The Winter Story[Satzu Completed]

[14]

"Tzuyu-ah!''

စကၠဴဘူးထဲက သူစားေနက်Saladကိုမစားႏိုင္ဘဲ ငိုင္ေတြကာေငးၾကည့္ေနရင္း ခက္ရင္းနဲ႔ ဟိုထိုးဒီေမႊလုပ္ေနတဲ့ Tzuyuကိုၾကည့္ၿပီး Chaeyoungလွမ္းေခၚလိုက္မိတယ္။ပံုမွန္ဆို အစားကိုပဲ ငံု႔စားတတ္တဲ့လူက အခုမွဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။

ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း Tzuyuသိသိသာသာ တိတ္ဆိတ္ေနတာကို သူမခံစားမိသည္။ပံုမွန္ဆို Trainingဆင္းၿပီး တက္ႂကြေနတတ္တဲ့ Tzuyuက ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း ေလ့က်င့္ရာမွာလဲ တလြဲတေခ်ာ္။စိတ္မပါလက္မပါ။

သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဝတ္စားတတ္တဲ့လူျဖစ္ေပမဲ့ အခုရက္ပိုင္းေတာ့ စိတ္နဲ႔လူနဲ႔မကပ္သလို၊မၿဖီးမသင္ထားတဲ့ ဆံပင္ပြေယာင္းေယာင္းႏွင့္အတူ အျမဲတေစ အေရာင္လက္ေနတတ္ေသာ မ်က္တြင္းေတြက ခ်ိဳင့္ဝင္ေနတတ္သည္။

အခုလဲ ငိုင္ေတြေနၿပီးေတာ့ Saladဘူးကို စိုက္ၾကည့္ေနတာ။ တစ္စံုတစ္ခုကို အေလးအနက္ စဥ္းစားေနတဲ့အသြင္ပဲ။

ငယ္သူငယ္ခ်င္းမို႔လို႔ သူ႔အေၾကာင္းကို Chaeေကာင္းေကာင္းသိသည္။သူ႔မွာတကယ္ကို စိတ္ညစ္စရာအေၾကာင္းတစ္ခုခု႐ွိေနတာ။

"Tzuyu-ah!''

ေခၚသံကိုျပန္မထူးဘဲ ေတြေဝေနတဲ့သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီး Chae သူ႔ပခုံးကို ကိုင္လႈပ္ၿပီး ေခၚလိုက္ေတာ့မွ အသိျပန္ဝင္လာတဲ့ပံုနဲ႔ ဆတ္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ျဖတ္ခနဲျပန္ၾကည့္လာတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြက သူ႔စိတ္ထဲကအရာေတြကို သူမရိပ္မိသြားမွာ စိုးရိမ္ေနသည့္အလား။

"W-Wae?''

"နင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ?''

"င-ငါက ဘာျဖစ္လို႔လဲ?''

ဦးတည္လာတဲ့ေမးခြန္းကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး လႊဲသြားသည့္အၾကည့္ေတြကို မျမင္မိလ်ွင္ေတာ့ သူဟန္ေဆာင္တာ ပိရိသည္ဟု ဆိုရမည္။သို႔ေသာ္ သူမက သူႏွင့္ပတ္သက္သမ်ွ အရာရာကို ဖမ္းႏိုင္သည့္ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနေတာ့။

"မသိခ်င္ေယာင္မေဆာင္ပါနဲ႔..။နင္ဒီရက္ပုိင္း အသိစိတ္မကပ္ဘူး။ငါေခၚရင္လဲ မၾကား၊စာထဲလဲအာရံုမစိုက္။ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ။''

ေဝ့ဝိုက္ေျပာရသည္ကို မၾကဳိက္သူမို႔ တည့္ေမးမိေတာ့ ကြက္ခနဲ ပ်က္သြားတဲ့Tzuyuရဲ႕မ်က္ႏွာ။ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ပ်က္ယြင္းသြားတဲ့မ်က္ႏွာထားကို ျပန္ျပင္လိုက္ၿပီး..