Forgive me ✔️

🥀4🥀

Επέστρεψα στο δωμάτιο μου αλλά πριν μπω μέσα κοίταξα την πόρτα του Φιλίπ. Πλησίασα και χτύπησα.
"Ναι;" Είπε και άνοιξα. Τον κοίταξα και μπήκα μέσα.
"Φιλίπ..."
"Όλα καλά;" Είπε και με κοίταξε περίεργα.
"Όχι.... Τίποτα δεν πάει καλά" είπα και τον αγκάλιασα.
"Ηρέμησε. Θες να μου πεις τι έγινε;"
"Δεν αντέχω άλλο.... Δεν μπορώ να προσποιούμαι ότι είμαι καλα. Όχι δεν είμαι καλά. Δεν νιώθω καλά. Κάθε μέρα και από μια ανάμνηση έρχεται στο μυαλό μου. Είτε με την Άννα, είτε με τον Στέφανο. Δεν τον αντέχω άλλο αυτό τον πόνο." Είπα μέσα από τους λυγμούς μου.
"Ηρέμησε. Σε καταλαβαίνω και το ξέρεις. Κάθε φορά που θα το νιώθεις πάρε μια βαθιά ανάσα. Θα σε βοηθήσουν. Να το επαναλαμβάνεις μέχρι να σου φύγει" είπε και άρχισα να παίρνω βαθιές ανάσες.
"Νομίζω πιάνει."
"Έτσι μπράβο συνέχισε. Δεν ηρεμησες;"
"Καπως"
"Πήγαινε για ύπνο τώρα" είπε και τον κοίταξα
"Φιλίπ συγγνώμη για.... ξέρεις το πρωί" είπα και βγήκα από το δωμάτιο του. Μπήκα στο δικό μου και πλησίασα το παράθυρο.

Flashback

Καθόμουν και διάβαζα ένα βιβλίο στο κρεβάτι μου όταν μια μπάλα μπήκε μέσα στο δωμάτιο μου. Πήρα την μπάλα στα χέρια μου και πλησίασα το παράθυρο. Κοίταξα κάτω και είδα τον Στέφανο.
"Στεφ; Τι κάνεις εδώ;"
"Κατέβα κάτω" είπε

End of flashback

Άρχισα να παίρνω βαθιές ανάσες και ένιωσα ότι κάτι μέσα μου έφυγε.
Κάθησα στο γραφείο μου και ξεκίνησα να διαβάζω.

(•••)

Μπήκα μέσα στο προαύλιο και πλησίασα τα παιδία. Κοίταξα την Μελ και της χαμογελασα. Ο Φιλίπ μου έκανε νόημα να πάρω ανάσα και κάθησα στο παγκάκι.
"Καλημέρα λέει ο κόσμος" είπε και κάθησε δίπλα μου.
"Ναι σε όσους την αξίζουν"
"Μην αρχίζετε πάλι"
"Αν θέλετε να καθόμαστε όλοι μαζί θα συμβαίνει. "
"Δεν είναι αναγκαίο όμως.... Μικρό" είπε και τον κοίταξα.
"Κι όμως είναι " είπα και χαμογέλασε αλαζονικά.
"Ίσως έχεις δίκιο" είπε και σηκώθηκε και απομακρύνθηκε.
"Δεν μπορείτε να τα βρείτε;" Ρώτησε η Μελ γεμάτη νεύρα.
"Λυπάμαι Μελίνα αλλα με κατάστρεψε.... Τώρα είναι η σειρά μου" είπα και έφυγα από δίπλα τους.

(•••)

Καθόμουν στο παράθυρο μου με ένα βιβλίο στα χέρια μου και διάβαζα.
Διάβαζα σαν μανιακή μιας και το μόνο που θέλω να κάνω είναι να φύγω. Να φύγω και να μην επιστρέψω εδώ. Εδώ που όλα άρχισαν και τελείωσαν.
Άκουσα χτύπο στην πόρτα και την κοίταξα.
"Ναι" είπα και έκλεισα το  βιβλίο και το άφησα στην άκρη.
"Εύα θα βγω με τα παιδιά θα έρθεις;"
"Δεν νομίζω Φιλίπ. Αν έρθω θα αρχίσω να τσακώνομαι με τον Στέφανο ώστε να αμήν καταλάβει τίποτα και το μόνο που θα καταφέρω θα είναι να καταστρέψω  το βράδυ σας"
"Δεν θα είναι μαζί μας ο Στέφανος. Εύα έλα σε παρακαλώ. Έλα να περάσουμε καλά. Να τον βγάλεις από το μυαλο σου θα σου κάνει καλό"
"Φιλίπ...."
"Σε παρακαλώ"είπε και χαμογέλασε.
"Σε 20 λεπτά είμαι έτοιμη" είπα και τον έβγαλα από το δωμάτιο μου.

(•••)

Τον κοίταξα τον πλησίασα.
"Πάμε;"
"Ναι" είπα και βγήκα έξω μαζί του.

Όταν φτάσαμε μπήκαμε μέσα και κοιτάξαμε για τα παιδιά. Ήταν εκεί. Καθόταν στο τραπέζι μας. Κοίταξα τον Φιλίπ και βγήκα έξω από το μαγαζί.
"Εύα" είπε και με έπιασε
"Τι θες Φιλίπ;"
"Δεν ήξερα ότι θα είναι εδώ... Αλήθεια. Σε παρακαλώ έλα μέσα να περάσουμε καλά"
"Ναι Εύα έλα μέσα" είπε η φωνή που δεν ήθελα να ακούσω αυτή τη στιγμή.
"Βρε καλώς τον και ας άργησε" ειπα και τον κοίταξα.
"Παιδιά μην αρχίζετε"
"Φιλίπ πήγαινε μέσα θέλω να του μιλήσω" είπα και σηκωσε τα χέρια του ψηλά
"Αποφάσισες να μιλήσεις μαζί μου; Τι ευγενικό εκ μέρους σου"
"Μπορείς για μια φορά να κόψεις αυτό το αλλαζονικο υφακι και να γίνεις ο Στέφανος που ξέρω;" Είπα και τον κοίταξα.
"Δε νομίζω." Είπε με το ίδιο υφάκι.
"Στεφ σε παρακαλώ" είπα και εκλεισα τα μάτια μου. Κάθησα στο παγκάκι και έβαλα τα χέρια μου στο κεφάλι μου.
"Εύα"
"Γιατί; Μόνο αυτό θέλω να μάθω. Γιατί επέλεξες εκείνη."
"Δεν ξέρω Εύα" είπε και κάθησε δίπλα μου.
"Ήμουν πάντα δίπλα σου. Σε όλα. Και όταν εγώ σε χρειαζομουν περισσότερο από όλα έφυγες και με άφησες μόνη μου."
"Συγγνώμη"
"Δεν θέλω τι συγγνώμη σου. Το μόνο που θέλω είναι να πονέσεις όσο πόνεσα εγώ"είπα και μπήκα στο μαγαζί και πλησίασα τα παιδία. Πήρα δύο σφηνάκια και τα ήπια.
"Εύα"
"Βάλε μου να πιω και μη μιλάς" είπα και πήρα άλλο ένα σφηνάκι από το τραπέζι και το ήπια

Γεια σααας

Είμαι χωριό οπότε κεφάλαιο αφού αποφεύγω το να κάνω εργασίες.

Ελπίζω να σας άρεσε.
Ανεβαίνει και 2ο

Τα λεμεεε

Αντιοοοο

~Its Evi