Forgive me ✔️

🥀14🥀

Έσβησα το τσιγάρο και κοίταξα πάλι την κατεστραμμένη κορνίζα. Δεν μπορεί να έσβησε αυτό που νιώθαμε. Ήταν αληθινό. Είναι αληθινό. Το ξέρω. 
Έριξα το κεφάλι μου πίσω. Σηκώθηκα και πήρα τα κλειδιά μου.  Βγήκα από την πολυκατοικία και μπήκα στο αμάξι. Ξεκίνησα για το σπίτι της. Πρέπει να της μιλήσω.  Έχω ανάγκη να ακούσω την φωνή της. Να μυρίσω το υπέροχο άρωμα της. Να την βάλω μέσα στα χέρια μου και να μην την αφήσω να φύγει. Είδα φώτα να με πλησιάζουν και έπεσαν πάνω μου. Το αμάξι γύρισε τούμπα και έπεσα δίπλα στο άλλο αυτοκίνητό. Είχα χτυπήσει στο κεφάλι.
Κοίταξα το δίπλα αμάξι και.... Όχι όχι όχι .
"Εύα; Είσαι καλά; Μιλα μου γαμωτο είσαι καλά; " Πήρα το κινητό μου και πηρα στο ΕΚΑΒ. Έκλεισα το κινητό και προσπάθησα να ανοίξω την πόρτα. Έσπρωξα την πόρτα με τα πόδια μου και κατάφερα να βγω. Πλησίασα το αμάξι στο οποίο βρισκόταν και άνοιξα την πόρτα.
"Εύα είσαι καλά; Εισαι καλά ;" Καμία ανταπόκριση.  Έπιασα το χέρι της και τοποθέτησα τα δάχτυλα μου στον καρπό της. Έχει σφυγμο. Πλησίασα το πρόσωπο μου στο δικό και κοιτούσα την κοιλιά της. Αναπνέει. Είδα το ασθενοφόρο να έρχεται και την έβγαλα από το αυτοκίνητο.
"Σε τι κατάσταση είναι;" Με ρώτησε.
"Αναπνέει έχει σφυγμο αλλά δεν ανταποκρίνεται. "
"Ελάτε μαζί μας" είπε και μπήκα στο ασθενοφόρο.

(•••)

Βγήκα από το δωμάτιο που μου έκαναν τα ράμματα και πήγα μέσα στο δικό της. Αυτό εννοώ όταν λέω ότι είμαι επικίνδυνος για εσένα. Σε έχω στείλει στο νοσοκομείο 4 φορές γαμώτο 4 φορές. Άνοιξε τα μάτια της και με κοίταξε.
"Στέφανε;"
"Εισαι καλά; Νιώθεις τίποτα; Πονάς κάπου; "
"Όχι όχι όλα καλά" είπε και έκανε να σηκωθεί αλλά δεν τα κατάφερε.
"Εύα αν πονάς κάπου-"
"Όχι όλα καλά" είπε απότομα.
"Θεέ μου ευτυχώς είσαι καλά" είπε ο Σωτήρης και μπήκε μέσα. Πηγε δίπλα της και την αγκάλιασε. Κοίταξα τον Φιλίπ στην πόρτα και σήκωσε τους ώμους του. Γύρισα το κεφάλι μου και τον είδα να την φιλάει. Χαμογελούσε. Χαμογελούσε τόσο όσο δεν χαμογέλασε μαζί μου. Είναι χαρούμενη. Αυτή είναι χαρούμενη και η δική μου καρδιά μόλις έγινε όπως η κορνίζα με την φωτογραφία μας. Βγήκα από το δωμάτιο και κατέβηκα κάτω.
"Εεε που πας" είπε ο Φιλίπ και με έπιασε.
"Φιλίπ χαμογελάει. Είναι χαρούμενη. Και αν αυτή χαμογελάει μακριά μου εγώ δεν έχω λόγο να είμαι δίπλα της. Ναι την αγαπάω αλλά ήρθε ο καιρός να προχωρήσω από τη στιγμή που το έκανε και εκεινη" είπα και βγήκα από το νοσοκομείο και ξεκίνησα για το σπίτι μου.

Εύας POV

Μπήκε στο δωμάτιο ο Φιλίπ και τον κοίταξα. Ο Σωτήρης είχε πάει να πάρει καφέ και έτσι μπορούσα να του μιλήσω ελεύθερα
"Έφυγε έτσι;"
"Εύα κατάλαβε τον" είπε και τον κοίταξα.
"Πρέπει να μιλήσουμε. Δεν γίνεται να αποφεύγουμε ο ενας τον αλλο" είπα και έκανα να σηκωθώ αλλά πόνεσα.
"Κάτσε στη θέση σου Εύα"  είπε και έκανε να με ακινητοποίηση
"όχι πρέπει να πάω" είπα και σηκώθηκα. Έβγαλα τα σωληνάκια και την άθλια ρόμπα από πάνω μου και έμεινα με τα ρούχα μου. Βγήκα από το δωμάτιο και κατέβηκα κάτω. Βγήκα από την πόρτα και ξεκίνησα να περπατάω. Κοίταξα τον ουρανό και τα σύννεφα ήταν μαύρα. Τύλιξα τα χέρια μου γύρω από το σώμα μου και περπάτησα πιο γρήγορα. Ένιωθα μια ζαλάδα στο κεφάλι μου αλλά συνέχισα να προχωράω