at may dadating. Sino nga pala yung namatay? Yung kasama muba lagi?"

"Oo, si, Ethyl at si, Gravy. Dalawang taong mabubuti ang kalooban na nadamay dahil sa katarantaduhan ko." Tumingin ito sa mga ko.

"Gano'n talaga. Ang mabubuting tao ang unang namamatay." Ngumiti ako dito ng may pait.

"Oo, at sana wag na nilang idamay pa si, Gracy dito. Dahil baka pag nawala pa'to ay 'di kuna kayanin." Pinipigilan ko ang mga luhang gustong pumatak sa mga mata ko dahil nasa harap ako ngayon ni, Yuan. "Hindi ba, isa ka sa kasamahan ng principal bakit-"

"Estudyante padin ako, Sabrina."

"At binenta ka din?" Natigilan ito sa sinabi ko at yumuko.

"Oo." Maikli nitong sagot saakin.

"Pare-parehas pala tayong binenta ng mga walang kwenta nating magulang, eh." Inangat nito ang ulo at tumingin saakin.

"Meron bang mali sa'kin at binenta nalang ako parang baboy, Sabrina." Mapait nitong saad. "Ang sama-sama nila, ginawa kuna ang lahat pero wala, eh."

"Sinabi ko din yan, pero ano pa nga bang magagawa natin." Tumawa ito ng mapait at nakaramdam ako ng awa dahil mukhang malaki ang pinagdadaanan nito sa pamilya, katulad ko.

"Sab," Tawag nito saakin. "Mapagkakatiwalaan mo ba ako?"

"Siguro, depende pa din sayo. Wag ka lang gagawa ng bagay na magtatanggal ng tiwala ko sayo. Dahil sa oras na mawala ito, hindi na maibabalik pa." Seryoso kong saad dito at tumango-tango naman ito.

"Ok." Maikling tugon nito saakin at bumalik na sa paglilinis, kaya tumayo na ako at pumunta naman sa pwesto nila, Stacey.

"Oh, Sabrina, ok kana ba?" Bungad saakin agad ni, Paulo pagkapunta ko sa kanila.

"Medyo, ok na din po ako. Ang inaalala ko lang po ngayon, ay si, Gracy. Hindi pa din po kasi ito nakikipagusap sa'kin simula ng may mangyari sa kambal, nito." Tumingin ako sa mga kasamahan namn at nakita kong nakatingin din ito sa'kin.

"Mabuti, at gano'n. Hayaan mo muna si, Gracy at gusto lang ata nitong mapagisa. Mahirap kalimutan ang bagay na yun dahil masyado itong malapit sa, puso nito." Tama, ito. Mahirap kalimutan ang taong malapit sa loob mo.

"Sabrina, Kailangan nadin natin makaalis dito, ngayon, dahil nga sa banta ng principal." Tumingin ako kay, Stacey at tumango.

Lumapit ako kay, Gracy at mukhang hindi nito napansin na nasa tabi na ako nito dahil nakatulala lang ito at mukhang malalim ang iniisip. Naawa naman ako sa lagay nito at nararamdaman ang pinagdadaanan nito ngayon. Umupo ako at inakbayan ito.

"Hindi kuna alam gagawin sa, sarili ko, Ate S-sabrina." Pumiyok pa ang boses nito. "Masyadong masakit pero, kailangan kung tanggapin na wala na, wala na yung kakambal ko."

"Masakit din para sa'kin ito, Gracy. Dalawang tao ang nawala agad sa'kin." Hinilamos ko ang kamay ko sa mukha ko at tumayo. "T-tara na, kailangan na nating umalis dito."

--
By:LoveisBlind2209