Forgive me ✔️

🥀13🥀

Εύας POV

"Ποτέ ήρθες;" Ήταν ψυχρός. Δεν είχε ενθουσιαστεί
"Σήμερα...."
"Τι θες εδώ Εύα;"
"Στέφανε."
"Όχι σοβαρά γιατί αν δεν έχεις κάτι σημαντικό να μου πεις φύγε"
"Έχεις να με δεις ενα χρονο και μου λες να φυγω;" Δεν μου είπε καν ότι είναι καλά.
"ναι Ευα σου λεω να φυγεις γιατι αυτο το γαμημενο χρονο προσπαθησα να ζησω χωρις εσενα διπλα μου ξεροντας οτι εσυ συνεχισες την ηρεμη και ομορφη ζωουλα σου." ειπε και τον κοιταξα.
" εισαι πολυ..."
"τι; μαλακας; αυτο το ηξερα" ειπε και με κοιταξε με ενα βλεμμα αδειο.
" Στεφανε εχεις πιει;"
" ετσι είμαι πλεον και αν σου αρεσει μικρο και τωρα σε παρακαλω δινε του" ειπε και ανοιξε την πορτα. Βγηκα εξω και αφησα τα δακρυα μου να κυλησουν.

(•••)

Μπήκα στο μαγαζί και πλησιασα τα παιδιά
"Εύα" είπε ο Φιλίπ και με αγκάλιασέ
"Γεια σας"
"Τι κάνεις εδώ;" Είπε η Μελ μεσα στην τρελή χαρά.
"Επεστρεψα. Μόνιμα" είπα και με κοίταξαν.
"Μόνιμα ε;" Είπε η φωνή που δεν ήθελα να ακούσω.
"Ναι" είπα και είδα τον Σωτήρη να έρχεται στο μέρος μου. Τον αγκάλιασα.
"Γεια σου αγάπη μου"
"Γεια... Παιδιά από εδώ ο Σωτήρης Σωτήρη τα παιδιά." Είπα και τον φίλησα. Κατάλαβα ότι εκνευρίστηκε αλλά το μόνο που με ένοιαζε ήταν ο Σωτήρης.
"Εύα έρχεσαι μαζί μου;" Είπε ο Στέφανος μια μου έδωσε το χέρι του.
"Όχι" είπα με τον ίδιο τόνο που μου το ζήτησε.
"Εύα μην είσαι κακία πήγαινε." Είπε ο Σωτήρης. Αχ και να ήξερε ότι μόλις υπέγραψε την καταδίκη του. Με τράβηξε από το χέρι και με πήγε στην πίστα.
"Γιατί επέστρεψες;" Είπε ξανά και ήταν η μοναδική ερώτηση που μου έκανε από εχθές.
"Όχι για εσένα" είπα με νεύρο.
"Μην είσαι σίγουρη μικρή" είπε και με τράβηξε πιο κοντά στο σώμα του.
"Δεν έχω πλέον αισθήματα για εσένα Στέφανε" είπα και τραβήχτηκα. Δεν θα κρατηθώ αν είμαι τόσο κοντά του
"Επομένως αυτό εδώ. Εμείς. Δεν νιώθεις τίποτα;"
" Τίποτα απολύτως"
"Δεν σε πιστεύω"
"Αδιαφορώ." Είπα και έβαλε το κεφάλι το στο αυτί μου και ψυθιρισε.
"Οπότε δεν θυμάσαι. Πως ήταν όταν χορεύαμε. Όταν άγγιζα τη μέση σου; Όταν με ένα μου άγγιγμα σε έκανε ευάλωτη;"είπε και έβαλε το ένα του χέρι στη μέση μου.
"Όχι" είπα με δυσκολία.
"Κι αυτό" ψυθιρισε και τύλιξε τα δάχτυλα του με τα δικά μου
"Τίποτα" είπα και ας είχα λιώσει από το κράτημα του.
"Και αυτό" είπε και έριξε το σώμα μου πίσω και το ξανά σήκωσε.
"Ποιο αυτό;" Είπα και πλησίασε τα χείλη του στα χείλη μου αλλά τραβήχτηκα. Έφυγα από κοντά του και πήγα στο Σωτήρη. Δεν μπορώ να του το κάνω αυτό.
"Χαίρομαι πάντως που επιτέλους σε γνωρίζουμε από κοντά" είπε η Μελ και τον κοίταξε.

Flashback

"Γιατί σε νοιάζει το ότι είμαι έτσι Μελίνα; Θυμάσαι πως ήμουν; Αδύναμη. Ευαίσθητη. Γιατί να θέλω να γυρίσω σε αυτό;"
"Γιατί η Εύα που ξέρω θέλει να κάνει δική της οικογένεια, να προχωρήσει στη ζωή και να φτάσει ψηλά." ειπε εντονα
"Αυτή η Εύα πέθανε. Πέθανε μαζί του σε εκείνη την απαίσια πυρκαγιά. Είναι το αντίθετο από εσένα. Δεν είμαι ένας σωρός από φόβους ελπίδες και όνειρα. Δεν είμαι δυνατή"
"Τωρα μου λείπει η παλιά Εύα" είπε και έκλεισε το τηλέφωνο

(•••)

"Τα έβαλες με τη Μελίνα;"
"Σωτήρη...."
"Εύα τι σε έχει πιάσει; Αυτή δεν είσαι εσύ."
"Προσπαθώ να επιβιώσω Σωτήρη. Μέσα από όσα μου έχουν συμβεί προσπαθώ να επιβιώσω."
"Άρα αυτό είμαι και εγώ για εσένα; Ένα μέσο επιβίωσης;"
"Σωτήρη..."
"Σε ρώτησα κάτι" είπε και ήταν η πρώτη φορά που τσακωνόμαστε.
"Οχι. Δεν είσαι μέσο επιβίωσης. Ήσουν εκεί όταν κανένας άλλος δεν ήταν. Είσαι εδώ τώρα. Εσένα σε αγαπάω" είπα και τον φίλησα.

End of flashback

Χαμογέλασα σε αυτή την ανάμνηση και ήπια ένα σφηνάκι.

(•••)

Στέφανος POV

Έκανα να πάρω το πακέτο με τα τσιγάρα πάνω από το τραπέζι και κοίταξα τη σπασμένη κορνίζα.

Flashback

Με πλησίασε και έκανε να με αγκαλιάσει αλλά τραβήχτηκα

"Καπνισες" διαπίστωσα και την κοιταξα
"Όχι;"
"Και λες και ψέματα"
"Πφφφ καλά κάπνισα εντάξει;"
" δεν είχα πει ότι δεν θα το ξανακάνεις;"
"Ναι πριν ένα χρόνο."
"Γιατί το ξανά ξεκινήσες;"
"Στεφ"
"Εύα γιατί το ξανα ξεκινησες"
"Γιατί ήταν το μόνο που δεν έφυγε από τη ζωή μου. Γιατί ήταν το μόνο που με ηρεμούσε και το μόνο που με ηρεμεί. Γιατί νιώθω ότι το χρειάζομαι. Ότι είναι η ανάσα μου. Το οξυγόνο μου. "
"Αυτό το πράγμα θα σε καταστρέψει. Θα σε σκοτώσει Εύα" ύψωσα την φωνή μου
" Όχι όπως έκανες εσύ" είπε και έφυγε από μπροστά μου και βγήκε από το προαύλιο. Ξεκίνησε να προχωρει αλλά την τράβηξα από το χέρι και την κόλλησα επάνω μου
"Άσε με να φύγω τώρα"
"Με έναν όρο"
"Τι;"
"Θα το κόψεις" είπα και τραβήχτηκε από πάνω μου. Πλησίασε τα σκουπίδια και πέταξε το πακέτο. Με κοίταξε και απομακρύνθηκε από δίπλα μου

End of flashback

Έβαλα ένα τσιγάρο ανάμεσα στα χείλη μου και το άναψα.
"Για πάρτη σου" είπα και κάθισα πισω

Γειααα

Τι κάνετε;

Εγώ είμαι λίγο έως πολύ πιεσμένη από το διάβασμα

Αυτά από εμένα ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο.

Τα λεμεεε

Αντιοοοο

~Its Evi