Forgive me ✔️

🥀16🥀

Κάθησα στον καναπέ και είδα την πόρτα να ανοίγει.
"Πρέπει να αλλάξω κλειδαριά"
"Στέφανε" άκουσα και κοίταξα την πόρτα.
"Τι κάνεις εδώ;"
" Θέλω να σου μιλήσω"
"Δεν έχουμε να πουμε τίποτα"
"Στέφανε άκουσε με"
"Λυπάμαι" είπα και την έβγαλαέξω. Έβαλα τα κλειδιά στην πόρτα και ξανακαθησα στον καναπέ.
"Θα σου τα πω και από εδώ δεν έχω θέμα ξέρεις." Άκουσα να φωνάζει.
"Δεν με νοιάζει Εύα " είπα και έκλεισα τα μάτια μου και ακούμπησα το κεφάλι μου στο πίσω μέρος του καναπε
"Στέφανε πρέπει να με με ακούσεις " πλησίασα την πόρτα και άνοιξα
"Φύγε από τη ζωή μου γαμώτο σου" είπα  άλλα πήδηξε πάνω μου και με φίλησε. Την έσπρωξα και την κοίταξα. Αλκοόλ. Αυτή τη γεύση έχει το φιλί της. Είναι πιωμένη.
"Αυτό θα γίνεται τώρα;" Είπε και την κοίταξα
"Εύα έχεις πιεί" είπα και την κοίταξα.
"Και; Δεν νομίζω ότι σε εμποδίζει από κάτι" είπε και εβαλε τα χέρια της στην άκρη της μπλουζας της.
"Είσαι αρραβωνιασμένη και σε λίγο παντρεύεσαι."είπα και με πλησίασε. Έβγαλε την μπλούζα της και έβαλε το χέρι της στο παντελόνι μου και άρχισε να το κατεβάζει προς το κέντρο. Ένωσε τα χείλη της με τα δικά μου και με φίλησε πεταχτα. Την άρπαξα και την κόλλησα πάνω στην πόρτα.
"Μου έλειψες" είπε και την κοίταξα.
"Κι εμένα ψυχή μου" είπα και την πήγα στον καναπέ.

(•••)

Άνοιξε τα μάτια της και με κοίταξε.
"Στέφανε;"
"Καλημέρα"
"Τι κάνω εδώ; Το κεφάλι μου" είπε και κατάλαβα τι έγινε.
"Ευα πες μου ότι θυμάσαι τι έγινε εχθές;"
"Στέφανε... Ήταν λάθος" είπε απευθείας και σηκώθηκε.
"Λάθος; Λάθος; Με δουλεύεις έτσι"
"Κοίτα όσο και να ήθελα αυτό που έγινε εχθές, ναι ήταν λάθος.... Ο Σωτήρης"
"Βέβαια ο Σωτήρης"
"Ναι Στέφανε ο Σωτήρης" είπε και ντύθηκε.  Βγήκε από το δωμάτιο και την ακολούθησα.
"Εύα" είπα αλλά βγήκε από την πόρτα
Έκλεισα τα μάτια μου και άφησα τα δάκρυα να κυλήσουν. Πλησίασα την κορνίζα και την πέταξα στα σκουπίδια. Χτύπησα το χέρι μου στον τοίχο και έκλεισα τα μάτια μου από τον πόνο.

Ευας POV

1 μήνας μετά

Έβγαλα το κινητό μου και πληκτρολόγησα τον πρώτο αριθμό που πέρασε από το κεφάλι μου.
"Ναι;" Είπε μια αγουροξυπνημενη φωνή.
"Στέφανεεε"
"Εύα; Όλα καλά; Τι έγινε και με παίρνεις στις..... 3 το πρωί;" Είπε και γέλασα.
"Στέφανε μην θυμώσεις αλλά..."
"Ήπιες;"
"Ναι λιγουλάκι γκχ"
"Το ακούω"
"Στέφανε... Έγινε κάτι σήμερα και....γκχ... Ήταν ότι πιο αληθινό έχω ζήσει. Και... Στέφανε... Σε αγαπάω." Είπα και κάθησα σε ένα σκαλοπάτι.
"Εύα που είσαι"
"Σε κάτι σκάλες" είπα και γέλασα.
"Εύα... Θα κάνω πράγματα που θα μετανιώσεις αλλά αυτή τη στιγμή θέλω απλά να μου πεις που είσαι ώστε να έρθω να σε πάρω."
"Είμαι σε μια μπεζ πολυκατοικία. Με κάτι σκαλάκια και πολλά πολλά μπαλκόνια" είπα κι άκουσα τη φωνή του πιο κοντά μου.
"Σήκω όρθια" είπε και σηκώθηκα.
"Και τι να κάνω; Δεν θέλω να περπατήσω νυστάζω"
"Γύρνα πίσω σου" είπε και γύρισα. Ήταν πίσω μου.
"Τι κάνεις εδώ;" Είπα χωρίς να κλείσω το τηλέφωνο. Το πήρε από τα χέρια μου και με κοίταξε.
"Ειιιι" είπα και έκανα πάρω το κινητό μου αλλά παραπάτησα.
"Πρόσεχε"
"Μιλούσα ξέρεις"
"Θα σε πάρουν μετά... Έλα να σε πάω πάνω τώρα" είπε και με έβαλε μέσα στην πολυκατοικία.
"Στέφανε; Δεν θα παντρευτώ" είπα και τον κοίταξα.

Στέφανος POV

"Εύα είσαι μεθυσμένη" είπα και την έβαλα μέσα στο σπίτι μου και την πήγα στον καναπέ να κάτσει και μπήκα στη κουζίνα.
"Όχι τόσο πολυ" είπε και ήρθε πίσω μου.
"Εύα κάτσε εδώ να σου κάνω έναν καφέ"
Πλησίασα το μάτι της κουζίνας και το άναψα.
"Στέφανε δεν θα το κανω." είπε και την κοίταξα.
"Και τι θες να κάνω Εύα να σε κρατήσω εδώ;"
"Ναι..." Είπε και γέλασε.
"Έλα πιες αυτό" είπα και της έδωσα τον καφέ
"Να ορίστε.... Εσύ με φροντίζεις. Ο Σωτήρης ούτε αυτό δεν κάνει" είπε και τράβηξε τα μαλλιά της πίσω
"Εύα τι έπαθες εδώ;"
"Κουτουλησα στο ντουλάπι της κουζίνας;" Ρώτησε.
"Εύα ποιος σου το έκανε αυτό;"
"Στέφανε" είπε και έκανε να σηκωθεί αλλά ξανά έπεσε στη θέση της. Τράβηξα τα μανίκια από το φόρεμα της. Είχε σημάδια. Σημάδια κακοποίησης.
"Εύα αυτός το έκανε;" Είπε και της έδειξα τα χέρια της.
"Καταλάθος το έκανε" είπε και την κοίταξα. Μικρή μου τι περνάς τόσο καιρό
"Έλα πάμε μέσα" είπα και την σήκωσα. Την πήγα στο δωμάτιο μου και την έβαλα να ξαπλώσει. Βγήκα από το δωμάτιο και άφησα ένα φως ανοιχτό.  Πήρα το κινητό μου και πήρα τηλέφωνο τον Φιλίπ.
"Φιλίπ πρέπει να έρθεις από εδώ."
"Τι έγινε ρε στις... 3:30 το βράδυ;"
"Φιλίπ έλα σε παρακαλώ"
"Καλά καλά έρχομαι " είπε και έκλεισα το τηλέφωνο

(•••)

"Ποτέ το παρατήρησες;"
"Λίγο πριν σε πάρω όταν τράβηξε τα μαλλιά της. Φιλίπ δεν φαντάζομαι να το αφήσεις να περάσει ετσι"
"Όχι... Στέφανε θα χρειαστώ την βοήθεια σου"
"Θες να πάω να τον σπάσω στο ξύλο; Ευχαρίστως" είπα και έκανα να βγω.
"Εεεε όχι θέλω να την κρατήσεις εδώ μέχρι το γάμο"
"Ορίστε;"
"Αύριο όταν θα ξυπνήσει το πρωί θα τα αρνηθεί όλα. Θέλω να την κρατήσεις εδώ όσο πιο πολύ μπορείς"
"Με ποιον τρόπο ;"
" Δεν ξέρω δώσε της να πιεί, κλείδωσε την σε ένα δωμάτιο κάνε κάτι αλλά κράτησε την εδώ με κάθε κόστος" είπε και βγήκε από το δωμάτιο μου και έφυγε.
Βγήκα από το σπίτι και κατέβηκα στο υπόγειο και μπήκα μέσα στην αποθήκη που μου ανήκει και πήρα τρία μπουκάλια κρασί. Ανέβηκα πάνω και τα άφησα στο τραπέζι και κάθησα.

Γεια σααας

Ναι επέστρεψα και επίσημα στο υπέροχο αυτό βιβλίο.

Τι κάνετε πως τα περνάτε;

Ναι ξέρω άργησα υπερβολικά.

Ζητάω μια ταπεινή συγγνώμη σε όσους ήταν εδώ και περίμεναν να ανεβάσω κάποια στιγμή.

Το σίγουρο είναι ότι  κάθε μέρα από εδώ και πέρα αθα έχει κεφάλαιο

Αυτά από εμένα τα λέμε αύριο το απόγευμα.

Τσαγιαααα

Αντιοοοο

~its evi