Hemen bu satıra nokta (.) koyarak bana destek olabilirsin<2
Bölüm sonunda görüşmek üzere..
-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üçüncü Bölüm: Yağmur Adam.
"Hayatıma giren girmeyen herkesi düşünecek kadar vefalı bir insan oldum."
(Yazarın Anlatımıyla)
(4 Nisan 1992)
İdris, sabahta beri koşturan ikiz kardeşlerinin arkalarında dolaşmaktan yorulmuştu. Biri sağa gitse öteki sola gidiyordu. Rüzgar ve Ali bugün hiç mutlu olmadıkları kadar mutlular, çünkü bugün tam altı yaşına girecek iki küçük adam. Bugün her günden farklıydı. Evlerinde değil, hep hayal ettikleri ama babaları ne zaman isterse o zaman bindikleri tekneyle Karadeniz'de olacaklardı. Balık tutacak, yüzecek, geçen yük gemilerine laf atacaklardı. Sırf denize yakın oldukları için seviyorlardı doğum günlerini. Sırf o derinliklere uzun uzun bakmak için iple çekiyorlardı her yıl bugünü.
"Baba! Hadi ama hava kararacak!" Rüzgar Ali'den daha sabırsızdı. Çok seviyordu denizi.
"Oğlum daha sabahın sekizi, kahvaltımızı yapalım gideriz."
"Biraz hızlı olun. Bizde Ali'yle çantalarımızı kontrol edelim. Hadi yangaz."
Sırt çantalarını alıp arabaya binmeleri, yaklaşık iki saatlik yolculuğun sonunda kıyı şeridine gelmişlerdi. Neşe içinde tekneye doğru yürürlerken teknede gördükleri iki büyükle ve iki küçük kız çocuğuna oldukları yerde donup kalarak bakmışlardı.
"Baba... Teknemizi almışlar."
"Hayır aslan oğlum. Onları annenle ben çağırdım. Bizim çok sevdiğimiz insanlar. Gencer Amcan benim ortağım, yoldaşım, kardeşim. Eşi Zühre de annenin ta eskiden arkadaşı. Hadi çocuklarıyla tanışın." Ahmet, Rüzgar'la Ali'ye gülümseyerek bakarken oğlu İdris'e dönüp elini oğlunun omzuna koydu.
"Hadi benim İdris'im, kardeşlerini tekneye çıkar bizde çantaları getirelim."
Ali her zamanki gibi gülüyordu. Severdi arkadaşları, çabuk diyalog kurar yaşına göre güzel cümleler çıkardı dudaklarından. Ama Rüzgar öyle değildi. Tanımadığı insanlara öcü gibi bakardı. Kimseyle de kolay tanışamazdı.
İdris iki koluna sarılmış olan kardeşlerini düşürmemeye çalışarak tekneye geçti ve ikisinin de önü açık olan hırkalarının fermuarını çekip derin bir nefes verdi.
"Gencer amca hoş geldiniz. Kesin dönüş yaptınız değil mi?" İdris annesine babasına ne kadar düşkünse Gencer Amcasıyla Zühre Teyzesine de öyle düşkündü.
