Forgive me ✔️

🥀10🥀

Εύας POV

"Αυτό πιστεύεις ότι κάνω; Μετά από τόσα χρόνια φιλίας και δύο μήνες που είμαστε μαζί αυτό πιστεύεις; Ότι λέω φτηνές δικαιολογίες; Ότι λέω ψέματα; Είναι αλήθεια ναι, αλλά αν απλά ρωτούσες με ποιόν μιλουσα" φώναξε και με πλησίασε
"Δεν με ενδιαφέρει με ποια μιλούσες."
"Τοτε και εμένα δεν με ενδιαφέρει το ότι νευριάσες. "
"Ορίστε;"
"Δεν με ενδιαφέρει Εύα. Δεν με ενδιαφέρει τι θα πεις ή τι θα κάνεις τα υπόλοιπα λεπτά που θα βρίσκεσαι εδώ μέσα αλλά εγώ θα κάνω αυτό" είπε και με άρπαξε και με φίλησε. Σήκωσε το σώμα μου και το ακούμπησε πάνω στο γραφείο του. Απομάκρυνε τα χείλη του από τα πλέον πρησμένα δικά μου.
"Στέφανε"
"Δεν με ενδιαφέρει γιατί σε αγαπάω. Γαμωτο σου" είπε και χτύπησε το ντουλάπι πανω από το γραφείο του.
"Τι;" Είπα και τον κοίταξα. Με με
"Αν απλά με άκουγες από την αρχή"
"Μην το αποφεύγεις" είπα και με κοίταξε
"Εύα"
"Κι εγώ σε αγαπάω"

Άνοιξα τα μάτια μου και σήκωσα το σώμα μου. Πήρα το κινητό από το κομοδίνο και κοίταξα την ώρα.
19:00. Βγήκα από το δωμάτιο μου και κατέβηκα κάτω.
"Πρέπει να φύγω" είπα και άρπαξα το μπουφάν μου.
"Εύα που" δεν πρόλαβε να ρωτήσει και βγήκα από το σπίτι

Έτρεχα όσο πιο γρήγορα μπορούσα μέχρι που είδα το σπίτι του να καίγεται. Οχι.... Οχι... Όχι τώρα. Άφησα το σώμα μου να πέσει κατω. Πήρα το τηλέφωνο στα χερια μου και κάλεσα την πυροσβεστική