-4-

270 18 54
                                    

Eylül'ün gözleri tam bir aydır kapalıydı..Bir sedyede melekler gibi uyuyordu..Serkan her gün gelip konuşuyordu onunla ama Eylül henüz hiç tepki vermemişti..Bu süreçte Eylül'ü İstanbul'a nakil etmişlerdi..Serkan Eylülsüz evlerine gitmedi hiç..Hastaneden bir an olsun ayrılmıyordu..Arkadaşları,annesi,mesude..Herkes her gün iyi bir haber duymak istiyordu ama o haber gelmiyordu.

Serkan hemşire ile birlikte odaya girmişti her gün olduğu gibi..Hemşire Eylül'ün vücudunu temizleyecek,gerekli bakımı yapacak ve çıkacaktı ama Serkan hemşireden bugün kendisinin yapmak istediğini söyledi..Hemşire zaten daha önce Serkan'a ne yapılması gerektiğini anlatmıştı.

Serkan eline bezi aldı..Eylül'ün kollarını sildi önce..Sonra da tek tek yavaşça parmaklarını..Ve cevap alamayacağını bildiği halde Eylülle konuşmaya başladı..

Serkan:Canımın içi..Bir ay oldu bugün..Sensiz koskoca bir ay..Ama sanki yıllar geçmiş,o sesini unutmuş gibiyim..Gülüşünü,sesini unutmaktan o kadar korkuyorum ki karıcım..Özledim..Ve birini özlemek benim için hiç bu kadar zor olmamıştı..Neden diyorum..Her gün,neden seni ekmekleri götür diye gönderdiğimi soruyorum kendime..Bir dakika..Sadece bir dakika bekleyemedim mi ? Acı çekmene dayanamıyorum Eylül..Burada böyle kalmana,her gün iğneler,serumlar yemene dayanamıyorum..Ne zaman açacaksın gözlerini ? Ne zaman yuvamıza gideceğiz ? Bana kocam diyorsun ya..Yeniden ne zaman söyleyeceksin? Belirsizlik..Şu belirsizlik beni öldürdü..Meğer bu hayatta beni güçlü yapan tek şey senmişsin..Senin ruhunmuş..

Serkan kendisine ayrılan süre bitince çıktı odadan..Kantinde oturan Güneylerin yanına gitti..Gökhan ona bir tost yaptırıp geldi..Çay da almıştı..

Serkan:Canım istemiyor Gökhan..Başka biri yesin..

Gökhan:Kardeşim ama..Bak kaç saattir bir şey yemiyorsun..

Serkan:Eylül serumlarla beslenirken benim bunları yemem..Bunu kabul edemiyorum..

Güney:Uyandığında seni güçlü görmek zorunda..Güçlü olmak zorundayız Serkan.

Serkan:Artık olamıyorum..Her şey çok güzel gidiyordu..Ankarada yaşadıklarımız..Ona evlenme teklifi ettiğim gün..Sonra kitabı yazmak için kendimizi hiç bilmediğimiz bir şehirde bir dağ evine kapatmamız..Masalımızı yazmamız..Kitabımızın imza günleri..Masal gibi düğünümüz..Balayımız..Bunların üstüne bu..Bu çok zor ! Ben Eylül olmadan nefes alamıyorum !

Dayanamadı orada daha fazla..Kendisini hastanenin bahçesine atmak istedi ama orada da basın çalışanları vardı..Her gün açıklama bekleyen bir ton insan ! Serkan kendisini bir tek Eylülle özgür hissederdi ama şimdi boğulacak gibiydi..Yeniden yoğun bakımın önüne çıktı..

Nazan Mesude'ye destek olmaya çalışıyordu.O günden beri çocuklar Nazan'ın evinde kalıyor.Nazan bazı akşamlar Mesude'yi de alıp eve götürüyordu.

Mesude::Ben çok çektirdim yavruma..Allahta şimdi bana çektiriyor Nazan.Yavrumu yanına alacak..Ama acı çekerek gidecek yavrum..Benim suçum..Allah bana cezan bu diyor ama yavrum..O masum..O melek gibi..

Nazan:Yapma Mesude..Neler atlattı Eylül..Bunu da atlatacak kızımız..

Mesude:Ben hissediyorum..Anneler hisseder..Yavrum acı çeke çeke..

Serkan konuşmaları duyuyordu..

Serkan:Yeter ! Yeter Mesude anne ! Sus ! Eylül bırakmaz..Gitmez Eylül..O beni bırakmaz..Ailesini bırakıp gitmez !

Mesude:1 aydır yok ama..Açmıyor yavrum gözlerini..

Serkan:Açacak..Konuşma böyle..

Nazan:Annem,tamam..Sakin ol..

Serkan:Düzgün konuşun o zaman ! Duymayacağım bunları ! Eylül bunları hissetmeyecek !

..

1 hafta sonra,

Gece yarısını geçmişti vakit..Birkaç hemşire ve nöbetçi doktor odaya girince herkes korkmuştu..Bu saatte telaşla girmeleri..

Serkan:Ne oluyor ! Neden kimse bize bir şey söylemiyor ! Açın şu kapıyı..Açın !

Güney:Serkan..Serkan bağırma abi ! Bir şey yok..Daha önce de olmuştu biliyorsun..Kontrol ediyorlar..Sakin olsun herkes !

Serkan:Hayır,hayır ! Bir şey söylemeleri lazım !

Yarım saat sonra hemşire çıktı odadan..Eylül'ün yavaş yavaş kendisine geldiğini söyledi..

Hemşire:Bi de şey..Eylül hanım babasını sayıklıyor..

Mesude:Babası mı ?

Hemşire:Evet..Babası nerede ?

Mesude:Babası yok..Öldü..

Serkan:Ben..İçeriye girebilir miyim şimdi ?

Hemşire:Üzgünüm ama hayır..Beyin ameliyatı kolay bir ameliyat değil..Üstelik hasta komadaydı..Birkaç gün hastanın seyrine bakacağız..

Serkan:Nasıl ya ?

Hemşire:Hasta tam olarak kendine gelmeden bir şey söylememiz mümkün değil..Doktorunuz zaten yarın size açıklama yapacak..Lütfen sakin olun..

zeyeyserrrr ❤️

Bir Masal Gibi-Gerçek HayatHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin