Bir Masal Gibi-Gerçek Hayat

-6-

Birkaç gün geçtikten sonra artık Eylül'e babasının yıllar önce öldüğünü söylemek zorunda kalmışlardı..Çünkü Eylül sürekli babasını soruyordu..O günden sonra sessizleşti Eylül..Yıllar öncesinin yasını tutuyor gibiydi..Hastaneden çıkmış eve gelmişti..Serkanla güle oynaya döşedikleri evlerine..Nazan ve Mesude de oradaydı..Tabi diğerleri de.Eylül herkese öyle uzaktı ki..

Eylül koltukta sessizce oturuyordu..Gülen,kocasıyla şakalaşan,sürekli ondan bir şeyler isteyen Eylülden eser yoktu..Serkan Eylül'ü kaybetmekten öyle korkuyordu ki.

Eylül'ün en sevdiği şeylerden hazırladı Serkan..Herkes bir şeylerle uğraşıyordu evde..Serkanda hazırladıklarını alıp Eylül'ün yanına gitti.

Serkan:Canım ?

Eylül:Özür dilerim ama ben aç değilim..

Serkan:Uyandığından beri hiçbir şey yemedin..İçmen gereken ilaçların var..

Eylül:O ilaçları içince hiçbir şey düzelmiyor.Kendini ne kadar kandıracaksın ?

Serkan:Kendimi kandırmıyorum Eylül..Sadece yanında olmaya çalışıyorum..Ve iyileşeceğini biliyorum..Bizi yeniden hatırlayacağını,eski günlerdeki gibi olacağımızı..Sen benim eşimsin Eylül..Lütfen bana nefret eder gibi bakma..Bu olanlar ne senin suçun ne de benim..

Eylül hiçbir şey söylemeden Serkan'ın dizine uzandı..

Eylül:Özür dilerim..Sana bunları yaşatmak istemezdim..

Serkan Eylül'ün elini tutup avucunun içini öptü..

Serkan:Senin bir suçun yok,lütfen kendini suçlama..

Eylül:Burada..Uyuyabilir miyim ? Kendimi iyi hissetmiyorum..

Serkan:Tabiki..Ama uyandığında bir şeyler yiyeceksin ve ilaçlarını içeceksin.Anlaştık mı ?

Eylül:Tamam..

Eylül'ün bu halleri Serkan'a lisedeki Eylül'ü hatırlatıyordu..Sessiz,biraz utangaç..Onun bu hallerini unutmuştu Serkan.Beş yıldır -üniversiteye başladıklarından beri- Eylül daha neşeli,daha mutlu,deli dolu biri olmuştu..Şu kötü olay yaşanıncaya dek.Ki Serkan Eylül'ün bu halini daha çok beğeniyordu.Serkan'ın yanında şımarık küçük bir kız çocuğu gibi olması Serkan'ın hoşuna gidiyordu..

Eylül öğleden sonra gözlerini açtığında Serkan'a verdiği sözü tutmuş,yemeğini yemiş,ilaçlarını içmişti..Kendi odalarına geçmişlerdi.Herkesin olduğu ortamda durmamaya ya da daha az durmaya dikkat ediyorlardı Eylül'ün geçirdiği ameliyattan dolayı..Serkan küçük bir televizyonda almış,odaya bir yere koymuştu..Eylül yatakta telefonu ile uğraşırken Serkan da gelen telefonlara cevap veriyordu.Herkes Eylül'ün durumunu merak ediyor,röportaj yapmak istiyordu.Serkan da her arayana kibar bir dille durumu anlatıyor ve şuan röportaj yapamayacaklarını söylüyordu..

Eylül:Serkan..Ne yapıyorsun daha ? Sabahtan beri aynı şeyler..Sosyal medyadan kısa bir açıklama yapsak ?

Serkan:Tamam canım,kapatıyorum..Geliyorum şimdi..

Serkan son konuşmasını da yapıp Eylül'ün yanına geldi..

Serkan:Çok fazla arayan var..Sürekli cevap vermeye çalışıyorum ama..

Eylül:Şaşırıyorum ben..Yani o kadar kitle..Bir şeyleri hatırlamamak falan.Telefonda gördüm..Herkes bir sürü şeyde etiketlemiş.

Serkan:Kitabımız çıktıktan sonra imza günlerimiz oldu ve çok yoğunduk.Sonra senin tavsiyenle okuma günleri yaptık.Ya da bizimle buluşmak isteyen insanlarla buluştuk.Çok fazla kitleye sahip olduk..Bu iyi bir şey tabi ama şu süreçte ne açıklama yapacağımı da bilemiyorum..İyi niyetli olanlar kadar kötü niyetli olanlarda var..

Eylül:Kemal gibi mi ?

Serkan:N-Ne ?

Eylül:Gördüm..Herkes o adamla benim fotoğrafımı paylaşmış.Annemin kocasıymış o..Benim babam mezarda yatarken o adam elini kolunu sallıyormuş sokaklarda..Bir de bana taciz ettiği yazıyor bazı yerlerde..Kitabı henüz okumadım ama sosyal medya da gördüklerim korkunç şeyler..Artık anlatacak mısın bana hayatımı ? Ne zaman sorsam kaçıyorsun..