Bir Masal Gibi-Gerçek Hayat

-5-

Evet Eylül uyanmıştı ama bir sorun vardı..Eylül kimseyi hatırlamıyordu..Annesi,babası ve babasıyla yaşadığı dönem dışında..Doktorlar bunu teyit etmiş ailesine bildirmişti..Serkan ise buna inanmak istemiyordu..Eylül nasıl unuturdu kocasını ? Onca yaşadığı şeyleri?

Herkes derin bir nefes alıp doktorun izni ile birlikte içeriye girdi..Eylül herkese o kadar yabancıydı ki,annesini yanına çağırdı..

Eylül:Anne ?

Mesude:Söyle annem..İyi misin yavrum ? Ağrın var mı ?

Eylül:İyiyim..Biraz..Anne bunlar kim ? Neden herkes bana bakıyor ? Babam nerede ?

Mesude:Annem..

Eylül:Siz kimsiniz ? Ben sizi gerçekten tanımıyorum..

Songül:Biz..Biz şey..

Serkan da Eylül'ün diğer tarafına geçti..Nasıl davranması gerektiğini asla bilmiyordu.

Serkan:Biz senin aileniz Eylül..

Eylül:Ailem ? Ama..

Mesude:Annem Serkan senin..Eşin..

Eylül:Eşim mi ? Ben hiçbir şey hatırlamıyorum..Anne babam nerede..Babamı görmek istiyorum ben..Büşra da yok..Neredeler..

Serkan:Canım,sakin ol lütfen..

Serkan Eylül'ün elini tutacak oldu ama Eylül tedirginlikle elini çekti..Şuan istediği tek şey babasını görmekti ama kimse bir şey söyleyemiyordu ki!

Doktor girmişti..

Doktor:Üzgünüm ama bu kadar yeter..Her şey çok yeni..Çıkalım lütfen..

Eylül:Anne..Söylesene..Ya niye kimse bir şey söylemiyor !

Dişlerini sıka sıka dışarıya çıktılar..Eylül'ün sesi de hâla geliyordu..Babasını istiyordu !

Serkan oradan çıkar çıkmaz elini duvara vurdu..

Serkan:Kahretsin ! Hatırlamıyor..Gerçekten hatırlamıyor beni ! Yabancıyım onun için..

Serkan elini bir kez daha duvara vuracakken Gökhan Serkan'ın elini havada tuttu..

Gökhan:Napıyosun abi ! Delirdin mi ! Kendine gel..

Serkan:Ya görmediniz mi ! Ne halde..

Güney:Serkan..Kız uykudan kalkmadı..Komadaydı..Ve ağır bir kaza geçirdi..Bunları bekliyorduk biliyorsun..

Serkan:Hayır abi ben beklemiyordum..Eylül'ün beni unutabileceği ihtimalini hiç aklıma bile getirmedim !

Mesude:Babası..Burada olsaydı bunlar yaşanmazdı..Pek severlerdi birbirlerini..Rahmetli üstüne titrerdi yavrumun..

Herkes ayrı bir dünyadaydı şuan..Serkan doktorun çıkıp yeniden bilgi vermesini bekliyordu..

...

Akşama doğru ancak bir kişi daha girebilirdi içeriye..Serkandan başkası olamazdı tabiki bu.Ama Serkan da Eylül'e ne söyleyeceğini bilmediğinden içeriye girerken korkmuştu..Saatlerdir odada tek başına kalan Eylülde kapı açıldığında Serkan'a dikmişti gözlerini..

Serkan:Canım..

Eylül:Babam..Babam nerede ?

Serkan:Bunları konuşacağız..Ama şimdi değil..Sen ağır bir ameliyat geçirdin..Ve şimdi uzun uzun dinlenmen gerekiyor..

Eylül:Babamla mı yaptım kazayı ? Yoksa o..O öldü mü !

Serkan:Eylül..Lütfen,lütfen kendine eziyet etme..Bu benim için o kadar zor ki!