The Winter Story[Satzu Completed]

[6]

"ဟဲဟဲ....စာသင္ၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့..''

စားပြဲေပၚက စာအုပ္ေတြကို ပိတ္လိုက္ႁပီး တစ္ဖက္သို႔ တြန္းဖယ္ရင္း ျပံဳးျပံဳးကေလး ေခါင္းေလးေ႐ွ႕တိုးရင္း ေျပာလာတဲ့ ခ်စ္ေသာရယ္ေလ...။မ်က္ဝန္းေတြ မွိတ္သြားတဲ့ အထိ ျပံဳးရယ္ေနေသာ အျပံဳးပန္းေတြကို ကြၽန္မဘယ္လိုမ်ား လြန္ဆန္ႏိုင္ပါ့လိမ့္...။

စကၠန္႔တိုင္းမွာ ခႏၶာကိုယ္ထဲက ဆဲလ္ေတြပြားေနသလိုမ်ိဳး ဒီကေလးမအေပၚ အခ်စ္ေတြတိုးပြားေနရတယ္...။အင္း...ခက္ေတာ့ ခက္ေနပါၿပီ....။

"ရႊတ္.....''

ႏွစ္ခါျပန္မစဥ္းစားရဘဲ သူမေ႐ွ႕က ကမ္းလင့္ေနတဲ့
ပန္းေသြးေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုကို ခပ္ျမန္ျမန္ ဖိကပ္နမ္းပစ္လိုက္တယ္...။အရသာကေတာ့ ခ်ိဳၿမိန္ေနဆဲ..။

သံုးစကၠန္႔သာသာအနမ္းဆိုေပမဲ့ မ်က္ဝန္းေတြ အလိုက္တသင့္ ပိတ္သြားမိတာေတာ့ အမွန္....။

ခပ္ၾကာၾကာဖိကပ္ခြင့္မရဘဲ ခြာလိုက္ရတာကေတာ့ႏွေျမာစရာ..။ဒါေပမဲ့ အခုေရာက္ေနတာ ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္ မဟုတ္ပါလား....။

"ရၿပီလား...ဟြန္း...''

သူ႔ဥာဏ္ေတြကို သိေနတယ္ဆိုတဲ့ ဟန္ပန္နဲ႔ မ်က္ေစာင္းခ်ီရင္း ေမးလိုက္ေတာ့ ခ်စ္ေသာက တခစ္ခစ္ရယ္တယ္....။ၿပီးေတာ့ သူမလက္ကို လွမ္းကိုင္ၿပီး ေခါင္းညိတ္ျပတယ္....။

စိတ္ဆႏၵအေလ်ာက္ျပဳမူၿပီးမွ ေဘးဘီကို ကမန္းကတန္း လွည့္ၾကည့္ရတယ္...။ေတာ္ေသးတာေပါ့...သူမတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ထိုင္ေနတဲ့ေနရာက ျပတင္းေပါက္ေဘးက ေခ်ာင္ျဖစ္ေနလို႔....။

သူမမ်က္ႏွာက ေရေႏြးပူနဲ႔ အပက္ခံလိုက္ရသလို ရဲခနဲ..။

တကယ္ပါပဲ....လူကို ႐ွက္ေအာင္လို႔ တမင္တကာ....။
ခ်စ္ေသာက တကယ္ဆိုးတဲ့ကေလးငယ္ေလး....။

သူမျဖစ္ေနတဲ့ပံုကို ၾကည့္ၿပီး ခ်စ္ေသာကသေဘာက်ေနတဲ့ပံုပဲ...။တကယ္ပဲ.. ဒီကေလးေလာက္ဆိုးတာ ကမၻာမွာ ႐ွိအံုးမလား..။

မ်က္ေစာင္းဖြဖြထိုးလိုက္ေတာ့ ခ်စ္ေသာက မ်က္ဝန္းနက္နက္ ေတြပိတ္သြားတဲ့အထိ အားရပါးရ ရယ္တယ္...။ရယ္လိုက္တို္္င္း ေပၚလာတဲ့ ဘယ္ဘက္ပါးခ်ိဳင့္ကေလးဟာလဲ လူသတ္ႏိုင္တယ္...။အရင္ဘဝက ဘယ္လိုဆုေတာင္းမ်ား ေကာင္းခဲ့သလဲ?